Przenikanie światła

Nie mamy u nas dotychczas ustalonego sposobu sprawdzania płynnych materiałów asfaltowych pod względem ich zdolności dobrego powlekania. Przytoczymy więc sposób wprowadzony do użycia na niemieckich kolejach (program uprawnienia budowlane na komputer). Bierze się tam wycinek siatki mosiężnej 10×5 cm, wykonanej z drutów grubości 0,37 mm, z prześwitem oczek 0,54 mm i pogrąża się tę siatkę na głębokości około 9 cm do starannie rozmieszanego badanego roztworu asfaltowego przy ‘temperaturze około 20°C. Po wyjęciu z roztworu zawiesza się siatkę w miejscu nie wystawionym na przeciągi i po wyschnięciu bada się na przenikanie światła. Brak jakichkolwiek spływów oraz przeświecających punkcików świadczy o materiale dobrym; 5H-6 punkcików lub spływ częściowy na długości 0,5 cm od góry oznacza jakość wystarczająco dobrą (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Natomiast większa ilość przeświecających punkcików lub częściowy spływ na większej długości jest oznaką niewystarczającej jakości materiału. Materiały używane w chłodniejszej porze roku muszą wykazać takie same zdolności kryjące przy temperaturze +5°C. Opisanej próby nie można stosować do materiałów używanych na podkład gruntujący (uprawnienia budowlane).

Te same niemieckie przepisy kolejowe zawierają zalecenia w sprawie sposobu badania na wodoszczelność przetworów asfaltowych oraz pap używanych do izolacji (program egzamin ustny). Wodoszczelność przetworu asfaltowego sprawdza się przez pokrycie nim cienkiej siatki mosiężnej i poddanie wyschłej na niej powłoki ciśnieniu słupa wody. W tym celu wycina się wykrój kolisty średnicy około 15 cm z siatki mosiężnej wykonanej z drutów grubości 0,065 mm z prześwitem oczek 0,102 mm i przylutowuje się ten wykrój do blachy grubości 1 mm, pokrywając wycięty w niej uprzednio otwór średnicy 11,3 cm, czyli o powierzchni 100 cm².

Powłoka asfaltowa

Siatkę zmywa się benzolem z wszelkich śladów tłuszczu i następnie powleka ją w postawie pionowej asfaltowym podkładem gruntującym. Po 24 godzinach odwraca się siatkę o 180° i powleka się ją asfaltem półpłynnym na zimno lub płynnym asfaltem na gorąco, tworząc powłokę asfaltową grubości 1 mm. Po wyschnięciu siatkę wraz z wytworzoną powłoką asfaltową poddaje się w ciągu 8 godzin ciśnieniu wody, doprowadzonemu do 0,2 at n po uprzednim założeniu z drugiej strony oparcia z mocniejszej siatki o grubszych oczkach (opinie o programie). Powłoka asfaltowa przy tej próbie powinna wykazać zupełną wodoszczelność. W ten sam sposób wypróbowuje się lepiki.

Należy mieć na uwadze, że tektura papowa lub juta, używane do wyrobu papy, nasycane są asfaltami uszczelniającymi, nieraz po uprzednim wprowadzeniu środków przeciwgnilnych, lecz nasycenie to nie wystarcza, by uczynić papę zupełnie wodoszczelną (segregator aktów prawnych). Nie wystarcza pod tym względem również późniejsze dodatkowe obustronne powleczenie asfaltem. W celu uzyskania zupełnej wodoszczelności przy działaniu naporu wody trzeba papę ułożyć w paru warstwach i za każdym razem wprowadzić między sąsiednimi arkuszami papy warstwę wiążącego i jednocześnie uszczelniającego lepiku. Wkładki z tektury papowej lub juty stanowią w takim układzie wyłącznie materiał wzmacniający przeciw działaniom mechanicznym.

Powiązanie wkładki papy z jej powłoką asfaltową powinno stanowić tak jednolitą całość, żeby każda próba mechanicznego oderwania jednej od drugiej doprowadzała do uszkodzenia wkładki lub powłoki, lecz nie pozwalała na ich oddzielenie (promocja 3 w 1). Papa z wkładką jutową, zwana również filcem bitumicznym, jest lżejsza od zwykłej z wkładką z tektury i jest jednocześnie bardziej giętka i rozciągliwa, wskutek czego lepiej niż zwykła nadaje się do pokrywania powierzchni o zmiennych obrysach. Pod względem technicznym należy postawić dla pap, używanych do izolacji, nieco większe wymagania niż wynikające z normy PKN/B-27612.