Przykłady wykonanych obiektów
W Polsce w latach 1958-1960 w kilku cementowniach wykonano baterie sprężonych silosów wg projektu typowego.
Bateria może obejmować 2, 4, 6 lub 8 silosów połączonych systemem rur z urządzeniami do pneumatycznego załadunku, umieszczonymi na stropie jednego z nich (program uprawnienia budowlane na komputer).
Odbiór cementu następuje od dołu, za pomocą przenośników ślimakowych biegnących w specjalnym tunelu. Cement do przenośników doprowadzany jest układem pochyłych rowków uzbrojonych rurami aeracyjnymi systemu F. L. S m i d t h a.
Pojemność komory silosu wynosi 5 000 m3, co równa się około 7 000 t cementu, średnica zewniętrzna D = 15,0 m, wysokość H = 30,0 m, rozstaw osiowj komór - 17,60 m. W obliczeniach przyjęto dla cementu y = 1,5 T/m3, kąt tarcia wewnętrznego Q = 25°, kąt tarcia cementu o ściany silosu tp = 17° oraz maksymalną temperaturę cementu +100 °C.
Fundament silosu stanowi pierścień żelbetowy 3,0 x 1,0 m, naprężenie na grunt - 4,6 kG/cm2 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Płaszcz silosu wykonany jest albo jako monolityczny w deskowaniu ślizgowym (o grubości 15 cm), albo z elementów prefabrykowanych o wymiarach 597 x 193 x 12 cm. Część dolna o grubości 35 cm, niesprę- żona ze względu na otwory, jest w obu wariantach wykonana na mokro. Część górna jest sprężona za pomocą nawijarki karuzelowej.
Przekrycie silosu zaprojektowano z płyt prefabrykowanych żebrowych opartych na dźwigarach strunobetonowych. Galerię zaproponowano w dwóch wersjach: żelbetowej i stalowej przykrytej eternitem.
W Poppleton (Anglia) wykonano dwa silosy na cukier o całkowitej pojemności 16 000 ton. Wymiary konstrukcji (uprawnienia budowlane).
Silosy są zasilane przez przenośnik stalowy, biegnący nad nimi ze stojącej obok żelbetowej wieży kwadratowej o boku 4,0 m i wysokości 44,0 m.
Płyta fundamentowa silosu o grubości 53 cm została posadowiona na 483 palach wierconych i podpiera słupy 46 x 46 cm rozstawione co 2,40 m w obu kierunkach oraz ścianę zewnętrzną o grubości 30 cm.
Ściany silosów
Ściany silosów o grubości 20 cm zostały sprężone poziomymi strunami 0 6 mm wg systemu Gifford-Udall. Każda struna obejmowała połowę obwodu. Struny naciągano parami na przemian z obu stron dla wyrównania sprężenia. Odstęp prętów u dołu wynosił 22 mm i wzrósł u góry do 305 mm (program egzamin ustny). Naprężenie sprężające w stali przy zakotwieniu wynosiło 9450 kG/cm2, a w odległości odpowiadającej kątowi 90° od zakotwienia spadało wskutek tarcia do 5270 kG/cm2, pomimo tego, że tarcie zmniejszano przez podkładanie pod struny pionowych prętów z miękkiej stali. W kierunku pionowym ścianę zbrojono na momenty powstające od parcia wiatru i zmian temperatury oraz na momenty istniejące w czasie wykonywania i sprężania ścian.
Ściany silosu wykonano za pomocą deskowania ślizgowego o wysokości płatu 1,12 m, podnoszonego dźwignikami hydraulicznymi na prętach stalowych (opinie o programie).
Wieżę transportową o ścianach żelbetowych grubości 20 cm połączonych z silosem wykonano w deskowaniu zwykłym. Stropy w wieży są prefabrykowane.
W Eppeville (Francja) w roku 1955 wykonano silos sprężony do magazynowania cukru o pojemności 10 000 ton. Dno silosu o grubości 19 cm zostało ułożone na ruszcie żelbetowym opartym na palach Franki. Pale zostały zapuszczone do głębokości zalegania skały wapiennej (segregator aktów prawnych).
Konstrukcja przekrycia składa się z dźwigarów stalowych opartych na ścianie i stalowej wieży centralnej, przykrytych płytami gazobetonowymi.
Wieżę centralną połączono tunelem z rampą i zaopatrzono górą w suwnicę obrotową, która służy do napełniania silosu. W dnie i w ścianach silosu został wbudowany cały system urządzeń wentylacyjnych. Ściany nie zostały ocieplone, a tylko zaimpregnowane szkłem wodnym.
Silos wykonano w deskowaniu ślizgowym i sprężono kablami - u dołu 12,7 mm, wyżej 12,5 mm - zakotwionymi w 4 pilastrach (promocja 3 w 1).
Podobne dwa silosy na cukier o pojemności 20 000 ton każdy zostały wykonane w Kdpingebro (Szwecja). Cukier dostarczany jest tutaj galerią z góry i odprowadzany galerią dolną.
