Przygotowanie powierzchni ciernych
Najprostszym sposobem mechanicznego oczyszczenia powierzchni jest ręczne szczotkowanie za pomocą stalowych szczotek. Powierzchnie nie mogą być zaoliwione lub pomalowane (program uprawnienia budowlane na komputer). Piaskowanie należy przeprowadzać przy użyciu „ostrego” piasku krzemionkowego o wielkości ziaren 0,7-1,5 mm. Do śrutowania używa się „ostrokrawędziowego” twardego śrutu (nr 11 lub 13) w obwodzie zamkniętym. Przy piaskowaniu i śrutowaniu ciśnienie powietrza nie powinno przekraczać 0,7 MPa, a oczyszczone powierzchnie powinny być metalicznie czyste, bez jakichkolwiek śladów naskórka walcowniczego, rdzy i innych zanieczyszczeń.
Przygotowanie powierzchni ciernych przez opalanie płomieniem acetylenowo-tlenowym dokonuje się po uprzednim usunięciu naskórka walcowniczego, rdzy itp. za pomocą szczotek stalowych lub skrobaków, lub też za pomocą zabiegu wstępnego opalania (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Opalanie nie może wywoływać deformacji termicznych i wolno go przeprowadzać nie więcej niż trzykrotnie. Po pierwszym i drugim opalaniu należy powierzchnię czyścić. Temperatura opalanej powierzchni, mierzona bezpośrednio za płomieniem, nie powinna przekraczać 200°C. Jeżeli nie przewiduje się nakładania ciernych powłok malarskich lub metalizacji, opisane wyżej zabiegi przygotowania powierzchni należy przeprowadzać bezpośrednio przed montażem połączeń.
Na powłoki malarskie zaleca się stosować farby chemoutwardzalne krze- mianowo-cynkowe, np. „Korsil 90K” lub „Korsil 92K”. Zaletą tych farb jest całkowita niepalność i termoodporność do 600°C oraz odporność na większość rozpuszczalników organicznych, działanie atmosfery przemysłowej, wody i klimatu morskiego. Farby te nie mogą być stosowane w obiektach narażonych na działanie roztworów kwasów i ługów alkalicznych. Farby krzemianowo-cynkowe wymagają podłoża o dużym stopniu czystości, przygotowanego przez piaskowanie lub śrutowanie bezpośrednio przed nałożeniem pierwszej warstwy (uprawnienia budowlane).
Metalizację oczyszczonej powierzchni przeprowadza się metodą natryskową lub ogniową. Szczegółowe informacje podano w pracach.
Montaż połączeń
Rzeczywistą wartość współczynnika tarcia //, określa się na podstawie połączeń próbnych, w których powierzchnie cierne są przygotowane w taki sam sposób, jak dla połączeń danej konstrukcji. Szczegółowe informacje na temat przygotowania powierzchni i określania rzeczywistej wartości współczynnika tarcia oraz warunków bhp znaleźć można w pracach (program egzamin ustny).
Do właściwego montażu połączeń ciernych niezbędne jest posiadanie odpowiedniego, sprawnego i skontrolowanego sprzętu oraz zespołu ludzi przeszkolonych w zakresie wykonywania tych połączeń. Powierzchnie cierne powlekane należy przed przystąpieniem do montażu oczyścić z kurzu, pyłu i ewentualnych innych zanieczyszczeń. Nie należy używać do tego detergentów ani rozpuszczalników naftowych. Po zmywaniu wodą powierzchnie należy dobrze osuszyć (opinie o programie).
Montaż powinien być wykonywany zgodnie z projektem przy użyciu pomocniczych śrub i trzpieni montażowych.
Pizy zakładaniu śrub i trzpieni niedopuszczalne jest naciąganie elementów za pomocą przebijaków stożkowych; należy posługiwać się podnośnikami i ściągami. Po złożeniu połączenia i skręceniu za pomocą śrub montażowych (ok. 25% otworów wypełnionych śrubami) szczelinomierz grubości 0,2 mm nie powinien wchodzić między powierzchnie styku głębiej niż na 10 mm (segregator aktów prawnych).
Jeśli montaż odbywa się w temperaturze poniżej 0°C, należy właściwe wyroby śrubowe podgrzać przed montażem do temperatury 20-50cC.
Po założeniu śruby należy dokręcić ją płaskim kluczem. Dalszy proces sprężania zależy od przyjętej metody. Przy zastosowaniu metody kontrolowanego momentu dokręcania powinno się dokręcanie przeprowadzać w dwóch fazach: w fazie pierwszej - momentem 0,5-0,7MS, w fazie drugiej - pełnym momentem (1,1MS) (promocja 3 w 1).
