Zamknięcie przeciwzalewowe

Dopuszczalny na danej ulicy poziom ustalany jest przez przedsiębiorstwo eksploatujące kanalizację komunalną. Zamknięcie przeciwzalewowe powinno mieć konstrukcję umożliwiającą szybkie zamknięcie ręczne, powinno być oznakowane w widoczny sposób oraz umieszczone w łatwo dostępnym miejscu, ale tak, by nie tamowało odpływu ścieków z urządzeń znajdujących się wyżej. Z uwagi na dobro samych użytkowników zamknięcia powinny być stale zamknięte, a otwierane tylko na czas korzystania z chronionych przyborów; niezależnie od tego mogą działać samoczynnie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Niekiedy ścieków nie można odprowadzać grawitacyjnie do kanału publicznego z powodu zbyt niskiego umieszczenia przyborów. Konieczne jest wtedy przetłaczanie ścieków, lecz dopuszczalne to jest tylko w wyjątkowych przypadkach, za zgodą odbiorcy ścieków. Najbardziej godne polecenia są w tym przypadku urządzenia pneumatyczne, zwłaszcza dla ścieków zawierających fekalia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Według wymagań krajowych wszelkie przewody odpływowe powinny być prowadzone w odcinkach prostych, równoległych i prostopadłych w rzucie poziomym do ścian i fundamentów budowli, przy czym nie mogą naruszać stateczności budowli. Ten ostatni warunek oznacza, że przewody równoległe do ścian powinny, jeśli wymagają wykopów, biec nie bliżej od nich niż 1,5 m i w każdym razie tak, aby linia naturalnego zsypu gruntu, poprowadzona przez skraj stopy (ławy) fundamentowej, nie przecinała obrysu wykopu. Jeśli jest to niewykonalne przewód powinien biec na wspornikach ponad podłogą piwnic (uprawnienia budowlane).

Przewody z rur kamionkowych, betonowych i z innych materiałów słabo odpornych na zgniatanie powinny być ułożone na głębokości przynajmniej 0,5 m od wierzchu podłogi do wierzchu rury. Rury żeliwne (i inne odporne na zgniatanie) mogą leżeć płycej na głębokości 0,3 m. Przejścia przez ściany nośne muszą uwzględniać niezależność osiadania budynku i przewodu, dlatego też luz w odpowiednich otworach powinien być wypełniony materiałem stale plastycznym. Przejścia przez fundamenty mogą być wykonane jedynie wtedy, gdy zostały w nich przewidziane i przygotowane specjalne otwory (program egzamin ustny).

Połączenia przewodów odpływowych

Połączenia przewodów odpływowych w obrębie budynku mogą być wykonane za pomocą trójników i łuków, pod kątem mniejszym od 90°, najlepiej 45-60. Używanie czwórników jest niedopuszczalne. W ogóle wszelkie zmiany kierunku powinny być łagodne i zaopatrzone w rewizje. Rewizje mogą być urządzone przez zastosowanie tzw. wy czystek lub czyszczaków. Wyczystkę stanowi, wyprowadzona pod niewielkim kątem (do 60°) od przewodu odpływowego do wierzchu podłogi i zaślepiona szczelnym korkiem, końcówka (opinie o programie).

Natomiast czyszczak, wmontowany w przewód odpływowy, wymaga specjalnej studzienki rewizyjnej, murowanej lub betonowej, o średnicy przynajmniej 0,8 m i nakrytej pokrywą (rys. 4-93). W budynkach przylegających do linii rozgraniczającej rewizję należy umieścić na głównym przewodzie odpływowym w łatwo dostępnym miejscu. Warunek swobodnego dostępu do rewizji powinien być spełniony także dla innych rewizji w podziemiu; może to mieć wpływ na rozplanowanie podziemia, np. na zaplanowanie komórek lokatorskich w budynkach mieszkalnych (segregator aktów prawnych).

Rewizje należy umieszczać we wszystkich miejscach narażonych na zatkanie się, a więc m.in. przy zmianach kierunku i spadku, a także na odcinkach prostych w niedużych odległościach. Według zarządzenia przy średnicach do 150 mm rozstaw rewizji nie powinien przekraczać 15 m, a przy średnicach większych 25 m. Dokładniejsze wytyczne w tym względzie mogą dać wymagania radzieckie.

Aby zapewnić drożność sieci odpływowej, przewody odpływowe należy układać z odpowiednim (i to jednolitym) spadkiem, który umożliwi wytworzenie się takiej prędkości przepływu ścieków, która wystarczy do wymywania nieczystości i gromadzących się osadów (promocja 3 w 1). Prędkością tą dla sieci ścieków bytowo-gospodarczych jest prędkość 0,7 m/s.