Przekrój rur

Przekrój rur niekoniecznie musi być kołowy, w razie potrzeby można go dostosować do innych kształtów (wyloty turbin w zakładach o sile wodnej). Wymiary rur mogą sięgać niekiedy nawet kilku metrów (program uprawnienia budowlane na komputer). Szczegół takiego połączenia izolacji wylotu turbiny w zakładzie o sile wodnej. Umieszczenie rur powinno być takie, aby ich oś była możliwie prostopadła do płaszczyzny izolacji, a odległość brzegów kołnierzy od załamań (ścian bocznych itp.) nie mniejsza niż 25 cm.

Po wykonaniu przejścia rury przez izolację należy ułożyć warstwę ochronną. W obrębie rury warstwa ochronna powinna być betonowa. Jeżeli najpierw wykonuje się ścianę pomocniczą i izolację, a potem ścianę budowli, to zasada wykonania szczegółów przejścia rury przez izolację jest taka sama jak podano wyżej, z tą różnicą, że rurę umocowuje się najpierw w ściance pomocniczej, a po ułożeniu izolacji obetonowuje się ją oraz wykonuje ściany budowli (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przy zastosowaniu podanego rozwiązania uzyskuje się sztywne połączenie rury z obiektem i wymiana jej w przypadku uszkodzenia praktycznie jest niemożliwa. Z tego względu w niektórych przypadkach nie jest wskazane połączenie rury z izolacją za pomocą kołnierzy, lecz należy wbetonować specjalny króciec o odpowiednio większej średnicy od projektowanej średnicy rury i połączyć go w opisany sposób z izolacją (uprawnienia budowlane). Rurę właściwą przepuszcza się wewnątrz króćca.

Uszczelnienie rury w króćcu przeprowadza się za pomocą urządzenia dławicowego, dostępnego od wewnątrz pomieszczenie.
Zastosowanie podwójnej rury, poza możliwością łatwej jej wymiany, ma jeszcze i tę zaletę, że rura nie jest zupełnie sztywnie połączona z obiektem i może względem niego wykonywać nieznaczne ruchy. Jest to szczególnie ważne, gdy przewiduje się inne osiadanie obiektu niż rur. Ponadto w razie potrzeby rurę można ułożyć w króćcu z pewnym odchyleniem od jego osi (program egzamin ustny).
Aby woda nie przedostawała się do przestrzeni między króćcem a rurą, można wykonać dodatkowe zewnętrzne uszczelnienie, a przestrzeń tę wypełnić odpowiednim uszczelnieniem, np. impregnowanym sznurem konopnym.

Urządzenie korkujące

Przy sztucznym obniżaniu poziomu wody gruntowej za pomocą studni rurowych !4) lub filtrów igielnych nie zawsze jest możliwe usytuowanie studni rurowych wyłącznie na zewnątrz budowli. Wówczas rury te przechodzą przez stopę fundamentową budowli, a ponieważ przed wykonaniem izolacji nie mogą być usunięte, należy w tym miejscu izolację poziomą stopy fundamentowej odpowiednio uszczelnić, stosując specjalne korkujące urządzenie żeliwne (45-6a) lub urządzenie korkujące wykonane jako spawane z rur stalowych. Należy tu dodać, że dla zabezpieczenia części nieobetonowanych, bezpośrednio stykających się z wodą, należy je powlec lakierem asfaltowym lub lepiej wyasfaltować na gorąco (opinie o programie).

Urządzenie korkujące jest wykonane z rury. W poziomie zaprojektowanej izolacji od strony napierającej wody odlewa się wraz z rurą lub przy- spawa przy rurach stalowych kołnierz stały o szerokości co najmniej 17 cm. Rurę układa się w ten sposób, aby kołnierz znajdował się na jednym poziomie z izolowaną płaszczyzną. Po ułożeniu izolacji dociska się ją kołnierzem ruchomym, składającym się z 2 połówek (segregator aktów prawnych).

Jeżeli trzpienie śrub przechodzą przez kołnierz stały, to należy je połączyć z kołnierzem w sposób zapewniający wodoszczelność (np. za pomocą spawania), w przeciwnym bowiem razie woda będzie się przedostawać pomiędzy ścianą otworu na śrubę w kołnierzu a trzpieniem śruby. Można też zastosować bolce wkręcane. Przed zabetonowaniem urządzenia korkującego należy sprawdzić wodoszczelność wszystkich połączeń spawanych.

Inny typ urządzenia korkującego składa się z dwóch króćców. Pomiędzy kołnierze stałe tych króćców zaciska się izolację. Wystające obrzeże dolnego króćca ponad izolację ma zabezpieczyć przed wyciskaniem lepiku przy dociskaniu izolacji pomiędzy kołnierzami (promocja 3 w 1).