Przygotowanie powierzchni drewnianych

Do szpachlowania wielkowymiarowych elementów z betonu w warunkach fabrycznych, a także do uzupełniającego wygładzania miejsc połączeń tych elementów w budynku, stosuje się masy szpachlowe cementowo-wapienne plastyfikowane (program uprawnienia budowlane na komputer).

Masa szpachlowa zalecana do wygładzania elementów stosowanych w systemie budownictwa W-78 składa się z (w proporcji na ok. 100 kg szpachlówki i kolejności mieszania): woda - 7 1, metylohydroksyetyloceluloza (np. Tyloze, Modocol itp.) - 0,1 kg, dyspersja POW-Winacet D5 - 5 kg, ciasto wapienne 50% - 10 kg, talk techniczny - 1 kg. piasek szklarski o uziarnieniu 0.1 -r0,5 mm - 50 kg, cement portlandzki 350 - 24 kg Szpachlówkę o konsystencji ok. 10 cm zanurzenia stożka pomiarowego należy nanosić ręcznymi packami stalowymi warstwą o grubości 1-2 mm (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Powierzchnie ścian i sufitów w budynkach z elementów wielkowymiarowych dostarczanych bez fabrycznego wygładzenia powinny być szpachlowane na budowie po uprzednim usunięciu ew. tłustych zanieczyszczeń, np. przez zmycie powierzchni 3-procentowym wodnym roztworem Sulfapolu 50 i spłukaniu wodą (uprawnienia budowlane).
Miejsca ew. uszkodzeń elementów powinny być naprawione przez wypełnienie zaprawą cementową 1:3 z 20-procentowym dodatkiem Winacetu D5 w stosunku do ciężaru cementu.
Do wygładzenia powierzchni elementów wielkowymiarowych stosuje się również inne materiały, jak np. plastyczną masę tynkarską - PMT (program egzamin ustny).
Przygotowanie powierzchni gipsowych. Powierzchnie gipsowe wymagają uprzedniego zagruntowania w celu zmniejszenia nasiąkliwości. Wykonuje się to zazwyczaj przy użyciu gruntownika stanowiącego roztwór pokostu w rozcieńczalniku do wyrobów olejnych o stosunku 1:1. Gruntowmk powinien być nałożony cienką warstwą, pędzlem lub aparatem natryskowym.

Podział i zasady doboru

Powierzchnie takie powinny być oczyszczone z kurzu i zagruntowane gruntownikiem pokostowym (opinie o programie). Sęki żywiczne powinny być uprzednio zaizolowane lakierem spirytusowym. a wgłębienia poszpachlowane szpachlówką olejną. Po wyschnięciu szpachlówki powierzchnia powinna być przeszlifowana papierem ściernym. W zależności od jakości roboty szpachlowanie może być jedno-, dwu-, a nawet trzykrotne. Po wyschnięciu szpachlówki i przeszlifowaniu należy szpachlowane miejsca zagruntować ponownie.
Elementy uprzednio malowane farbami olejnymi lub emulsyjnymi wymagają usunięcia łuszczącej się farby, wyszpachlowania i oszlifowania. Miejsca szpachlowane powinny być zagruntowane.
Przygotowanie powierzchni stalowych
Podłoża ze stali wymagają bardzo dokładnego oczyszczenia z rdzy, zendry i tłuszczów (segregator aktów prawnych). Oczyszczenie elementów stalowych przeprowadza się za pomocą szczotkowania (ręcznie lub mechanicznie) szczotkami drucianymi, przez piaskowanie, opalanie powierzchni płomieniem palnika acetylenowego oraz przez zmywanie (odtłuszczanie) rozpuszczalnikami organicznymi.
Powierzchnia stali po oczyszczeniu powinna mieć metaliczny połysk. Natychmiast po oczyszczeniu należy zagruntować ją farbą przeciwrdzewną podkładową, której dobór powinien wynikać ze znajomości warunków pracy i stopnia zagrożenia korozyjnego elementów.
Podział i ogólne zasady doboru poszczególnych technik malarskich.
Ze względu na jakość rozróżniamy następujące rodzaje malowania:
— malowanie uproszczone, stosowane w pomieszczeniach o znaczeniu drugorzędnym, jak np. w piwnicach, magazynach, budynkach prowizorycznych, gospodarczych itp.,
(nie więcej niż 10% licząc od ciężaru ciasta wapiennego) oraz innych spoiw, np. klej metylocelulozowego (ok. 7.5%), dyspersji polioctanu winylu itp.
Orientacyjne zużycie ciasta wapiennego na dwukrotne pomalowanie 100 m2 tynków zwykłych wynosi ok. 0,03 m tj. ok. 40 kg. wliczając tzw. ubytki naturalne i materiału w ilości 10% (promocja 3 w 1).
Do malowania farbami wapiennymi używa się aparatów natryskowych (np. agregaa WAN-C z rozpylaczem WAN-7) oraz pędzli ławkowych.