Przykładanie sił

W przypadku pomiaru odkształceń za pomocą niwelacji precyzyjnej, podwiesza się do punktów badanej konstrukcji łatki niwelacyjne, a niwelator ustawia się w pobliżu badanego elementu w takiej odległości, aby można było z jednego stanowiska dokonać odczytów na wszystkich łatkach. Czujniki lub łatki niwelacyjne należy umieścić we wszystkich punktach charakterystycznych badanego elementu, w których zgodnie z programem, należy zmierzyć ugięcie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ponadto umieszcza się czujniki w pobliżu podpór, aby można było uwzględnić ugięcia samego elementu od osiadania podpór. Jeżeli program przewiduje pomiar naprężeń za pomocą tensometrów mechanicznych lub elektryczno- -oporowych, wówczas zamocowuje się przed badaniem tensometry mechaniczne, a przyklejone uprzednio oporowe czujniki tensometryczne podłącza się do umieszczonej w dogodnym miejscu aparatury pomiarowej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przykładanie sił lub nanoszenie balastu (obciążenia) powinno wzrastać płynnie aż do wielkości oznaczonej. Wzrost obciążenia powinien odbywać się symetrycznie względem środka elementu. Jednostronne przeciążenie może spowodować zaburzenia w pomiarach.

Przy układaniu warstw obciążników należy stosować częste odstępy pionowe (5,0-15,0 mm) na całej wysokości warstwy, aby obciążenie nie przesklepiało się i nie przeszkadzało w swobodnym odkształcaniu się elementu w czasie obciążenia. Nieprawidłowo ułożone obciążniki,  ten sam element po załamaniu z fragmentem przesklepienia się obciążników na skutek nieprawidłowego ich ułożenia. Przesklepienie to powstając w czasie ugięcia się elementu zmienia schemat obciążenia ciągłego na skupiony (uprawnienia budowlane).

Obciążenie należy zwiększać stopniowo - etapami w granicach 20% całości obciążenia. Przy badaniu elementu na rysoodporność należy stopniować obciążenie etapami po 10°/o przewidywanego obciążenia rysującego (program egzamin ustny). Po zakończeniu obciążenia pośredniego stopnia należy stosować przerwy 10-minutowe. Przy obciążeniu do wartości niszczącej przerwy należy zwiększyć do 30 minut.

Pomiary odkształceń

Przy badaniu elementu w maszynach probierczych lub za pomocą dźwigni należy w przerwach utrzymywać stałość obciążenia.
Pomiary ugięć zwykle dokonuje się czujnikiem zegarowym o dokładności 0,01 mm i zasięgu 1 cm albo 5 cm (opinie o programie).
W czasie odkształcenia elementu pod wpływem przyłożonego doń obciążenia, element będzie naciskał iglicę czujnika osadzonego na statywie ustawionym na półce stemplowania.
Pomiaru ugięć za pomocą niwelatora dokonuje się z reguły w nawiązaniu do punktu stałego - reperu.

Przy zastosowaniu zwykłego niwelatora oraz łatki z podziałką o dokładności 1 mm - dokładność pomiarów wynosi 0,5 mm. Do badań nie wymagających wielkiej dokładności można stosować w braku czujników zegarowych przyrządy dźwigniowe o konstrukcji drewniane (segregator aktów prawnych).
Poza pomiarem ugięć elementu można zastosować odrysowanie ugięć bezpośrednio na planszy z kartonu w naturalnej wielkości. Do środka badanego elementu przymocowuje się listewkę 2 z ołówkiem 3 ustawionym prostopadle do powierzchni planszy. Obok elementu do słupka lub statywu 5 przymocowuje się planszę 4 o wymiarach 20X30 cm z kartonu z. naklejonym papierem milimetrowym. Przy odkształceniu się elementu ołówek wykreśla na papierze milimetrowym wykres, odpowiadający wielkościom przemieszczeń środka badanego elementu.

Metoda ta polega na przymocowaniu do elementu specjalnie wykonanej stalowej belki pomiarowej. Belkę pomiarową mocujemy po obu stronach elementu. Element wraz z belką układamy na podsypce z piasku przesuwając go kilkakrotnie w kierunku jego długości tak, aby spoczywał on na piasku całą powierzchnią boczną (promocja 3 w 1).

W tym położeniu dokonujemy odczytu początkowego na czujniku umieszczonym w środku belki pomiarowej. Następnie podnosimy jeden koniec belki i opieramy go na podsuniętej oporze. Podobnie postępujemy opierając element z drugiej strony.