Przejście izolacji

Jeśli konstrukcja pozioma fundamentów jest wykonana w postaci stropu żebrowego odwróconego, to belki stropu mogą wystawać ku dołowi lub ku górze (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wykonanie pierwszej konstrukcji wymaga wypełnienia przestrzeni między belkami chudym betonem pod posadzkę, ale dzięki płaskiej powierzchni dolnej płyty stwarza się znacznie lepsze warunki dla izolacji. Przy rozwiązaniu drugim zużywa się wprawdzie mniej betonu, lecz roboty izolacyjne są znacznie bardziej skomplikowane, a izolacja pracuje w gorszych warunkach.

Przejście izolacji z płaszczyzn poziomych płyty fundamentowej płaszczyzn pionowych stwarza zwykle najwięcej trudności konstrukcyjnych. Jeżeli płyta fundamentowa będzie miała w stosunku do ścian odsadzki zewnętrzne, to izolacja, którą trzeba będzie otoczyć odsadzką, będzie pracować w niekorzystnych warunkach, docisk będzie niejednakowy, a poza tym dochodzą dwa załamania izolacji, co utrudnia jej wykonanie i stwarza dodatkowe miejsca wrażliwe na przecieki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy osiadaniu budowli izolacja pionowa ściany ponad odsadzką, osłoniętą warstwą ochronną, na skutek istnienia tarcia pomiędzy warstwą ochronną a gruntem i przy braku tarcia w płaszczyźnie samej izolacji, nie będzie równomiernie osiadać wraz z budowlą. Będzie to miało taki skutek, że odcinek poziomy izolacji przykrywającej odsadzkę może być oderwany od podłoża i pozbawiony docisku lub nawet rozerwany.
Aby uniknąć wynikających z takiego rozwiązania wad izolacji, należy dążyć do projektowania fundamentów budowli bez odsadzek zewnętrznych, zapewniając izolacji przejście tylko jednym załamaniem z płaszczyzny poziomej w pionową (uprawnienia budowlane).

Izolacja pionowa

Najczęściej odsadzki wykonywane w tych warunkach nie mają uzasadnienia konstrukcyjnego i statycznego. Jeżeli obiekt ma dużą powierzchnię rzutu poziomego, to powierzchnia odsadzek stanowi drobny ułamek całej powierzchni stopy fundamentu, a zatem nie może mieć istotnego wpływu na zredukowanie naprężeń na grunt, które w tym przypadku z mniejszą szkodą dla obiektu można nieco zwiększyć unikając odsadzki (program egzamin ustny).

Jeśli jednak jest to z uzasadnionych względów niemożliwe, należy wówczas dążyć do przesunięcia ścian zewnętrznych podziemia do krawędzi fundamentu, zwiększając nawet w ten sposób powierzchnię użytkową podziemi. Zalecane niekiedy w literaturze technicznej domurowywanie od zewnątrz na odsadzkach fundamentowych dodatkowych ścian w celu zlikwidowania odsadzek pod izolację nie ma uzasadnienia konstrukcyjnego i ekonomicznego, jest natomiast poprawne pod względem izolacyjnym (opinie o programie).
Najtrudniejsze do rozwiązania pod względem izolacyjnym są te miejsca budowli, w których występują większe różnice poziomów w posadowieniu płyt fundamentowych, najczęściej wynikające z różnego zagłębienia poszczególnych pomieszczeń podziemi. Należy unikać posadowienia izolowanych budowli na różnych poziomach.

Gdy jest to jednak niemożliwe, należy dążyć do takich rozwiązań konstrukcyjnych, które z jednej strony są w zgodzie z zasadami projektowania fundamentów z uwagi na własności gruntu budowlanego, a z drugiej nie są sprzeczne z wymaganiami stawianymi w zakresie robót izolacyjnych (segregator aktów prawnych).
Często spotykane rozwiązanie polega na tym, że na ścianie pionowej uskoku wykonuje się izolację pionową, a na przyległej do niej płycie stopy na wyższym poziomie izolację poziomą, przy czym izolacja pionowa jest zabezpieczona warstwą ochronną w postaci ścianki pionowej, a izolację poziomą wykonuje się na płycie betonowej stanowiącej podłoże.

Rozwiązanie to jest błędne, ponieważ grunt nasypowy wypełniający wykop pod częścią głębszą może ulec osiadaniu, a wówczas płyta betonowa podłoża pod izolację poziomą na odcinku A-B, nie znajdując oparcia, załamie się pod własnym ciężarem i może pociągnąć za sobą izolację (promocja 3 w 1). Ulegnie ona zniszczeniu, a naprawa jej będzie praktycznie niemożliwa.