Wapień jurajski

W rezultacie otrzymujemy gips lub jego mieszaninę z siarczanem magnezu przy dolomitach oraz kwas węglowy, który jest szkodliwy dla większości materiałów mineralnych, gdyż łatwo je rozpuszcza. Charakterystycznym objawem jest. iż czysty, drobnoziarnisty wapień, np. wapień jurajski, jest stosunkowo odporny na ten rodzaj agresji, gdyż pokrywa się cienką warstwą czystego gipsu, który nie dopuszcza do głębszego przenikania kwasu. Natomiast piaskowce o spoiwie wapiennym i dolomity niszczone są bardzo szybko. Również kamienie zawierające tlenek glinu (A1₂0₃) atakowane są silnie przez kwas siarkowy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Drugim szkodliwym gazem jest dwutlenek węgla (C0₂), którego zawartość w atmosferze wynosi przeciętnie zaledwie 0,04%, lecz w miastach, zwłaszcza uprzemysłowionych, ilość jego może wzrosnąć wielokrotnie. Ponadto wytwarza się on przy działaniu kwasów na węglany. W ten sposób praktycznie nierozpuszczalne w czystej wodzie wapienie i dolomity ulegają wymyciu przez wody zawierające dwutlenek węgla (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Z innych wpływów chemicznych wspomnieć należy o działaniu opadów, które zawierają znaczne ilości rozpuszczonych gazów i ciał stałych unoszących się jako zawiesiny w atmosferze oraz działania wód gruntowych, które często są zakwaszone (uprawnienia budowlane).

Z czynników fizycznych dobrze znane jest powstawanie rys w kamieniach wskutek zmian temperatury i zamarzania wody w szczelinach, natomiast często się zapomina o podobnym, lecz znacznie groźniejszym działaniu związków powstałych wskutek agresji chemicznej. Jak wiadomo, woda zamarzając zwiększa swą objętość o około 9%, przy czym lód zwłaszcza w niezbyt niskich temperaturach jest dość plastyczny i ciśnienie wywierane przezeń rzadko przekracza 100 kG/cm’-. Główne niebezpieczeństwo polega więc na częstym powtarzaniu się tego procesu. Natomiast związki powstające wskutek działania kwasu siarkowego (lub siarczanów) na węglany krystalizując ze znaczną ilością wody zwiększają wielokrotnie swoją objętość (program egzamin ustny).

Rdzawe zacieki

Przy tak znacznym zwiększeniu objętości ciśnienie wywierane na kamień jest wielokrotnie większe niż przy tworzeniu się lodu. Z tego widać, że z agresją chemiczną związane są zwykle działania fizyczne, często jeszcze bardziej szkodliwe od procesu chemicznego. Szkodliwy wpływ na kamień wywierać może również żelazo i jego związki, gdyż przy utlenianiu żelaza lub często spotykanego w minerałach pirytu lub markazytu (FeS₂) zwiększa się znacznie ich objętość, a poza tym rozpuszczając się tworzą one szpecące i trudne do usunięcia rdzawe zacieki (opinie o programie).

Ochrona kamienia, jak zresztą d wszystkich materiałów budowlanych, powinna rozpoczynać się od właściwego doboru surowca, odpowiedniej obróbki i właściwego sposobu użycia. Kamień powinien być możliwie jak najmniej nasiąkliwy oraz porowaty i mieć możliwie równomierną teksturę, a więc nie wykazywać wyraźnego uwarstwienia i łupliwości w jednym kierunku. Jako ogólną zasadę należy przyjąć, że przy tym samym składzie mineralogicznym kamienie drobnokrystaliczne są odporniejsze od grubokrystalicznych (segregator aktów prawnych).

Przy wydobywaniu i obróbce kamienia należy zwracać uwagę, aby nie powstały w nim ukryte rysy. Dlatego też większych zwłaszcza bloków nie powinno się wydobywać przy użyciu środków wybuchowych, lecz przez oddzielanie klinami lub wypiłowywanie. Mechaniczna obróbka kamienia jako bardziej równomierna i nie powodująca wstrząsów mniej osłabia kamień niż ręczna. Pod względem konstrukcyjnym należy zawsze pamiętać, aby obrabianie i układanie kamienia odbywało się w ten sposób, żeby uwarstwienie jego wypadało zawsze poziomo. Jest to szczególnie ważne przy wysmukłych elementach, jak kolumnach, obeliskach itp. oraz przy płytach okładzinowych. Elementy kamienne, w których uwarstwienie przebiega pionowo lub co najgorsze skośnie, wykazują znacznie mniejszą wytrzymałość, a przy agresji chemicznej pękają wzdłuż całej długości (promocja 3 w 1).