Przewody instalacyjne

W celu związania całości konstrukcji ściany monolitycznego górnego pierścienia.
W zbiornikach sprężonych przewody instalacyjne najlepiej jest prowadzić poprzez dno (a nie poprzez ścianę), gdyż wykonanie otworów w ścianach owijanych struną jest praktycznie niemożliwe, a w ścianach sprężanych kablami dosyć utrudnione (program uprawnienia budowlane na komputer). Przy małej średnicy otworu można przeprowadzić przewód pomiędzy kablami, ewentualnie odgiąć kable między dwoma pilastrami.

Przy większych otworach stosuje się ramy stalowe obejmujące otwór i wówczas w słupkach ramy kotwi się przerwane kable.
Dno. Konstrukcja dna zależy od rodzaju gruntu oraz od konstrukcji przekrycia. W małych zbiornikach, zwłaszcza przy wysokim poziomie wody gruntowej, stosuje się dno monolityczne zbrojone z obu stron, a nawet sprężone. Może ono być także ukształtowane w postaci odwróconego sklepienia (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W zbiornikach większych zarzucono stosowanie grubych płyt i obecnie daje się płyty cienkie wykonane z torkretu o grubości 4-8 cm (w 2-M warstwach). Płyta jest uzbrojona siatką drucianą i ułożona na warstwie piasku. Może być ona związana z ławą fundamentową ułożoną pod ścianą. Płyty denne betonowane w zwykły sposób dzielimy dylatacjami na kwadraty lub trapezy o wielkości 5×5 do 15x15m. W niektórych przypadkach opłaca się, dla zmniejszenia wysokości ściany, skonstruować dno w postaci niecki o podniesionych skośnie pod kątem 20-30° brzegach (uprawnienia budowlane).

W celu zmniejszenia wzajemnego wpływu dna i ściany przy sprężaniu, a później przy zasypywaniu zbiornika i napełnianiu go cieczą, stosujemy oddzielenie zupełne za pomocą dylatacji, lub częściowe za pomocą przegubu. W przerwach dylatacyjnych, o swobodnym przesuwie ściany po dnie lub po fundamencie, staramy się uzyskać jak najmniejszy współczynnik tarcia, oczywiście przy zapewnieniu odpowiedniej szczelności (wg doświadczeń amerykańskich trudno jest uzyskać współczynnik tarcia mniejszy od 0,5).

Coraz częściej warstwę bitumu, który wymaga bardzo starannego ułożenia, zastępuje się warstwą opatentowanych mieszanek i preparatów, albo uszczelnieniem wykonanym z profilowanej kształtki z kauczuku lub sztucznego tworzywa oraz ułożonych obok niej z obu stron płytek kauczukowych (program egzamin ustny).

Rozwiązanie poszczególnych przerw dylatacyjnych

Korzystne ze względu na zwiększenie drogi filtracji przeciekającej cieczy jest ukształtowanie uskoku w dnie. Wymaga to jednak specjalnie elastycznego uszczelnienia, ze względu na znaczne zmiany grubości szczeliny przy sprężaniu, a potem przy napełnianiu i opróżnianiu zbiornika. W tym miejscu dobrze pracują mieszanki bitumiczno-kauczukowe oraz listwy lub rurki gumowe ściśnięte śrubami.

W zbiornikach o ścianach zamocowanych w dnie stosuje się w celu przejęcia powstających momentów - skosy, zwykle od strony wewnętrznej.
W hucie w Amberg wykonano zbiornik o pojemności 7000 m3 do magazynowania wody chłodzącej dla wielkiego pieca (opinie o programie). Zbiornik walcowy o średnicy 36,00 m i wysokości 7,20 m został podzielony dylatacjami, przez co ułatwiono wykonanie konstrukcji oraz zmniejszono wpływ skurczu i nierównomiernego osiadania. Zbiornik jest posadowiony na skarpie; podłoże tworzy zwietrzała skała, która pod wpływem wody pęcznieje. W związku z tym pod całym dnem oraz wokół zbiornika zastosowano drenaż, który uzyskano przez ułożenie warstwy chudego i bardzo porowatego betonu o grubości 10 cm. Dno zostało podzielone na 7 płyt i oddylatowane od pierścienia fundamentowego.

Ścianę betonowano w 3 etapach i podzielono 4 przerwami. Sprężenie uzyskano za pomocą kabli o sile 33 T, założonych z drutów 0 9 St 160. Zabetonowano na obwodzie 6 pilastrów, a poszczególne kable obejmowały 1/3 obwodu (segregator aktów prawnych).
Rozwiązanie poszczególnych przerw dylatacyjnych, a  rozwiązanie oparcia ściany na fundamencie.

Na pierścieniu fundamentowym ułożono płytę o grubości 15 cm, połączoną ze ścianą zbiornika. Płytę tę na szerokości 1,65 m oddzielono od pierścienia warstwą elastyczną, pozwalającą na swobodne jej odkształcanie. W osi ściany zastosowano połączenie obu warstw przegubem żelbetowym (promocja 3 w 1).