Przemiany ustrojów mostów wiszących

Zaletą gospodarczą mostów wiszących jest też mały koszt ich utrzymania w porównaniu z mostami stalowymi, wskutek wykonania pomostu z betonu i małej powierzchni kabli oraz wieszaków wymagających zabezpieczenia od korozji (program uprawnienia budowlane na komputer).

W ostatnich dziesiątkach lat mosty wiszące przeszły ewolucję doprowadzającą do wytworzenia nowych ustrojów. Zestawienie tych przemian wskazuje, że mają one wspólne podłoże i że zmierzają do celów o pewnych cechach wspólnych, znaczących kierunki rozwojowe, których znajomość jest konieczna w projektowaniu, aby właściwie rozwijać nowe rozwiązania nie powtarzając przestarzałych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W tym celu opisano tu współczesne dążenia i przemiany tych ustrojów na tle ich przemian dawnych, odróżniając cztery okresy:
- pierwszy - do roku 1823,
- drugi - do początku bieżącego stulecia,
- trzeci - do roku 1950,
- czwarty - do lat ostatnich (uprawnienia budowlane).

Okres do roku 1823. Omawiając rozwój historyczny mostów wiszących należy przypomnieć, że cięgnami roślinnymi posługiwano się od wieków do przepraw przez potoki, podobnie jak i teraz, że mosty wiszące o cięgnach metalowych budowano w Chinach już w epoce żelaza, to jest w drugim i w pierwszym tysiącleciu przed naszą erą i że mosty o pomostach drewnianych układanych bezpośrednio na łańcuchach budowano w Europie i w Ameryce jeszcze w pierwszych latach zeszłego stulecia (program egzamin ustny).

Ogniwa stalowe dały początek mostom wiszącym o pomostach utrzymywanych przez wieszaki pionowe i o łańcuchach z blach stalowych łączonych przegubowo. Mosty o takim układzie opatentował w Stanach Zjednoczonych John Finley w 1796 roku. Jednym z mostów tego rodzaju jest most Grunwaldzki przez Odrę we Wrocławiu, budowany przez Niemców w początku bieżącego stulecia. Takim też mostem jest jeden z mostów przez Dunaj w Budapeszcie. Odmiana ta należy do przeszłości, jako ustępująca pod wieloma względami mostom wiszącym o cięgnach z drutów stalowych.

Ustroje klasyczne

Ustroje klasyczne o linach stalowych w latach 1823-1900. Zastosowanie lin stalowych do budowy mostów wiszących zapoczątkowało drugi z wyróżnionych okresów. Pierwszy most wiszący na linach był zbudowany przez Marka Seguina w 1823 r. w Genewie; drugim był most przez Rodan na drodze z Tain do Tournon zbudowany w roku 1824. Bracia Sćguin otrzymali koncesję na budowę mostów zawieszonych na linach stalowych w zamian za pobieranie myta (opinie o programie). Zbudowali oni we Francji w latach 1824-1855 88 takich mostów o rozpiętościach przęseł od 50 do 70 m. Mosty te szybko znalazły zastosowanie we wszystkich krajach. Powszechnie znany jest ich wspaniały rozwój w Stanach Zjednoczonych.
Przemiany klasycznych ustrojów mostów wiszących w latach 1900-1950. Pierwszym, istotnym w tym opisie, punktem zwrotnym w rozwoju mostów wiszących było wyeliminowanie poziomych oddziaływań na podpory. W odróżnieniu od mostów wiszących o kablach kotwionych w basztach, w murach, w blokach fundamentowych w gruncie, w roku 1903 konstruktor francuski Arnodin zbudował w Nantes transborder, którego rozpór przenosił pomost. Drugi taki transborder zbudowano w Marsylii w 1905 roku, trzeci - w Saint-Nazaire w 1925 reku (segregator aktów prawnych).

Pomosty tych mostów były stalowe. Tak więc drugi okres rozwoju mostów wiszących obejmował wprowadzenie cięgien z lin stalowych i przeniesienie rozporu na pomosty.
Dla opisania dalszych przemian w tym okresie rozwoju mostów wiszących należy przypomnieć kilka faktów, które zbiegły się w latach 1922-1925.
W roku 1924 prof. Charles Rabut ze Szkoły Dróg i Mostów w Paryżu wskazał na zalety wprowadzenia do budowy mostów wiszących pomostów z betonu zamiast pomostów ze stali.

Pomysł ten znalazł wkrótce odbicie w dwóch realizacjach. Pierwszą z nich był wiadukt zaprojektowany przez E. Freyssineta, zbudowany w latach 1922-1924 nad torami stacji Laon, odbudowanej po zniszczeniach wojennych. Kable stalowe tego wiaduktu były obetonowane, rozpór przeniesiony przez pomost betonowy (promocja 3 w 1). Drugą taką konstrukcją była zbudowana w tym czasie kładka nad torami jednej ze stacyj we Francji.