Przerwy poprzeczne

Za dopuszczalne poślizgi można uważać tylko takie, które powodują jakby rozwalcowanie przepony kosztem grubości składników plastycznych, nie wywołując naprężeń rozciągających. Zachodzi to w przypadku, kiedy wielkość liniowego poślizgu nie przekracza V4 grubości przepony po jej ściśnięciu. Jeżeli z obliczeń wynika, że poślizg może być większy niż 1U grubości przepony, należy zastosować odpowiednie środki ochronne. Używa się cementów bezskurczowych i stosuje się przerwy dylatacyjne dzielące płytę poprzecznie i równolegle do kierunku skurczu (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przerwy poprzeczne są zwykłymi szczelinami dylatacyjnymi, przerwy równoległe do przepony oddzielają warstwy ochronne od masywu odkształconej konstrukcji. Na warstwie ochronnej (zbrojonej siatką stalową) układa się warstwę papy nasyconej i powleczonej substancjami oleistymi, trudno wysychającymi.

Poślizg P występuje głównie w płaszczyźnie dylatacji, dzięki czemu odkształcenia przepony pod warstwą ochronną p nie przekraczają wartości dopuszczalnych.
Jeżeli przewiduje się poślizg liniowy tak znaczny, że mimo zastosowania dylatacji przepona pod warstwą dozna odkształceń niedopuszczalnych, stosuje się tzw. uskok oporowy, polegający na zębatym ukształtowaniu powierzchni płyt zaciskowych. Uskoki nie pozwalają wtedy na poślizg w płaszczyźnie przepony.
Przepony pracujące pod ciśnieniem wody umieszcza się między dwiema płytami zaciskowymi. Płytę, do której przepona jest dociskana, nazywamy płytą bierną, a płytę dociskającą płytą czynną (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Płyta, na której układa się lub zawiesza przeponę, nazywa się płytą ekranową. Płyty stanowiące składową część nośnej konstrukcji nazywają się konstrukcyjnymi, a płyty, które są specjalnie wprowadzone jedynie dla spowodowania zacisku lub zawieszenia przepony płytami pomocniczymi (uprawnienia budowlane)..

Kompresja i dekompresja przepon

Przepony z materiałów rolowych bezpośrednio po ułożeniu nie są dostateczne sklejone; zawierają one między warstwami papy szczeliny powietrzne. Po ułożeniu pierwszej warstwy dokiskowej pęcherze powietrzne powstające pod powierzchnią dociśniętą wypuszcza się przez nakłuwanie przepony szydłami. Nie należy wbijać szydła w przeponę prostopadle, lecz pod kątem 45°. Po dociśnięciu następuje samouszczelnienie. Jeżeli średnica otworku po ukłuciu jest większa niż 0,25 grubości przepony, należy otwór przykryć łatką papy lub juty asfaltowanej na masie izolacyjnej (program egzamin ustny).
Jeżeli docisk wywołuje zwiększenie szczelności i spoistości, wówczas następuje kompresja przepony.
Zjawisko odwrotne do kompresji, tj. dekompresja przepony, występuje w przypadku rozluźniania zacisku między płytą czynną i bierną (opinie o programie).

Podstawowym warunkiem prawidłowej pracy przepony jest niedopuszczenie do jej rozwarstwienia. Przepona nie powinna pracować jako samodzielny element konstrukcji przeciw naporowi wody; docisk powinien być przejmowany przez twardą i niepodatną powierzchnię płyty obliczonej na parcie wody, gruntu i konstrukcji.
Docisk płyt przeciwdziała dekompresji i rozwarstwieniu przepony w dwóch podstawowych przypadkach:
- kiedy następuje skurcz przepony wskutek przemian fizykochemicznych,
- kiedy następuje zwolnienie zacisku przepony wskutek odkształceń konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Wpływy fizykochemiczne na dekompresję przepony. Procesy fizykochemiczne, zachodzące w materiale przepony, wywołują stopniowy zanik substancji uplastyczniających na korzyść powiększania się ilości ciał stałych. Rozpad węglowodorów związany jest z powstawaniem cząsteczek wody i porów w masie bitumicznej. Woda pod ciśnieniem wypełnia powstałe pory i przepona stopniowo zatraca cechy wodoszczelności (promocja 3 w 1).

Zjawisku temu można przeciwdziałać przez powiększenie ilości substancji uplastyczniających, a więc przez wybór mas izolacyjnych, zawierających wolnoschnące spoiwa, których okres polimeryzacji i kondensacji jest możliwie długi. Również powiększenie ilości mas izolacyjnych i warstw materiału rolowego wpływa dodatnio na trwałość przepony.