Promienista sieć rzeczna

Pas gór średnich i niskich obejmuje swoim zasięgiem również największe wyspy Ameryki Środkowej: Kubę, Haiti, jamajkę. Zarówno w ich górskich obszarach, jak i na nizinach nadmorskich rozwijają się formy krasowe. Na wyspach tych występują wygasłe, trzeciorzędowe i czynne wulkany. Do wulkanicznych zaliczają się także wyspy Puerto Rico i Małe Antyle. Wokół większości wysp istnieją rafy koralowe; tworzone archipelag Bahamy  (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wschodni Labrador. Środk. i wsch. część półwyspu Labrador zajmuje rozległa wyżyna zbudowana z krystalicznych i metamorficznych skał tarczy kanadyjskiej. Stanowi ona starą powierzchnię zrównania odmłodzoną w kenozoiku i wypiętrzoną średnio do 400-600 m n.p.m., miejscami nawet ponad 1500 m n.p.m. Na rzeźbę obszaru silny wpływ wywarło zlodowacenie plejstoceńskie. Liczne są tu jeziora rynnowe. Występuje promienista sieć rzeczna. Najwyżej wzniesiona pn.-wsch. część wyżyny opada bezpośrednio ku brzegom Oceanu Atlantyckiego, tworząc krawędziowe góry Torngat (Cirque, 1676 m n.p.m.). Rozcinające je polodowcowe doliny przechodzą niżej w rozgałęzione fiordy. Na pd. od Labradoru leży Zatoka Św. Wawrzyńca, z ujściem Rzeki Św. Wawrzyńca uważanym za jedno z największych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Obniżenia zwanego Rowem Laurentyńskim, struktur Appalachów Północnych. Wznoszą się one w twardzielcowych górach Shickshock na półwyspie Gaspe do I268 m n.p.m. Geologicznym przedłużeniem Appalachów jest Nowa Fundlandia. Występuje tu szereg pasm o przeważającym kierunku z pd.-zach. na pn.- -wsch., oddzielonych strukturalnymi obniżeniami. Do przebiegu pasm i obniżeń nawiązuje urozmaicona linia brzegowa tworząca wybrzeża riasowe i fiordowe (uprawnienia budowlane).

Subiektywne obniżenia

Appalachy. Stanowi.} górotwór o złożonej budowie geologicznej, fałdowany i wypiętrzany w erze paleozoicznej, najpierw w orogenezie kenozoicznej, następnie w hercyńskiej. W okresie ruchów alpejskich uległ on spękaniu i wypiętrzeniu blokowemu. Obecnie góry cechują się budową rusztową; równoległe pasma, zbudowane ze skał odpornych, oddzielone są podłużnymi, subsekwentnymi obniżeniami. Od pn. zach. Appalachom towarzyszy Wyżyna Appalaska, rozcinana przez doliny rzek należących do dorzecza Ohio (program egzamin ustny). Wyżyna ku zach. i pn. przechodzi bez wyraźnej granicy w Niziny Środkowe, których pn. częścią jest rozległe obniżenie Krainy Wielkich jezior. Od pd. wsch. wzdłuż Appalachów ciągnie się równinne przedgórze - Piedmont. Pod względem geologicznym stanowi ono część Appalachów. ze względu na charakter rzeźby i wys. włączane jest do Niziny Atlantyckiej. Piedmont opada ku najniższej części Niziny Atlantyckiej - Nizinie Nadbrzeżnej, progiem morfologicznym zwanym Linią Wodospadów. Próg ten rozcinają głęboko doliny rzek spływających z Appalachów ku wybrzeżu Oceanu Atlantyckiego (opinie o programie).

Kordyliery Północne. Kordyliery Północne tworzą luk wygięty ku pn. Pasma Kordylierów Wewnętrznych (m.in. Góry Brooksa) są tu stosunkowo rozległe, ale niewysoko wzniesione. Na pd. od nich leży rozległe obniżenie odwadniane przez system rzeki jukon. Na zach. ma ono charakter nizinny, w centrum wyżynny, zaś na wsch., w obszarze źródłowym jukonu - górski. Dalej na pd. znajdują się Kordyliery (segregator aktów prawnych).

Północne Zewnętrzne, stanowiące najwyżej wzniesioną część całych Kordylierów (McKinley 6194 m n.p.m.). Pd.-wsch. przedłużeniem gór Alaska są wulkaniczne Góry Wrangla, dalszym - Góry Św. Eliasza. To ostatnie pasmo cechuje się największym zlodowaceniem wśród łańcuchów Kordylierów; jest to efekt uwilgacającego wpływu Oceanu Spokojnego. Potężne lodowce dolinne wychodzą na pd. przedpole gór, tworząc na wybrzeżu lodowce piedmontowe. Pomiędzy pasmami Kordylierów Północnych Zewnętrznych znajdują się tektoniczne kotliny; część z nich na skutek transgresji stanowi dziś zatoki morskie (promocja 3 w 1).