Przykład konstrukcji uprawnienia budowlane

W ZSRR przeprowadzono studia techniczno-ekonomiczne nad wiązarami dachowymi o rozpiętości 18-r30 m, wykonanych całkowicie z kształtowników giętych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Z analizy tej wynika, że stosowanie kształtowników giętych przy rozpiętościach ponad 24 m jest nieopłacalne. Węzeł podporowy wiązara o średniej rozpiętości (ok. 18 m). Pas górny ma kształt korytkowy o zwężonej odległości swobodnych krawędzi półek. Pozwala to na użycie na krzyżulce ceowników o niższych środnikach. Kształtownik korytkowy i ceowniki mają wspólny wiążący wymiar, który przyjmuje się jako równy odstępowi w świetle stopek pasa górnego. Wówczas węzły pasa górnego projektuje się bez blach węzłowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W węzłach pasa dolnego trzeba jednak dawać blachy. W wiązarach o średniej rozpiętości należy w większości przypadków dążyć do tego, aby osie prętów przecinały się w jednym punkcie, gdyż dodatkowe naprężenia od zginania mogą być zbyt duże. Do rozpiętości 7,50-15,00 m wykonuje się wiązary trójkątne, a od 17,50-27,50 mm trapezowe. Wiązary rozstawia się co 2,50 m i przekrywa płytami z lekkiego betonu bez użycia płatwi. Przy pokryciu płytami falistymi azbestowo-cementowymi lub blachami fałdowymi stosuje się płatwie.

Wówczas wiązary rozstawia się co 4,00 m. Płyty prefabrykowane układa się bezpośrednio na pasie górnym wiązara. Dzięki blaszkom wystającym ponad pas górny uzyskuje się powiązanie z płytami prefabrykowanymi i dostateczną pewność przeciw zwichrzeniu (uprawnienia budowlane).

Wiązar dachu jętkowego o rozpiętości 7-10 m i wysokości do jętki 2,30-2,50 m. W zależności od wielkości rozstawu wiązarów wykonuje się je z ceowników lub dwuteowników cienkościennych. Siły poziome przejmuje ściąg ułożony w stropie i wykonany z płaskownika. Wiązar projektuje się zgodnie z zasadami budownictwa drewnianego. Liczba składanych elementów jest mała, a ciężar każdego z nich nie przekracza 60 kG. Przedstawione rozwiązanie eliminuje całkowicie drewno z dachu, gdyż na łaty używa się kątowników (program egzamin ustny).

Pokrycie wykonuje się z dachówek, płytek azbestowo-cementowych itp.

Wiązar wieszarowy

Wiązar wieszarowy (lekka belka ramowa ze ściągiem). Dzięki szerokiemu pasowi górnemu możliwe jest bezpośrednie układanie płyt dachowych z lekkiego betonu. Belka składa się z trzech prostych kształtowników giętych, połączonych w jeden element za pomocą zgrzein punktowych. Grubości taśm wyjściowych wynoszą 1,5 mm i 2,5 mm. Ściąg i wieszak wykonuje się z płaskownika (opinie o programie). Niesymetryczny przekrój belki jest korzystny ze względu na charakter występujących w niej sił wewnętrznych. Nieosiowe zaczepienie ściągu wywołuje dodatkowy moment zginający. Zmniejsza on naprężenia w pasie dolnym belki. Dzięki opisanemu rozwiązaniu cienkościenna belka może zastąpić dwuteownik 140, dając oszczędności stali 28%. Ugięcie tego ustroju jest małe, a pewność przed zwichrzeniem znaczna dzięki zastosowaniu przekroju zamkniętego.

W konstrukcjach nośnych dachów z kształtowników giętych należy zwrócić szczególną uwagę na zachowanie ogólnej stateczności. Samo zmniejszenie grubości ścianek prętów bez zmiany tradycyjnie stosowanych kształtów prowadzi zawsze do wcześniejszej utraty stateczności ogólnej, niż to występuje w zwykłych konstrukcjach stalowych. Zgodnie z PN-76/B-03200 konieczne jest sprawdzenie i zapewnienie stateczności konstrukcji tak w czasie jej normalnej pracy, jak i w okolicznościach wyjątkowych, np. w czasie budowy, rozbudowy lub rozbiórki. Zastosowanie się do zaleceń podanych w PN-76/B-03200 zapewnia stateczność ogólną lekkich konstrukcji (segregator aktów prawnych).

W przekryciach o niedużych i średnich rozpiętościach rozwiązanie stężeń zależy w znacznym stopniu od kształtu wiązara, a przede wszystkim od kształtu jego pasa górnego. Jeśli górny pas belki lub kratownicy jest rozwinięty w kierunku bocznym, to można uzyskać pewność przeciw zwichrzeniu ustroju nawet bez stosowania stężeń (promocja 3 w 1).

Takie boczne rozwinięcie pasa powiększa również znacznie moment bezwładności względem osi pionowej, co pozwala na stosowanie większych długości obliczeniowych przy wyboczeniu giętno-skrętnym pręta. Z tych samych względów uzyskuje się większą pewność robót montażowych.