Przeschnięty surowiec

Obok drwalników na składowiskach drewna liściastego występuje rzadziej i w mniejszych ilościach: rozwiertek mniejszy (Xyleborus dryogra- phus Ratz.) i rozwiertek większy (Xyleborus monographus Fbr.), drwalni- czek Saksesena (Xyleborinus Saxeseni Ratz.) i nieparek pospolity (Ani- sandrus dispar Fbr.) - wszystkie z rodziny korników (Ipidae) - oraz wyrynnik dębowiec (Platypus cylindrus Fbr.) z rodziny wyrynnikowatych (Platypodidae) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dostają się one na składowiska ze świeżo ściętym drewnem dostarczonym z lasu; przy dogodnych warunkach mogą się przenieść na niedostatecznie przeschnięty surowiec, zwłaszcza na drewno dębowe, bukowe, wiązowe i brzozowe. Biologia, szkodliwość i sposoby zapobiegania podobne jak w odniesieniu do drwalnika.
Miazgowiec (Lyctus linearis Goetze) z rodziny miazgowcowatych (Lyctidae) opada świeży surowiec dębowy, bukowy i jesionowy zarówno w lesie, jak na składowiskach. Rójka odbywa się w miesiącach letnich, generacja jest 1-2-letnia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jaja składa na czołach kłód w przecięte naczynia; celem ochrony należy powlekać czoła kłód oleistymi powłokami ochronnymi. Larwa żeruje wyłącznie w drewnie bielastym, drążąc wąskie chodniki wypełnione miałkimi trocinami. Zewnętrzny wygląd drewna nie zdradza obecności larwy; dopiero chrząszcze wygryzając się na zewnątrz wysypują małe kupki trocin, co wskazuje na żerowanie szkodnika. Otwór wylotowy okrągły, o średnicy około 1,5 mm. Miazgowiec występuje najczęściej i jest najgroźniejszy na składowiskach przemysłowych w klepkach i fryzach dębowych oraz w deszczułkach posadzkowych (w bielastej części drewna)(uprawnienia budowlane).

Na składowiskach można łatwo rozpoznać występowanie szkodnika w stosach materiałów tartych; widać wysypywane kupkami miałkie trociny, gromadzące się na obrzeżnych częściach tarcicy. Przy suszeniu fryzów przed obróbką na deszczułki posadzkowe na ogół ginie. Niekiedy jednak pozostaje w stanie żywym w gotowych deszczułkach i wraz z nimi dostaje się do budynków, gdzie niszczy w dalszym ciągu bielaste części ułożonej posadzki (program egzamin ustny).

Drwionek

Celem zwalczania należy usuwać i palić bielaste części opadniętych sortymentów. Opadniętą przez miazgowca tarcicę bukową należy poddać parzeniu, które niszczy szkodniki i zabezpiecza drewno przed dalszymi uszkodzeniami.
Drwionek (Lymexylon navale L.) z rodziny drwionkowatych (Lymexylonidae) jest to chrząszcz długości około 1 cm, wąski, miękki, brunatny (opinie o programie).

Rójka odbywa się w czerwcu, samica składa jaja w szpary drewna w miejscach pozbawionych kory. Larwa żeruje w drewnie dębu, głównie w twardzieli. Wygryza ona najpierw proste chodniki biegnące w głąb drewna, następnie zaś odgałęzienia, biegnące w strefie drewna wczesnego, wzdłuż włókien; chodniki są wypełnione silnie ubitymi, miałkimi trocinami, jak gdyby mączką. Chodniki łatwo można zauważyć na drewnie łupanym, trudniej w tarcicy.
Drwionek jest niebezpiecznym szkodnikiem, gdyż opada surowiec dębowy zarówno świeży, jak przeschnięty. Z tego względu w wypadku zawleczenia na składowiska może się rozprzestrzenić na dalsze partie surowca. Jest on często spotykany na składowiskach drewna dębowego w stoczniach.

Jako środek zapobiegawczy można stosować spryskiwanie kłód w czasie rójki 10-procentowym roztworem karbolineum (segregator aktów prawnych). Opadniętą tarcicę można poddawać gazowaniu cyjanowodorem (HCN), co jest jednak kosztowne, kłopotliwe i niebezpieczne.
Duże otwory owadzie. Na drewnie liściastym występuje kozioróg dębosz (Cerambyx cerdo L.). Jest to chrząszcz długości do 5 cm, larwa grubości palca, długości do 9 cm. Opada stojące na pniu dęby i jesiony, nie opada natomiast drewna ściętego (promocja 3 w 1).

Rozwój trwa 3 lata. Larwa w pierwszym roku żeruje tylko w korze (w martwicy), po czym wdrąża się w drewno, sięgając głęboko w twardziel. Chodniki w drewnie są duże, eliptyczne, o wymiarach średnic około 1,5 X 4,5 cm; długość chodników dochodzi do 50 cm.