Przerwy dylatacyjne w płytach dennych

Przerwy dylatacyjne w płytach dennych, gdy grunt pod zbiornikiem na całej powierzchni nie jest jednolity i umożliwia różne osiadania poszczególnych płyt - rozmieszcza się najwyżej co 12 m. W przypadku szczególnie niekorzystnych warunków gruntowych, wymiary płyt nie przekraczają nawet 5,30 m (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dwa rozwiązania szczeliny dylatacyjnej pomiędzy ścianą sprężonego zbiornika cylindrycznego a dnem, przy czym ściana dodatkowo jest oddzielona od dna warstwą bitumu. Podobne rozwiązanie można zastosować przy zbiornikach żelbetowych niesprężonych z tym, że ściany nie oddziela się od fundamentu. W zbiornikach sprężonych przerwa dylatacyjna pomiędzy ścianą a fundamentem umożliwia ruch ściany przy sprężeniu i napełnianiu zbiornika, zmniejszając przez to momenty w płaszczyznach pionowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Efekt jest tym większy, im mniejszy jest współczynnik tarcia, co uzyskuje się przez dobór odpowiedniej masy. Na Zachodzie istnieją liczne opatentowane środki poślizgowe. Pionowe szczeliny dylatacyjne w ścianach basenów pływackich i niskich zbiorników można wykonywać. Przy dużych basenach okazało się jednak, że przerwy dylatacyjne ścian eksponowanych przez cały dzień na działanie słońca, a wykonane w podobny nie spełniły swojego zadania wskutek nadmiernego rozszerzania się asfaltu pod wpływem temperatury. Asfalt wysadził korek cementowy i zerwał również część gładzi cementowej. Przy ponownym wykonaniu zniszczonych przerw dylatacyjnych trzeba było uwzględnić możliwość rozszerzenia się asfaltu (uprawnienia budowlane).

Rozszerzono przerwy w górnej części do głębokości 6 cm i po wykonaniu wyprawy cementowej wciśnięto blachę stalową, która przylega ściśle do ścianek szczeliny. Dolną przestrzeń szczeliny wypełniono asfaltem, po uprzednim założeniu pręta stalowego 0 10 mm. Po stwardnieniu masy asfaltowej pręt został usunięty. W taki sposób masa asfaltowa izolacji ma możność rozszerzenia się. Rozwiązanie to nadaje się dla wyższych zbiorników prostokątnych o ścianach płytowych usztywnionych żebrami pionowymi (program egzamin ustny).

Dylatacja pomiędzy ścianą

Dylatacja pomiędzy ścianą a przekryciem nie musi być specjalnie szczelna, gdyż ciecz tu już nie sięga, natomiast pożądany jest mały współczynnik tarcia. Jedynie przy zbiornikach na produkty naftowe wymagana jest gazoszczelność tych szczelin dla uniknięcia strat spowodowanych parowaniem cieczy (opinie o programie).

Jeżeli przewidywane są większe wzajemne ruchy oddzielonych od siebie przerwą dylatacyjną elementów, w granicach kilku a nawet kilkunastu centymetrów (spowodowane np. szkodami górniczymi), wówczas stosujemy rozwiązanie. Zasadniczym elementem uszczelniającym przerwę jest tu wygięty w kształcie litery U pasek blachy miedzianej lub grubej folii plastikowej, umocowanej do betonu płaskownikami i śrubami.

Coraz częściej do uszczelnienia przerw dylatacyjnych stosuje się tworzywa sztuczne pod postacią żywic epoksydowych lub polisulfidów. Te ostatnie należą do grupy syntetycznej gumy i wykazują dobrą przyczepność do betonu, nie starzeją się i nie są podatne na działanie większości wpływów chemicznych. Dzięki tym własnościom można stosować je w zbiornikach przeznaczonych do przechowywania kwasów i ługów (segregator aktów prawnych).

Odkształcalność i elastyczność polisulfidów jest przy niskich temperaturach również zadowalająca. Badania wykazały, że wydłużalność graniczna dochodzi do 100%. Szerokość przerw dylatacyjnych należy zaprojektować zakładając wydłużania ok. 20-30% dla zachowania dostatecznego współczynnika pewności.

Dla uzyskania dobrej przyczepności masy zalewowej z polisulfidów, powierzchnie boczne betonu powinny być czyste (bez kurzu) i suche. W celu uniknięcia oderwania masy zalewowej od tych powierzchni, przy późniejszej infiltracji wody wskazane jest powlec je roztworem mieszaniny żywicy epoksydowej i polisulfidu (promocja 3 w 1).