Przemieszczenia i obroty

Przemieszczenia i obroty wyznacza się przy przyjęciu modelu podłoża Winklera-Zimmermanna.
Jeśli konstrukcja połączona jest ze stopą fundamentową przegubowo, wówczas wpływ na wartości nadliczbowe ustroju statycznie niewyznaczalnego będą miały jedynie przemieszczenia pionowe i poziome stopy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Moment zginający odpowiadający jednostkowemu obrotowi stopy wynosi więc
zaś obrót odpowiadający jednostkowemu momentowi ma wartość
Wzory stanowią wartości wyjściowe przy obliczaniu konstrukcji metodą odkształceń w przypadku prowadzenia obliczeń metodą sił. Przemnożenie wartości ze wzorów przez występujące wartości siły normalnej względnie momentu zginającego daje bezwzględne wartości przemieszczenia pionowego i obrotu stopy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Rama zamocowana w stopach pracujących sprężyście na obrót oraz nieprzesuwnych poziomo i pionowo poddana jest działaniu siły poziomej, działającej na rygiel. Należy ustalić stopień utwierdzenia słupów ramy w stopach fundamentowych przy danych wartościach: h, l, Jr, Js, J, C, E, P.

Ze względu na symetrię układu i antymetrię obciążenia występuje jedynie jedna niewiadoma x, (grupowa).
Wzajemna zmiana kąta pomiędzy slupem i blokiem fundamentu ze względu na utwierdzenie w bloku sprężystym powinna być równa zeru (uprawnienia budowlane).
Gdy grunt jest bardzo słaby (C -> 0), to a -*■ °o i fundament nie jest w stanie współpracować przy przeniesieniu momentów. Otrzymuje się Xt = 0, połączenie jest przegubowe.
Przy bardzo dobrym podłożu, np. skalnym (C-> oc), będzie u -* 0, a moment utwierdzenia odpowiada pełnemu zamocowaniu bez możliwości obrotu
W pewnych przypadkach najwłaściwszym rozwiązaniem jest oparcie kilku słupów na wspólnym bloku fundamentowym.

Rozwiązanie takie stosuje się z reguły wówczas, gdy oddzielne stopy poszczególnych słupów zachodziłyby na siebie w planie. Połączenie kilku stóp w jedną całość stosuje się również wtedy, gdy dla oddzielnych stóp wystąpiłyby niejednakowe osiadania (np. fundamenty przy sąsiednim budynku) (program egzamin ustny). Fundamenty grupowe stosuje się ponadto w przypadku posadowienia podwójnych słupów tworzących dylatację budynku oraz gdy połączenie stóp umożliwia prawidłowe przejęcie sił poziomych.

Wspólny fundament pod dwa słupy

Projektując kształt rzutu fundamentu grupowego należy go tak dobrać, aby wypadkowa sił ze słupów przechodziła przez środek ciężkości podstawy fundamentu. Spełnienie tego warunku umożliwia założenia, że reakcja podłoża jest pod fundamentem jednostajnie rozłożona. Nie sprawia ono na ogół większych trudności wobec znacznej swobody w przyjmowaniu obrysu fundamentu (opinie o programie).

Jeśli jednak siły w słupach mogą przyjmować różne wartości, wówczas położenie wypadkowej tych sił będzie się na ogół zmieniało, a co za tym idzie będzie można uzyskać równomierny odpór gruntu jedynie dla jednego szczególnego przypadku. Należy wówczas uzgodnić położenie wypadkowej z położeniem środka ciężkości podstawy fundamentu dla układu sił uznanego za najczęściej występujący, zaś dla pozostałych przypadków sprawdzić, czy wartość naprężeń skrajnych mieści się w dopuszczalnych granicach (segregator aktów prawnych). Wymiarując następnie fundament, należy przyjmować do obliczeń najniekorzystniejszy dla danej części fundamentu układ sił w słupach i odpowiadającą reakcję podłoża.

Jeśli siły w słupach są sobie równe lub nieznacznie tylko różnią się od siebie i istnieje swoboda kształtowania rzutu fundamentu, projektuje się fundament o rzucie prostokątnym. Fundament taki oblicza się jako statycznie wyznaczalny, obciążony od dołu reakcją podłoża, a od góry siłami skupionymi i ewentualnie momentami przenoszącymi się ze słupów. Wielkość wysięgów a fundamentu poza słupy przyjmuje się tak, aby momenty pod słupami były równe momentowi występującemu w przęśle pomiędzy słupami.

Warunek ten przy równych siłach w słupach jest spełniony, jeśli a = 0,35 l (promocja 3 w 1).
Jeśli siły w słupach różnią się od siebie, wówczas równomierny rozkład odporu gruntu uzyskuje się przez wydłużenie wspornika od strony słupa silniej obciążonego.