Przyrost naturalny

Przyspieszenie procesu urbanizacji nastąpiło dopiero w latach 50. dzięki wysokiej imigracji ludności wiejskiej regionów górskich i wysp do zespołu miejskiego stolicy (obecnie 59,7% ludności mieszka w miastach). Stosunkowo wolno następował także powojenny wzrost demograficzny. Przyrost naturalny (12,8%o w 1950, średnio 7,8%., w latach 70.) niwelowany był stałą emigracją zarobkową, a realny wzrost populacji osiągnął od pocz. lat 50. wartość 40,3% (program uprawnienia budowlane na komputer). Obecnie zaznacza się proces stagnacji demograficznej (przyrost naturalny równy 0,1 %.,, przy 9,5%., stopy urodzeń i 9,4%, stopy zgonów oraz śmiertelności niemowląt na poziomie 7,1%..) i starzenia się społeczeństwa (odsetek ludności z grupy wiekowej 65 i więcej lal przewyższył odsetek osób poniżej I 5. roku życia - odpowiednio: 16,8 i 15,8%) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sprzyja temu wyjątkowo wysoka przeciętna dł. trwania życia (średnio 78,4 lat) i poprawa standardów opieki zdrowotnej (obecnie na I lekarza przypada 258, a na I łóżko szpitalne 199 mieszkańców). W 2. poł. XX w. nastąpił także bardzo wyraźny spadek stopy analfabetyzmu (z 72% w 1951 do 4,8% w 1991) i zwiększenie możliwości kształcenia na poziomie wyższym. Obecnie działa 87 szkół wyższych, w tym 18 uniwersytetów (najstarszy w Atenach od 1836). W okresie powojennym Grecja przebyła skomplikowaną drogę rozwoju ekonomicznego, przekształcając się z zacofanego gospodarczo (uprawnienia budowlane).

Riwiera Olimpijska

Riwiera Olimpijska (na pd. orl Salonik; gł. ośrodki: Paraliu, Platamon) oraz Półwysep Chalcydycki - trójramienny półwysep w pn. Grecji (Kasandra, Longos, Ojon Oroś) z piaszczystymi plażami i bogatą. Najlepiej zagospodarowany turystycznie jest półwysep Kasandra (ważne ośrodki to: Kriopigi, Hanioti, Poli( brono), natomiast na półwyspie Longos ruch turystyczny jest niewielki. Szczególną atrakcją Półwyspu Chalcydyckiego. ,1 dokładnie jego części - półwyspu Ojon Oroś, jest autonomiczna republika mnichów na górze Athos (program egzamin ustny).

Na jej stokach wznoszą sic/ 22 klasztory z XII, XIV i XV w. z cennymi malowidłami scionnymi. punktem wyjściowym dla wycieczek jest Karie - rezydencja “państwa" mnichów. Równie cenne zabytki sztuki bizantyjskiej zachowały się w pn. Grecji, blisko granic y z Macedonią, gdzie w niezwykłej scenerii (na szczytach sterczących brył skalnych) znajdują się 2 5 niedostępne klasztory - Meteory z XIV w. (transport na górę odbywał się jedynie przy pomoc y lin; obce nie tylko 5 klasztory są zamieszkałe) oraz w Mistrze (na półwyspie Peloponez) - zabytkowy zespół bizantyjskiego miasta (XIII XV w.) z ruinami fortyfikacji obronnych, paku ów oraz bogato dekorowanymi (opinie o programie).

Szlak kulturowy antycznej Grecji jest niezwykle długi i łączy większość miejscowości greckich szczególną uwagę zasługują znajduje)! e się na nim: Ateny, Mykeny, Olimpia, Sparla, F.pidauros, Korynt. Ateny - starożytne miasto greckie założone wg legendy przez Kekropsa, budowniczego ateńskiej Akropolis. Rozciąga się na niewielkiej równinie zamkniętej od pn., wsch. i zach. pasmami górskimi (segregator aktów prawnych). W swoich dziejach przechodziło okresy rozkwitu i upadku. Szczytowy okres starożytnych Aten przypadał na czasy Peryklesa (44 5-428 p.n.e.). Ateny były wówczas gl. ośrodkiem politycznym i naukowym Grecji (utrwalona demokratyczna forma rządów; mecenat nauki, kultury i sztuki, rozbudowa zabudowań wzgórza Akropol - m.in. budowa Partenonu, Propylei, Erechtejonu). Okres stagnacji rozpoczął się już w starożytności (chociaż za czasów Aleksandra Macedońskiego i starożytnego Rzymu odgrywały one jeszcze ważną rolę w życiu umysłowym i kulturalnym kraju), a upadek Aten nastąpił w VI w. (rozwiązanie Akademii Platońskiej, wywiezienie zabytków do Konstantynopola) i trwał prawie do XIX w (promocja 3 w 1).