Zwierciadła ścieków

W przypadku osadników gnilnych wykonanych w postaci jednego zbiornika prostokątnego, połączenie dwóch sąsiednich komór ze sobą powinno być wykonane w postaci wąskich pionowych szczelin, o szerokości 20-30 mm, rozmieszczonych równomiernie na całej szerokości ściany oddzielającej komory. Górna krawędź szczelin powinna znajdować się nie wyżej niż 0,30 m pod obliczeniowym zwierciadłem ścieków, a dolna ich krawędź nie niżej niż na poziomie 2/5 wysokości części użytecznej osadnika, licząc od jego dna. Wysokość szczelin nie może być mniejsza niż 0,20 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

W osadnikach gnilnych dwukomorowych kołowych połączenie komór może być wykonane w postaci kilku otworów o powierzchni nie mniejszej niż 180 mm², których krawędź górna musi się znajdować nie wyżej niż 0,3 m poniżej obliczeniowego zwierciadła ścieków, a dolna krawędź na poziomie 2/5 wysokości użytecznej osadnika, licząc od jego dna. Takie otwory muszą być rozmieszczone w ścianie dzielącej komory w ten sposób, ażeby droga przepływu ścieków przez osadnik była możliwie najdłuższa (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W osadnikach wykonanych w postaci szeregu połączonych ze sobą zbiorników kołowych połączenia komór powinny być wykonane za pomocą odpowiednio uszczelnionych przewodów poziomych tak, ażeby górna krawędź otworu była zanurzona nie mniej niż 0,3 m, a dolna krawędź na poziomie nie niższym niż 1/2 wysokości użytecznej poniżej zwierciadła ścieków, przy czym średnica otworu poziomego nie powinna być mniejsza niż 150 mm (uprawnienia budowlane).

Ścieki z osadnika gnilnego należy odprowadzać przewodem o średnicy nie mniejszej niż 150 mm. Dno przewodu odprowadzającego ścieki powinno znajdować się na poziomie obliczeniowego zwierciadła ścieków w osadniku. Wylot ścieków od wewnątrz osadnika powinien być osłonięty pionową osłoną lub trójnikiem o dolnej krawędzi zanurzonej nie mniej niż 0,3 m pod poziomem zwierciadła ścieków, a górnej krawędzi wystającej ponad zwierciadło ścieków o 0,2 m (program egzamin ustny).

Należy przewidzieć usuwanie powstającego w osadniku osadu i kożucha na drodze wypompowywania do wozu asenizacyjnego nie rzadziej niż 1 raz w roku z osadników przeznaczonych do oczyszczania ścieków w ilości do 5 m³/d i nie rzadziej niż 2 razy w roku z osadników przeznaczonych do oczyszczania ścieków w ilości powyżej 5 m³/d.

Wszystkie komory osadnika

W celu zapewnienia okresowych kontroli i oczyszczania wylotu oraz okresów pomiędzy kontrolami należy przewidzieć w stropie osadnika odpowiednio rozmieszczone otwory włazowe ze szczelnymi przykrywami lub prefabrykowaną konstrukcją stropu umożliwiającą jej zdejmowanie (opinie o programie).

Przewód doprowadzający ścieki do osadnika powinien mieć zapewnioną wentylację wywiewną wyprowadzoną ponad dach najbliższego budynku. W celu zapewnienia dopływu powietrza do wentylacji osadnika należy projektować na stropie ostatniej komory rurę wywiewną. Dopuszcza się niestosowanie rury wywiewnej, jeżeli zapewniony jest dopływ powietrza przez kanał odprowadzający ścieki z osadnika.

Wszystkie komory osadnika muszą być ze sobą połączone w górnej części ponad poziomem kożucha. W osadnikach gnilnych w postaci jednego zbiornika kołowego lub prostokątnego przegrody rozdzielające komory powinny być zakończone poniżej stropu w odległości nie mniejszej niż 0,10 m. W przypadku osadników składających się z odrębnych komór, połączenie może być wykonane za pomocą przewodu o średnicy nie mniejszej niż 100 mm (segregator aktów prawnych).

• Usytuowanie osadnika gnilnego powinno odpowiadać wymaganiom prawa budowlanego dotyczącym zachowania odpowiedniej odległości osadnika od studzien, dróg publicznych oraz pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi lub na przetwarzanie artykułów spożywczych.
• Poziom wód gruntowych na terenie usytuowania osadnika nie powinien być wyższy od dna przewodu odprowadzającego ścieki z osadnika.
• grunt, w którym przewiduje się ułożenie drenażu rozsączającego, jest piaszczysty lub gliniasto-piaszczysty, o współczynniku filtracji nie mniejszym niż 0,00001 m/s,
• najwyższy poziom wody gruntowej na terenie lokalizacji drenażu znajduje się nie wyżej niż 1 m poniżej projektowanego poziomu drenów rozsączających (promocja 3 w 1).