Przesunięcia końców przęseł

Przesunięcia końców przęseł występują więc inaczej w mostach betonowych, a inaczej w mostach stalowych. Ze względu na mniejszą przewodność cieplną i większą pojemność cieplną konstrukcyj betonowych, przy zmianach temperatury odkształcają się one powolniej od konstrukcyj stalowych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ich odkształcenia termiczne różnią się niewiele od odkształceń wywołanych zmianami średnich temperatur dziennych, o ile elementy główne przęseł leżą pod mostem i nie podlegają bezpośredniemu nagrzewaniu przez słońce. Doświadczenie wskazuje, że mosty betonowe belkowe, których belki główne leżą pod pomostem, mogą być budowane bez przerw dylatacyjnych do długości kilkudziesięciu metrów (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Wymaga to jednak właściwej budowy nasypów i dostatecznie niskich ścian czołowych. Istnieje więc w pewnych przypadkach możliwość unikania przerw dylatacyjnych między nasypem a przęsłem. Przęsło może być wówczas zakończone ścianą czołową związaną z belkami głównymi, a parcie ziemi działające na tę ścianę może być przenoszone przez belki główne, a nie przez skrajne podpory, sprowadzone do filarów wpuszczonych w nasyp i przenoszących oddziaływania przęseł oraz niewielkie parcia ziemi przypadające na ich słupy lub przepony. Są to oddziaływania zredukowane do minimum. Podpory te nie są już przyczółkami, lecz tylko filarami (uprawnienia budowlane).

Stąd wymiary ich mogą być jeszcze mniejsze od wymiarów przyczółków o nasypie wypuszczonym przez ławę łożyskową.
Na zmniejszenie kosztów w takich rozwiązaniach wpływa też możność wykonania przyczółków tak samo jak filarów. Ma to szczególne znaczenie ze względu na możność zastosowania tego samego rodzaju sprzętu i tych samych sposobów fundamentowania we wszystkich podporach, np. wtedy, gdy podpory te są wykonywane z pali betonowych wbijanych lub wierconych. W budowie małych mostów, na małych rzekach, na których spływ lodu jest niewielki, układ ten jest najczęściej stosowany przy wykonywaniu podpór z pali wbijanych małych średnic; w budowie większych mostów, przez rzeki o większym lodochodzie - przy wykonywaniu podpór z pali dużych średnic (program egzamin ustny).

Rozwój budowy

Za dalszą odmianę w rozwoju budowy skrajnych podpór mostów mogą być uważane mosty wspornikowe, pozbawione podpór wpuszczonych w nasypy i oparte jedynie na filarach ustawionych w obrębie przeszkody. Są to mosty bezprzyczółkowe, zbliżone do mostów o filarach wpuszczonych w nasyp, ze względu na sposób przejmowania parcia ziemi przez ścianę czołową złączoną z pomostem. W tego rodzaju mostach jedyną pozostałością przyczółka jest ściana czołowa kończąca przęsła. Pozostałe części przyczółka nie istnieją (opinie o programie).
Zestawienie kolejnych etapów przekształcania skrajnych podpór mostów jest przykładem stopniowego upraszczania konstrukcji mostów.

Ciągnie się ono poczynając od przyczółków kamiennych, poprzez przyczółki betonowe ze skrzydłami betonowymi i uzbrojonymi, przyczółki z betonu uzbrojonego przenoszące parcie ziemi, przyczółki o nasypach wypuszczonych przed ścianę przednią i pozbawione tej ściany do pewnej wysokości, przyczółki bez ścian przednich, wreszcie skrajne filary wpuszczone w nasypy i mosty o przęsłach wspornikowych opartych wyłącznie na filarach. Zestawienie tych etapów wskazuje na powolność przemian tych konstrukcyj, chociaż pozornie każde przejście z etapu poprzedzającego do etapu następującego w przeglądzie retrospektywnym wydaje się oczywiste (segregator aktów prawnych). Wskazuje ono też na konieczność rozważania potrzeby budowy przyczółków i rodzaju ich konstrukcji w każdym przypadku, a szczególnie, gdy ściana przyczółka służy do wytworzenia żądanego kształtu przestrzeni pod mostem, dostosowanego do sposobu jej użytkowania, umożliwiającego ruch lub umieszczenie urządzeń, a także gdy zagospodarowanie miejsca nad krawędzią przyczółka nie pozwala na wydłużenie mostu.

Poza tymi przypadkami konieczności ustawienia ściany pionowej przyczółka nie ma innych powodów, dla których przyczółek miałby być budowany (promocja 3 w 1). Gdy zaś istnieje możność wydłużenia przęsła, zastąpienie przyczółka przez filar wpuszczony w nasyp lub też usunięcie skrajnej podpory przez wypuszczenie wsporników z przęseł prowadzi zwykle do zmniejszenia nakładów na budowę mostu. Przyczółki umożliwiające wytworzenie przerwy dylatacyjnej między nasypem i przęsłem są konieczne jedynie wówczas, gdy wydłużenia przęseł są znaczne i gdy występują zbyt prędko.