Przewody sieci kanalizacyjnej

Przewody sieci kanalizacyjnej należy projektować z elementów kamionkowych, betonowych, żelbetowych, azbestowo-cementowych lub murowanych z cegły kanalizacyjnej, w zależności od warunków miejscowych oraz właściwości materiałów, przy uwzględnianiu właściwości chemicznych gruntu i ścieków oraz stopnia odporności materiałów na działanie korozyjne substancji chemicznych zawartych w gruncie i ściekach. Przewody ciśnieniowe zaleca się wykonywać z rur żelbetowych lub żeliwnych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Hydrauliczne obliczanie kanałów polega na wyznaczaniu wymiarów kanałów (średnicy bądź też innych wymiarów charakterystycznych), określaniu napełnień ściekami i prędkości przepływu; obliczenia należy przeprowadzać dla poszczególnych odcinków sieci między węzłami, na podstawie uprzednio określonego maksymalnego natężenia przepływu, najczęściej w węźle dolnym, i przyjętego spadku dna kanału (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zakłada się przy tym, że zarówno przyjęte natężenia przepływu, jak i spadek kanału oraz jego wymiar na danym odcinku nie zmieniają się. Ponadto zakłada się, że we wszystkich punktach przekroju strumienia są jednakowe prędkości, uznawane za prędkości średnie v wynikające z ilorazu natężenia przepływu Q i przekroju poprzecznego strumienia (uprawnienia budowlane). Studzienki rewizyjne służą do kontroli pracy kanałów oraz umożliwiają oczyszczenie sieci kanalizacyjnej (program egzamin ustny).

Maksymalna odległość między studzienkami rewizyjnymi na prostych odcinkach kanałów nie powinna przekraczać:

1. przy kanałach nieprzełazowych 50-60 m,
2. przy kanałach przełazowych o wysokości do 1600 mm 70 m, a przy wysokości powyżej 1600 mm do 80 m.

Konstrukcje studzienek na kanałach nieprzełazowych podane są w Katalogu Budownictwa oraz w Albumie typowych studzienek kanalizacyjnych.

Studzienki umieszczone na kanałach kołowych powinny składać się z komory roboczej o średnicy l,0-r-l,4 m i wysokości ok. 1,8 m, komina złazowego o średnicy 0,8 m, płyty pod właz oraz włazu o średnicy 0,6 m. Na kanałach kołowych o zagłębieniu do 3 m stosuje się studzienki bez komina złazowego. W każdej studzience rewizyjnej należy umieszczać stopnie złazowe zamocowane w ściance w odległościach pionowych 0,30 m i w odległości poziomej osi stopni również ok. 0,30 m (opinie o programie).

Studzienki rozgałęzieniowe

Połączenia lub rozgałęzienia kanałów wykonuje się w studzienkach połączeniowych, studzienkach rozgałęzieniowych lub połą- czeniowo-rozgałęzieniowych. Studzienki połączeniowe mają konstrukcję niewiele różniącą się od studzienek rewizyjnych. W studzienkach połączeniowych dno komory roboczej powinno mieć wyrobione koryta wzajemnie przenikające się (segregator aktów prawnych).

Studzienki rozgałęzieniowe oraz studzienki połączeniowo-rozgałęzieniowe powinny mieć koryta kanałów odgałęziających się wzniesione nad dnem kanału głównego na wysokości napełnienia ściekami przy maksymalnym przepływie. Ponadto na odpływach powinny być wmontowane klapy do spiętrzania ścieków i płukania kanałów.

Jeżeli wysokość przekroju kanału złączanego jest większa od 1/3 wysokości przekroju kanału głównego, można podłączyć kanały bezpośrednio na wpust. Połączenie takie wymaga usytuowania blisko miejsca włączenia kanału (w odległości 2-5 m) studni rewizyjnej na kanale podłączanym.

Łączenie kanałów o różnych napełnieniach należy projektować w ten sposób, aby przy maksymalnych natężeniach przepływu ścieków poziomy napełnień były wyrównane. Różnica rzędnych dna kanałów w miejscach ich połączenia nie może przekraczać 0,5 m. W innych przypadkach należy stosować dodatkowo studnie lub komory kaskadowe ewentualnie komory połączeniowo-kaskadowe (promocja 3 w 1).

Kanały deszczowe należy łączyć, wyrównując sklepienia lub dna na jednakowym poziomie, przy jednoczesnym sprawdzaniu ciśnień występujących w sieci deszczowej. Linia ciśnień nie może układać się płyciej niż 0,5 m poniżej terenu.