Przepisy francuskie

Zarówno w Polsce, jak i w wielu innych krajach obliczenia statyczne i projektowanie słupów linii elektroenergetycznych podlegają odrębnym przepisom. Wymiarowanie słupów żelbetowych przeprowadza się wg PN-62/B- -03265 metodą odkształceń plastycznych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Są one stosunkowo niskie w porównaniu do współczynników przyjmowanych w zachodnich krajach Europy.

I tak np. przepisy austriackie OVE-Ll w przypadku obliczania słupów metodą odkształceń plastycznych zalecają przy obciążeniach normalnych współczynnik pewności s = 2 dla słupów przelotowych i narożnych oraz s = 2,5 dla słupów pozostałych rodzajów. Przy obciążeniach wyjątkowych dla wszystkich typów słupów wymagany jest współczynnik pewności s = 1,5 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przepisy niemieckie VDE 0210 zakładają dla słupów prefabrykowanych przy obciążeniach normalnych współczynnik pewności s = 3, przy obciążeniach wyjątkowych zaś współczynnik pewności s = , który dostawca powinien udowodnić próbami wytrzymałościowymi.

Przepisy francuskie NF C67-200 zalecają obliczać słupy żelbetowe metodą naprężeń liniowych. Naprężenia dopuszczalne betonu na ściskanie przyjmują jako równe 1/3 wytrzymałości betonu po 91 dniach od zabetonowania (uprawnienia budowlane). Dopuszczalne naprężenia w stali przyjmują równe 1/3 wytrzymałości na rozrywanie, względnie 6/10 granicy plastyczności. Ponadto uzależniają dopuszczalne naprężenia w stali od wytrzymałości betonu, przyjmując dla betonu o R3l = 300 kG/cm2 — max kz = 2250 kG/cm2, dla betonu zaś o R9I  = 350 kG/cm2 - max kz = 2500 kG/cm2.

Współczynniki pewności wymagane przy obliczaniu słupów sprężonych wg PN-62/B-03321. Dla porównania podaje się współczynniki pewności wymagane przepisami francuskimi przy obciążeniach normalnych: 1,35 na pojawienie się rys i 2,10 na zniszczenie (program egzamin ustny).
W sieciach elektrycznych istnieje konieczność stosowania wielkiej liczby słupów różniących się nośnością, długością i charakterem pracy. Przy projektowaniu slupów prefabrykowanych, przeznaczonych do stosowania w różnych warunkach konieczne jest jednoznaczne określenie sił umownych określających nośność słupa.

Materiał

Słup charakteryzują następujące dane:
1) siła znamionowa,
2) wskaźnik obciążenia poprzecznego,
3) długość.
Siła znamionowa P określa wypadkową sił skupionych: obciążenia wiatrem przewodów i uzbrojenia słupa względnie naciągów przewodów, odniesioną do przekroju, znajdującego się w odległości 0,25 m poniżej wierzchołka słupa.
Siła znamionowa działa w płaszczyźnie prostopadłej do osi największego momentu bezwładności przekroju.

Oprócz siły znamionowej na słup działa obciążenie wiatrem, rozłożone równomiernie na jego powierzchni (opinie o programie).
Wskaźnik obciążenia poprzecznego określa stosunek dopuszczalnego momentu zginającego My, działającego w płaszczyźnie prostopadłej. Podstawą należytej odporności słupów na wpływy atmosferyczne jest wysoka marka i mała nasiąkliwość betonu. Marka betonu stosowanego na żelbetowe słupy prefabrykowane nie powinna być niższa niż 300, a wskazane jest stosowanie betonu marki 350 do 400. Dla słupów wykonywanych na miejscu budowy marka betonu nie powinna być niższa niż 200. Cement powinien mieć co najmniej markę 350 (segregator aktów prawnych).

Jako kruszywo najkorzystniejsze są płukane żwirki twarde lub szlachetne grysy skał twardych oraz piasek kwarcytowy, płukany. Nie jest wskazane stosowanie żużla wielkopiecowego, ani grysów ze skał łatwo nasiąkliwych. Zagęszczenie betonu powinno się odbywać mechanicznie przez wibrowanie albo wirowanie. Beton powinien mieć niski wskaźnik wodno-cementowy, w granicach 0,35-~0,40. W celu zwiększenia urabial- ności betonu stosuje się niekiedy dodatek mączki kamiennej (promocja 3 w 1).

Poważnym niebezpieczeństwem dla trwałości słupów linii wysokiego napięcia jest zbytnia nasiąkliwość betonu, sprzyjająca niszczeniu konstrukcji przez działanie prądów upływowych.