Przyłożenie siły zewnętrznej

Przyłożenie siły zewnętrznej powoduje odkształcenie elementu betonowego i związane z tym przemieszczenie mikroelementów składowych. Gdy przemieszczenia te nie wykraczają poza granicę działania sił przyciągania, po odjęciu przyczyny przemieszczeń siły te powodują powrót mikroelementów w ich dawne położenie. Mamy w tym przypadku do czynienia - jak wyżej wspomniano - z odkształceniem sprężystym betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy przemieszczeniach większych następuje zerwanie wiązań pomiędzy mikroelementami. Wobec jednak luk istniejących w sieciach przestrzennych mikroelementów, w przypadku większych przemieszczeń elementy te mogą zająć inne położenie w sieci i związać się z innymi sąsiadami. Spoistość betonu zostanie zachowana, ale wystąpi odkształcenie plastyczne. Wreszcie w czasie większych przemieszczeń może ulec zerwaniu tylko część powiązań (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Spoistość betonu zostanie osłabiona, ale nie całkowicie zniweczona. Związane z tym stanem odkształcenie nazywamy pseudoplastycznym. Zależność odkształceń od naprężeń, czyli funkcja o = f (e) jest rozmaicie interpretowana przez różnych autorów. Najczęściej omawiana krzywa jest uzależniona od wytrzymałości betonu na ściskanie i od modułu odkształcalności (uprawnienia budowlane). Zagadnienie współzależności e od a dla betonu jest nader ważne, gdyż znajomość przebiegu tej funkcji stworzyłaby podstawy dla ścisłej teorii żelbetu.

Sprawa jednak jest bardzo skomplikowana, gdyż na przebieg tej krzywej wywierają wpływ liczne parametry, często nieuchwytne, zależne w głównej mierze od wytrzymałości betonu, warunków technologicznych, a jak ostatnie badania wykazały również od czynników Teologicznych (program egzamin ustny). W r. 1956 na sesji plenarnej CEB (Comitć Europeen du Beton) w Madrycie przyjęto parabolę drugiego stopnia. Badania nad zachowaniem się betonu w czasie wykazały, że beton zachowuje się jak materiał lepko-sprężysty, tzn. że odkształcenia betonu noszą charakter sprężysty typu liniowego lub nieliniowego oraz zależą od szybkości obciążenia, co jest znamienne dla cieczy lepkich. Beton zachowuje się jak ciało idealnie sprężyste tylko przy obciążaniu i odciążaniu go z dużą częstotliwością (opinie o programie).

Wpływ lepkości

Wówczas wpływ lepkości tak ogranicza odkształcenia, że występują one tylko w postaci sprężystej. Właściwość ta została wykorzystana do ustalania współczynnika sprężystości Eq charakteryzującego właściwości sprężystego betonu. Współczynnik ten jest nazywany czasem dynamicznym współczynnikiem sprężystości ośrodka lepko-sprężystego. Jest to współczynnik adiabatyczny, gdyż odkształcenia szybkie zachodzą bez wymiany ciepła z otoczeniem (segregator aktów prawnych).

Przy powolnym obciążaniu i odciążaniu wykres odkształceń. Widać z niego, że odkształcenie ei wywołane naprężeniem abl składa się z odkształcenia stałego s2 i odwracalnego fj-s2 Gdy obciążenie i odciążenie będziemy powtarzać wielokrotnie, odkształcenie stałe zniknie i beton nabierze cech sprężystych nieliniowych. Zjawisko to nazywamy adaptacją betonu do obciążeń. Istnieje wiele sposobów ustalania wielkości tego współczynnika oraz wiele wzorów podanych przez twórców teorii żelbetu.

Wzory te zostały oparte na doświadczeniach i są mniej lub więcej złożone. Równie skomplikowany model [60] został zbudowany w Instytucie Technologicznym w Haifie. Ilustruje on odkształcenia sprężyste i plastyczne betonu dzięki zastosowanemu w nim układowi zacisków sprężystych oraz tłoków z otworami i bez otworów. Pod wpływem zewnętrznej siły cisnącej sprężyny 1 początkowo skracają • się elastycznie, odwzorowując pracę ciała sprężystego podległego prawu Hooke’a (promocja 3 w 1).

Gdy jednak siła przekroczy wytrzymałość jednego z zacisków 2 łączących sprężyny, powierzchnie jego przesuwają się imitując odkształcenie plastyczne. Wielkość poślizgu jest hamowana przez wzrost obciążenia w sąsiednich równoległych sprężynach. Wytrzymałości złącz są różne, ponadto jedne z nich mogą przesuwać się w obu kierunkach, inne tylko w jednym.