Przygotowanie materiałów hutniczych

W części ogólnej omawia się zakres dostawy, przedstawia wykaz dokumentacji projektowej, podaje normy i umowne warunki dostawy konstrukcji. W części szczegółowej ustala się sposoby przeprowadzenia poszczególnych operacji związanych z obróbką materiałów, części i zespołów konstrukcji (program uprawnienia budowlane na komputer).
Ze względu na możliwości wykonawcze konstrukcji stalowe można podzielić na takie, których wymiary gabarytowe i masy umożliwiają ich wykonanie w wytwórni w całości, oraz na takie, które muszą być dzielone na elementy wysyłkowe i scalone na budowie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W procesie wytwarzania konstrukcji jednostkowych podstawowymi stadiami i operacjami są:
- przygotowanie materiałów hutniczych, tzn. czyszczenie, prostowanie i konserwacja,
- obróbka części, polegająca na trasowaniu, cięciu, ukosowaniu brzegów, formowaniu plastycznym, wierceniu otworów,
- składanie i spawanie części w elementy wysyłkowe,
- obróbka wykańczająca elementów wysyłkowych, obejmująca prostowanie po spawaniu, obróbkę mechaniczną, próbny montaż,
- nanoszenie powłok antykorozyjnych (uprawnienia budowlane).
W proces wytwarzania konstrukcji włączone są czynności pomocnicze, takie jak transport międzyoperacyjny materiałów i zespołów konstrukcji, znakowanie elementów wysyłkowych, załadunek konstrukcji do wysyłki.

Operacja trasowania polega na nanoszeniu oznaczeń na materiałach walcowanych, takich jak blachy, kształtowniki, odkuwki lub odlewy, koniecznych do wykonania obróbki mechanicznej materiału w następnych operacjach. Na kształtownikach i blachach oznacza się linie cięcia, rozmieszczenie otworów i ich średnice, sposoby ukosowania brzegów materiału itp. Metody trasowania zależą od organizacji przyzakładowego biura konstrukcyjnego i organizacji warsztatu (program egzamin ustny). W wytwórniach krajowych trasowanie wykonuje się ręcznie za pomocą miarek, taśm mierniczych, szablonów papierowych lub z blach, liniałów itp.

Przecinanie

Operacja trasowania wykonywana jest w fazie początkowej na materiale, w celu przygotowania części do obróbki, oraz w następnych fazach na częściach złożonych w większe zespoły konstrukcyjne. Sposób przygotowania części i wykonania zespołu konstrukcji zależy od możliwości opanowania odkształceń, które powstają w różnych operacjach wskutek wpływu temperatury spawania i cięcia gazowego, oraz od odchyłek wykonania. Z tych względów w produkcji jednostkowych konstrukcji ostateczne wymiary i rozmieszczenie otworów ustala się przy trasowaniu zespołów uprzednio pospawanych.
W przypadku produkcji elementów konstrukcyjnych powtarzalnych wielokrotnie obróbka części może być wykonana w oprzyrządowaniu bez uprzedniego trasowania.
Przecinanie wyrobów walcowanych wykonuje się za pomocą różnego rodzaju przecinarek, nożyc i palników gazowych (opinie o programie).

Do przecinania grubych prętów i kształtowników o większych wymiarach i grubościach ścianek stosuje się przecinarki tarczowe. W niektórych typach przecinarek tarcze mogą być ustawione pod kątem. Płaszczyzny cięcia przecinarką tarczową są gładkie i po wygładzeniu krawędzi nie wymagają żadnej dodatkowej obróbki mechanicznej.
Kształtowniki o mniejszych przekrojach poprzecznych przecina się na nożycach uniwersalnych, które najczęściej mogą również przebijać otwory. Blachy można przecinać po liniach prostych na nożycach gilotynowych. Szerokość przecinania i grubość blach jest jednak ograniczona mocą nożyc. W warsztatach konstrukcji stalowych
stosuje się nożyce do przecinania blach grubości do 25 mm. Istnieją też nożyce o większej mocy do cięcia blach grubości do 40 mm (segregator aktów prawnych).

Przecinanie materiału na nożycach uniwersalnych i gilotynowych następuje przez nacisk noży, który w pierwszej fazie przecinania wywołuje zgniecenie materiału części przekroju, w następnej zaś ścięcie reszty przekroju (promocja 3 w 1).
Przecinanie na nożycach stosuje się głównie w przypadku cieńszych materiałów dla krawędzi nie pracujących i w częściach elementów drugorzędnych.