Przewody podwieszone

Korzystne jest takie wykorzystanie przepustowości deszczówki o średnicy 150 mm (obsługującej do 200 m² powierzchni), by przyjmowała wody opadowe z kilku wpustów dachowych (program uprawnienia budowlane na komputer). W tym celu pod dachem umieszcza się podwieszone przewody deszczowe, przy czym odległość podwieszonego przewodu od dachu w początkowym punkcie nie powinna być mniejsza od 12 średnic nominalnych wpustu, co sprzyja zwiększeniu jego przepustowości. Przewody podwieszone mają średnice 70-M50 mm i powinny mieć spadek 1H5%. Ponadto powinny być zaopatrzone najrzadziej co 20 m w szczelne rewizje lub zaślepione trójniki (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Rozstawienie pionów ściekowych w planie budynku zależy od rozplanowania przyborów. Jeżeli przybory zgrupowane są w tym samym miejscu na kolejnych kondygnacjach, to pion może być założony w centrum grupy przyborów, możliwie najbliżej misek ustępowych. Gdy istnieje zagadnienie: więcej pionów czy dłuższe i bardziej obciążone odgałęzienia należy raczej wybrać pierwsze rozwiązanie. Piony prowadzone są wzdłuż ścian, po wierzchu lub w bruździe, bądź w specjalnym szybie poprzez pomieszczenia ogrzewane bądź takie, w których temperatura nie spada poniżej zera (uprawnienia budowlane).

Przejścia pionów

Przejścia pionów w przewody odpływowe powinny być wykonane za pomocą kształtek o łagodnych zmianach kierunku (promień 0,4-1,0 m). Szczególnie ważne jest to wtedy, gdy średnica przewodu odpływowego jest taka sama jak średnica pionu oraz dla pionów obsługujących ustępy bądź pionów w wyższych budynkach, których przepustowość może być chwilowo prawie całkowicie wykorzystana. Sposób łagodnego przejścia za pomocą trójnika.

W zasadzie użycie krzywki redukcyjnej 80° powinno być ograniczone z powodu zbyt małego promienia i mieć miejsce tylko dla pionów o średnicy 100 mm w niskich budynkach bądź dla pionów zwentylowanych u podstawy osobnym pionem wentylacyjnym. Łączenie pionu do przewodu odpływowego, odprowadzającego ścieki z innego pionu, powinno następować raczej z boku, tzn. przez zastosowanie ułożonego poziomo trójnika 45° na przewodzie odpływowym i dołączenie doń np. dwóch łuków 45° w płaszczyźnie pionowej. Wykonywanie całego połączenia w płaszczyźnie pionowej (trójnik ustawiony pionowo i jeden łuk) należy ograniczyć do przypadku, gdy średnica pionu jest mała w stosunku do średnicy przewodu odpływowego (program egzamin ustny).

Odgałęzienia od pionu wykonywane są za pomocą odpowiednich kształtek: trójników i czwórników, jedno- i dwu płaszczyznowych, o różnych średnicach i kątach. Kąt wprowadzenia odgałęzienia do pionu ma swoje istotne znaczenie (opinie o programie). Odgałęzienia spadziste (45°) powiększają teoretyczną przepustowość pionu, wprowadzają ścieki do pionu przy niewielkiej zmianie kierunku, ale z większą prędkością, a w krótkich podejściach ułatwiają samoopróżnianie syfonów. Ponadto spadziste podejścia do ustępów, wanien czy wpustów wypadają na niższej kondygnacji, nie przysparzając tam estetycznego wyglądu pomieszczeniom. Odgałęzienia horyzontalne odchylone od pionu o 80-90° umożliwiają odpływanie ścieków z mniejszymi prędkościami, ale odpowiednie kształtki powinny być zaokrąglone (pożądany promień 5 cm), aby ścieki łagodnie „wylały się” do pionu (segregator aktów prawnych).

Ostatnio coraz chętniej stosuje się odgałęzienia horyzontalne, do czego też zmuszają częstokroć warunki wykonawstwa kabin sanitarnych. Używa się też specjalnych kombinowanych kształtek wannowo-ustępowych, wprowadzając ścieki z tych przyborów do pionu na jednym poziomie i właściwie z kierunku poziomego.

W niedalekiej przyszłości wewnętrzne sieci kanalizacyjne będą mogły być zapewne budowane z rur polietylenowych. Łączenie tych rur jest bardzo proste (przez zgrzewanie) i możliwe jest wprost na budowie wykonywanie gotowych odgałęzień o niekonwencjonalnym układzie przy użyciu zestawu wykrojników, bez korzystania z produkowanych kształtek (promocja 3 w 1).