Przejście na zbrojenie

Przejście na zbrojenie daje nie tylko zmniejszenie zużycia stali, ale ma również ogromne technologiczne zalety w porównaniu ze zbrojeniem z drutów i prętów. Pale o długości 8 m zbroi się jednym splotem o średnicy 15 mm, długości 10 m lub dwoma takimi splotami zamiast czterech projektowanych splotów o średnicy 9 mm. Głowicę pali zbroi się dwiema parami siatek, a ostrze - spiralą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Stend stanowi komorę naparzania typu dołowego o długości 46 m z zabetonowanym słupem oporowym o długości 40 m dzielącym komorę na dwa pola formujące o szerokości 2 m. Na czołach słupa zamocowane są metalowe belki, przejmujące siłę naciągu splotów. W przedniej części stendu rozmieszczone są cięgna siłowe połączone parami zawiesiem oporowym, lewar hydrauliczny i wciągarka, a w części końcowej - kołowrót na wózku. Mieszankę betonową o plastyczności równej 2-4 cm układa się za pomocą kubła wibrującego, podawanego suwnicą i zagęszcza wibratorami pogrążalnymi, po czym przy zastosowaniu wibrowania zagłębia pętle montażowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Reżym obróbki cieplno-wilgotnościowej jest stopniowany: wstępne dojrzewanie 3 godz., podnoszenie temperatury do 40°C w ciągu 3 godz., przetrzymywanie w tej temperaturze 3 godz., następnie nagrzewanie przy temperaturze 70°C 10 godz. i powolne obniżanie temperatury w ciągu 3 godz. Przestrzeganie takiego reżymu zapobiega pojawianiu się powierzchniowych rys skurczowych, pozwala uzyskać projektowaną wytrzymałość betonu i zmniejszyć straty naprężeń wskutek spadku temperatury (wg projektu wynoszące 800 kG/cm²) (uprawnienia budowlane).

Siły naciągu zbrojenia

Siły naciągu zbrojenia są przenoszone z opór na beton przy dwóch centralnie rozmieszczonych splotach jednocześnie (co, z reguły, zapobiega pojawianiu się rys włoskowatych w ostrzu i czole pala) przy jego wytrzymałości 0,7 R<_g = 210 kG/cm². Sprężone zbrojenie naciąga się przed tym dla osłabienia nakrętki cięgna siłowego, wykonuje łagodne zwalnianie naciągu i zbrojenie ze splotów przecina się za pomocą łuku elektrycznego (program egzamin ustny). Nakład pracy na wyprodukowanie 1 m³ pali wynosi 3,1 rob.-godz., zużycie stali 22,4 kg. Takie pale można zalecać jako typowe do budowy fundamentów z niskim rusztem w rejonach z temperaturą obliczeniową nie niższą niż - 40°C (opinie o programie).

Na poligonie przy Fabryce Wyrobów Żelbetowych nr 17 (Moskwa) produkuje się pełne pale o przekroju 30×30 cm i długości do 8 m oraz o przekroju 25X35 cm i długości do 12 m, pierwsze z betonu marki 200, drugie - marki 300. Mrozoodporność pierwszych i drugich wynosi 150 cyklów zamrażania i odtajania przy plastyczności równej 5-7 cm. Pale zbroi się szkieletami spawanymi z podłużnymi prętami o średnicy 12 lub 18 mm, wzmocnionymi w ostrzu dodatkowymi prętami o takich samych średnicach, a w głowicy - siatkami z drutu o średnicy 5,0-h 6,5 mm. W celu uzyskania marki betonu w ciągu 4 godz. po naparzaniu przyjęto zwiększone zużycie cementu portlandzkiego 400, równe 400 i 500 kg"m³ betonu (segregator aktów prawnych).

Pale produkuje się na dwie zmiany; w każdej z nich zajęta jest brygada zespołowa 12 robotników. Pale o przekroju kwadratowym formuje się w formach stalowych, każda na 2 wyroby, a pale o przekroju prostokątnym - w bateryjnych na 7 i 13 wyrobów, ustawionych w komorach naparzania o długości 14 m. Przy produkcji pali o długości mniejszej od długości formy stosuje się wkładki z dwóch arkuszy 300×300 mm, grubości 8 mm, połączonych ściągaczem z rur o średnicy 50 mm. W komorze w rzucie poziomym mieszczą się dwie podwójne 16-5-18 godz., z nich 3-4 godz. - podnoszenie temperatury do 80-85°C i dojrzewanie izotermiczne - 10 godz. Do wyjmowania pali z form, układania w stosy lub na środki transportowe przewidziano dwie pętle podnośnikowe (promocja 3 w 1).