Przekrój pionowy

Dla uzupełnienia spadku natężenia oświetlenia w przęśle l gdzie oddziałuje tylko jeden świetlik, wprowadzono w ścianie szczytowej pas okien ciągłych. W rezultacie w hali uzyskuje się c_śr = 4,1%, ó = 0,7 (w skrajnych przęsłach ó = 0,58), a więc warunki oświetlenia są jak dla prac średnio dokładnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Omówione przykłady dotyczyły określenia wartości e w punktach poziomej płaszczyzny roboczej. Może jednak zaistnieć potrzeba określenia wartości tych na płaszczyźnie pionowej, np. na tablicy szkolnej, na ścianie galerii obrazów, na tablicy rozdzielczej maszynowni itp. Stosując w tym przypadku metodę Daniluka, wykres I nakłada się na przekrój pionowy podstawą pionowo, środek wykresu umieszcza się w badanym punkcie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Określając współczynnik korekcji q posługujemy się krzywą B dla płaszczyzny pionowej (największa luminancja jest w zenicie). Operowanie wykresem 11 nie ulega zmianie.

Przy określaniu rozkładu natężenia (względnego) oświetlenia dziennego, dla zaprojektowania oświetlenia uzupełniającego (PSALI), gdy potrzebne jest określenie wartości e w całej siatce punktów na powierzchni płaszczyzny roboczej coraz powszechniej korzysta się z elektronicznej techniki obliczeniowej (uprawnienia budowlane).

Spośród różnych metod określania warunków oświetlenia dziennego w projektowanym obiekcie, jedną z najdokładniejszych, dających szybko dane natężenia względnego w dowolnych punktach wnętrza, są pomiary na modelu pod sztucznym nieboskłonem. Urządzenie do tych pomiarów (program egzamin ustny). Podwieszony sufit w kształcie półkuli średnicy ok. 5 m, starannie wyprawiony zaprawą gipsową, oświetlony jest zespołem reflektorów tak dobranych i ustawionych, że rozkład luminancji na powierzchni półkuli odpowiada rozkładowi standardowemu CIE.

Pomiary na modelach

W centrum półkuli znajduje się stolik pomiarowy, na którym umieszcza się model wnętrza, najczęściej w skali 1:20. Od stopnia wierności modelu z zamierzonym projektem zależny jest stopień dokładności pomiarów. Model musi mieć otwierany sufit w celu umieszczenia w nim, w dowolnym miejscu, specjalnego małego ogniwa fotoelektrycznego połączonego przewodem z miliamperomierzem luksomierza, na którym siedzący poniżej modelu operator odczytuje natężenie oświetlenia. Iloraz zmierzonego w danym punkcie natężenia i znanego natężenia na płaszczyźnie poziomej, spowodowanego przez światło (odbite) całego sztucznego nieboskłonu, daje wartość współczynnika oświetlenia dziennego e w danym punkcie (opinie o programie).

Pomiary na modelach dają duże możliwości porównania, jaki wpływ na warunki oświetlenia mają różne warianty wykończenia wnętrz, np. faktury i barwy powierzchni wewnętrznych, rodzaje oszklenia otworów świetlnych itp. (przez zmiany dokonane w tym samym modelu), jak również porównania kilku rozwiązań na różnych modelach. Sztuczny nieboskłon znajduje się w Instytucie Elektrotechniki w Międzylesiu, gdzie wykonuje się na zlecenie pomiary na dostarczonych modelach (segregator aktów prawnych). Pomiary w naturze, w istniejących budynkach, stosuje się w celu sprawdzenia warunków oświetlenia, np. w razie zmiany użytkowania pomieszczenia, adaptacji budynku do innych celów lub w celu poprawienia niedostatecznego oświetlenia.

Nie chodzi tu tylko o jednorazowy pomiar natężenia oświetlenia, gdyż nie daje to odpowiedzi, jakie będzie to natężenie w zmiennych warunkach w ciągu całego roku; lecz o określenie współczynnika oświetlenia dziennego. Do określenia wartości współczynnika oświetlenia dziennego, trzeba znać wartość natężenia oświetlenia w danym punkcie wnętrza i natężenie na zewnątrz, na całkowicie otwartej płaszczyźnie poziomej. W celu pomiaru natężenia zewnętrznego umieszcza się ogniwo fotoelektryczne możliwie wysoko, zazwyczaj na dachu danego budynku lub budynku sąsiedniego, o ile jest wyższy (promocja 3 w 1).

Ogniwo musi być połączone z luksomierzem, który znajduje się w badanym pomieszczeniu. Pomiar prowadzą dwie osoby na dwu luksomierzach-jedna notuje natężenie oświetlenia w badanym punkcie, druga podaje równoczesne natężenie oświetlenia na zewnątrz, odczytane na luksomierzu, którego ogniwo umieszczone jest na dachu. Iloraz odczytów na dwóch luksomierzach daje wartość współczynnika oświetlenia dziennego.