Przesunięcie ściany na zewnątrz

Po wyjaśnieniu, jak małe są przesunięcia ścian oporowych, zajmiemy się największymi możliwymi przesunięciami. W przypadku ściany oporowej o wysokości 6,0 m obrót 1:1000 oznacza przesunięcie poziome górnej części ściany równe 6 mm (program uprawnienia budowlane na komputer). W większości przypadków, w których stosuje się ściany masywne przekopy drogowe lub kolejowe przesunięcia tego rzędu (lub nawet kilkakrotnie większe) właściwie nie mają znaczenia. Jednakże istnieją przypadki, w których przesunięcia tego rzędu mogą budzić obawy. Klasycznym tego przykładem jest ściana oporowa stanowiąca przyczółek mostowy. Jeśli taką ścianę zaprojektowano na parcie czynne i jeśli zasypanie nastąpiło po wykonaniu konstrukcji mostu, to należy przewidzieć dostateczną wolną przestrzeń między ścianą i dźwigarami mostu, która wyrówna przesunięcie ściany na zewnątrz (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Istnieje wiele konstrukcji oporowych, które przypominają masywne ściany oporowe i których jednak często nie należy projektować na parcie czynne. Jako przykłady mogą posłużyć wykopy rozparte i niekiedy zakotwione ścianki szczelne. Również ściankę oporową wspornikową można zaliczyć do tej grupy (uprawnienia budowlane). Zastosowanie takich ścian zbrojonych zamiast ścian oporowych masywnych podyktowane jest niekiedy ograniczeniem przestrzeni. Jeśli ścianka oporowa wspornikowa jest posadowiona na gruncie bardzo mocnym, tak że fundament albo nie doznaje w ogóle lub doznaje bardzo małych przesunięć lub obrotów, to stan czynny zasypki ściany może powstać tylko wskutek zginania wspornika. Wartość ugięcia konieczna do wywołania stanu czynnego może spowodować pęknięcia betonu oraz uplastycznienie stali zbrojeniowej (program egzamin ustny).

Zagęszczenie zasypki ściany

Zewnętrzne ściany fundamentowe budynku są przykładem ścian nie podlegających przesunięciom. Wartość naprężeń działających na ściany fundamentowe w dużym stopniu zależy od zagęszczenia zasypki ściany. Jeśli zasypkę wykonano z czystego piasku bez ubijania, naprężenia poziome w zasadzie mogą być tak małe jak naprężenia czynne. Jeśli natomiast przeprowadzi się lekkie zagęszczenie, np. przez kilkakrotny przejazd buldożera po kolejnych warstwach zasypki, to naprężenia poziome najprawdopodobniej będą równe naprężeniom w stanie spoczynku (opinie o programie). W przypadku zastosowania intensywnego zagęszczenia wartość naprężeń poziomych będzie bliska wartości naprężeń biernych. Zazwyczaj ściany fundamentowe projektuje się na naprężenia spoczynkowe, tzn. na wartość naprężeń poziomych równych w przybliżeniu wartości naprężeń pionowych. Przy projektowaniu ściany fundamentowej według tej zasady nie należy stosować intensywnego zagęszczania, mogą bowiem wystąpić spękania ścian.

Projektując ściany oporowe na parcie zasypki należy uwzględnić maksymalny kąt jej tarcia wewnętrznego. Jeśli zasypkę wykonano z gruntu niespoistego bez ubijania, to kąt tarcia będzie się równał w przybliżeniu wartości. Zwykle dokonuje się przynajmniej symbolicznie zagęszczenia zasypki za pomocą buldożera, tak że na ogół osiąga ona zagęszczenie średnie. Wzrost wartości kąta tarcia wewnętrznego na skutek średniego zagęszczenia zasypki równoważy niekorzystne, zwiększenie jej ciężaru objętościowego (segregator aktów prawnych). Należy zaznaczyć, że intensywne zagęszczanie zasypki jest rzadko uzasadnione ze względu na niebezpieczeństwo wystąpienia dużych przesunięć ścian na zewnątrz podczas zagęszczania.

Tarcie na powierzchni ściany w znacznym stopniu zmniejsza parcie poziome, a w szczególności moment wywracający. Ściana oporowa z przykładu nie znajdowałaby się w równowadze, gdyby nie uwzględniono tarcia na jej powierzchni(promocja 3 w 1). Ogólnie rzecz biorąc, wskazane jest uwzględnienie tego tarcia, ponieważ przesunięciu ściany na zewnątrz towarzyszy działanie siły pionowej ku dołowi. Jednakże w każdym konkretnym przypadku należy rozstrzygnąć o słuszności takiego założenia.