Przekroje skrzynkowe

W większych mostach są stosowane z reguły przekroje skrzynkowe. Ściany i płyty tych przekrojów mają zazwyczaj grubości zmienne - otf kilkunastu do kilkudziesięciu centymetrów. Wewnętrzne naroża między ścianami i płytami są łączone skosami o pochyleniu 1 : 1 dla uniknięcia skupienia naprężeń. Przy niezbyt wielkich wymiarach przekrojów skrzynkowych wykonanie i usuwanie deskowania wewnętrznego jest utrudnione (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dlatego zazwyczaj przekroje te pozostawiamy otwarte - niesymetryczne względem osi poziomej.
W budowie betonowych mostów łukowych występowały dwie przeciwstawne tendencje w traktowaniu łuków i ich uzbrojenia:
- pierwsza odznaczająca się wprowadzeniem do łuków dużej ilości uzbrojenia i przekazywaniem na uzbrojenie znacznej części sił ściskających,
- druga - zmierzająca do stosowania w łukach jak najmniejszego odsetka uzbrojenia i przekazywania wszystkich sił ściskających wyłącznie na beton.

Pierwsza tendencja miała wiele odmian (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W jednej z nich przeznaczano do przejmowania sił ściskających uzbrojenie wzdłużne łuków. W drugiej oprócz uzbrojenia wzdłużnego wprowadzono uzwojenie. Jeszcze inną odmianą tej tendencji było wprowadzenie do łuków wiązek rur stalowych wypełnionych betonem i zdolnych do przenoszenia wielkich naprężeń ściskających. Tego rodzaju wzmacnianie wytrzymałości łuków zastosowano w budowie mostu w Leningradzie, projektowanego przez Pieriedierija.

Luki mostu przez Sekwanę w la Roche-Guyon o rozpiętości 161 m mają przekrój wzmocniony prefabrykowanymi blokami cylindrycznymi z betonu o dużej wytrzymałości. Łuki mostu przez Pilicę w Białobrzegach mają silne uzbrojenie wzdłużne z prętów o 0 40 mm; ponadto przekroje ich są uzwojone. Zwolennicy pierwszej tendencji zazwyczaj uzasadniali swoje stanowisko dążeniem do uzyskania przekrojów o dużej wytrzymałości i o małej sztywności.
Oczywiste jest, że silne uzbrojenie łuków, stanowiących główne elementy konstrukcyjne, wpływa na znaczne zwiększenie ilości stali. Oprócz tego, jest ono sprzeczne z zasadą przenoszenia sił ściskających przez beton, a sił rozciągających przez stal (uprawnienia budowlane).

Sklepienia płytowe

Dlatego pierwsza tendencja nie może być już dzisiaj uznawana za słuszną. Wiemy, że jest to tendencja błędna.
Jedynie poprawną zasadą konstruowania łuków jest stosowanie w nich betonu o dostatecznej wytrzymałości tak, aby przy minimalnej ilości uzbrojenia, zabezpieczającej od rys skurczowych, beton łuków mógł przenosić wszystkie siły ściskające (program egzamin ustny).

Do wprowadzenia tej zasady w konstruowaniu łuków przyczynili się, wbrew bardzo rozpowszechnionym dążeniom do silnego ich uzbrojenia, dwaj czołowi konstruktorzy - E. Freyssinet i R. Maillart. Pierwszy z nich zastosował przekroje skrzynkowe do budowy mostów wielkiej rozpiętości, jak na przykład mostu przez Sekwanę w St. Pierre de Vauvray zbudowanego w r. 1928 oraz trójprzęsłowego mostu pod Plougastel, zbudowanego w r. 1934. Luki obu mostów mają przekroje skrzynkowe, uzbrojone siatkami przeciwskurczowymi ułożonymi pod powierzchniami zewnętrznymi i wewnętrznymi ścian oraz płyt i połączonymi strzemionami. Nie ma w nich uzbrojenia wzdłużnego, współdziałającego w przenoszeniu sił ściskających. W tym sensie są to łuki betonowe nieuzbrojone wzdłużnie. Ten sposób traktowania łuków przejęło wielu innych konstruktorów (opinie o programie).

Robert Maillart przeprowadzał w swoich projektach to samo dążenie w nieco odmienny sposób. W mostach o łukach usztywnionych belkami położonymi nad łukami dawał lukom kształty płyt o minimalnym uzbrojeniu. Luki te, a raczej
sklepienia płytowe, przenosiły prawie wyłącznie siły ściskające, gdyż momenty zginające przejmowały belki o dużej sztywności, leżące nad nimi. W mostach łukowych trójprzegubowych, których łuki miały największą sztywność w pobliżu jednych czwartych ich rozpiętości, nadawał on łukom przekroje skrzynkowe otwarte złożone z płyty dolnej i z dwóch ścian pionowych (segregator aktów prawnych). Uzbrojenie łuków składało się z prętów wzdłużnych i poprzecznych, tworzących siatkę pod wewnętrznymi i zewnętrznymi ścianami i płytami.

Zamknięte przekroje-skrzynkowe Freyssineta i otwarte Maillarta były łączone wewnętrznymi przeponami, które służyły bądź do zakotwienia wieszaków, bądź też do ustawienia na nich ścian utrzymujących pomost.
Konstrukcja łuków jako elementów ściskanych jest w zasadzie taka sama w mostach, w których stosujemy sprężenie, jak i w mostach, w których sprężenia nie stosujemy (promocja 3 w 1).