Zawartość obcych zanieczyszczeń

Zawartość ziarn wydłużonych i płaskich. Oznaczanie zawartości ziam wydłużonych i płaskich dotyczy tylko kruszywa grubego. Ze względu na urabialność betonu nie jest wskazana nadmierna liczba ziarn wydłużonych i płaskich, gdyż ziarna te powodują powstanie większego tarcia w mieszance betonowej. Ponadto ziarna płaskie mogą obniżyć przyczepność do zaczynu cementowego przez możliwość wydzielania się wody zarobowej z mieszanki betonowej pod powierzchnią tych ziarn (program uprawnienia budowlane na komputer). Woda wyparowuje i pozostaje wolna przestrzeń między zaczynem a ziarnem płaskim. Najbardziej odpowiednie są ziarna zwarte, tj. charakteryzujące się małym stosunkiem zewnętrznej powierzchni do objętości ziarna. Takimi ziarnami są w pierwszym rzędzie ziarna kuliste, a następnie sześcienne i graniastosłupowe.

Obce zanieczyszczenia zawarte w kruszywie są to wszystkie widoczne nie uzbrojonym okiem ciała obce, jak drewno, gruz ceglany, żużel, węgiel, muszle i inne. Drewno może pęcznieć wewnątrz betonu, co doprowadza do zniszczenia struktury betonu. Zawartość pozostałych zanieczyszczeń w dużych ilościach może stworzyć wewnątrz betonu gniazda o słabej wytrzymałości (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Oznaczanie zawartości obcych zanieczyszczeń wykonuje się w podobny sposób jak oznaczanie zawartości ziarn wydłużonych i płaskich. Do oznaczania przygotowuje się próbki w stanie powietrznosuchym, z których wybiera się obce zanieczyszczenia, a następnie oblicza się procentową ich zawartość w stosunku do masy próbki (uprawnienia budowlane).

Obecność zanieczyszczeń organicznych. Zanieczyszczenia organiczne powodują najczęściej szkodliwe reakcje chemiczne w wiążącym betonie. Głównie są to związki humusowe (kwasy humusowe), które występują szczególnie w kruszywie drobnym (program egzamin ustny).

Uziarnienie

Oznaczanie zawartości zanieczyszczeń organicznych ma tylko charakter ostrzegawczy, a nie ilościowy. Do oznaczania używa się metody kolorymetrycznej, a mianowicie porównuje się barwę cieczy wzorcowej z barwą cieczy znajdującej się nad próbką kruszywa drobnego lub grubego. Gdy barwa roztworu nad warstwą kruszywa jest ciemniejsza niż barwa wzorcowa, świadczy to o nadmiernym zanieczyszczeniu kruszywa i o jego przydatności do betonu może zadecydować wykonanie próbek betonu z danego kruszywa oraz badanie ich po okresie twardnienia wynoszącym co najmniej 28 dni (opinie o programie).

Oznaczanie uziarnienia t danego kruszywa wykonuje się metodą £ analizy sitowej przez ustalenie ilości kruszywa pozostającego na poszczególnych sitach. Wielkość otworów kwadratowych lub okrągłych w komplecie sit. Do 2 mm używa się zwykle sit tkanych z drutu (o otworach kwadratowych), a od 5 mm sit z otworami okrągłymi.

Oznaczenie handlowe poszczególnych frakcji podano również w tej tablicy jako wielkość ziarn. Dla celów laboratoryjnych poszczególne frakcje opisuje się używając bezpośrednich wymiarów otworów sit, a nie wielkości ziarn. Różnica w wymiarach między sitami o otworach kwadratowych a okrągłych wynosi 25% wg następującej zależności: średnica otworu okrągłego = 1,25 razy bok otworu kwadratowego. Warunek ten ustalono na podstawie dłuższego wymiaru ziarn przechodzących przez sito kwadratowe i okrągłe, o jednakowym wymiarze (segregator aktów prawnych).

Do oznaczania uziarnienia kruszywa należy przygotować metodą kwartowa- nia ze średniej próbki laboratoryjnej następujące ilości kruszywa wysuszonego w temepraturze + 105°C:

• kruszywo drobne - 1000 g,
• kruszywo grube i mieszanki - 3000 g.

Oznaczanie uziarnienia wykonuje się na 3 próbkach, każda o podanej powyżej wielkości. Wyniki oznaczania składu granulometrycznego kruszywa przedstawia się zwykle na krzywej przesiewu. Właściwe uziarnienie kruszywa może zapewnić dobrą urabialność mieszanki betonowej przy ekonomicznym zużyciu cementu. Z kruszywa o każdym uziarnieniu można wykonać beton, lecz beton ten może być:

• nieekonomiczny ze względu na konieczność użycia znacznej ilości cementu,
• o zaniżonej wytrzymałości, gdy ilość cementu nie zapewni wypełnienia nadmiernej ilości jam między ziarnami kruszywa,
• o małej trwałości ze względu na możliwość dużej porowatości,
• słabo urabialny (promocja 3 w 1).