Punkt zaczepienia ściągu

Gdy z obliczeń wymiary płyt wypadają zbyt duże, może się okazać tańsze i łatwiejsze w wykonaniu zastosowanie ściany ciągłej, równoległej do krawędzi nabrzeża. Ścianę tę, poprzerywaną co ok. 10-15 m dylatacja- mi, wykonuje się zwykle na miejscu jako żelbetową (program uprawnienia budowlane na komputer). Czasami wykonuje się też ciągi 2-3 ścian równoległych, ustawianych w stosowanych odstępach jedna za drugą.

Gdy ściąg leży zbyt płytko, a grunt leżący powyżej stawia za mały opór, można zakotwienie rozwiązać za pomocą równoległej do krawędzi nabrzeża drugiej ścianki szczelnej, wbitej na potrzebną głębokość, uchwyconej od góry kleszczami, jak ścianka główna, i połączonej ściągami z tą ostatnią (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Projekty te opracowano z uwzględnieniem następujących warunków:
- grunt zasypu przed płytą sypki o ą> = 30° ±10%, y0 ^ 1800 kG/m3, y’0 (pod wodą) ^ 1000 kG/m3,
- rzędne terenu nad płytą kotwiącą mieszczą się w granicach od +1,00 do + 2,50 m,
- rzędna założenia środka płyty mieści się w granicach od ±0,0 m do - 0,60 m,
- obciążenie naziomu nie przekracza 2000 kG/m3.

Układ, rozstaw oraz wymiary płyt i ścian oraz wpływ ich odchylenia od pionu, omawiającym obliczenia statyczne nabrzeży (uprawnienia budowlane).
Punkt zaczepienia ściągu do płyty wyznacza się tak, aby leżał w środku ciężkości wykresu odporu gruntu z uwzględnieniem niejednakowych cech gruntu.
Ściany i płyty kotwiące mogą mieć w zasadzie wówczas zastosowanie, gdy pod nimi znajduje się wystarczająco gruba warstwa gruntu wytrzymałego, zdolna unieść konstrukcję zakotwienia, nie wywołując jej widocznych osiadań. W przeciwnym razie, płyta czy ściana osiadając naraża na poważne zginanie ściąg i może spowodować jego zerwanie. Wyjątek stanowi wypadek, gdy spodziewane są również duże osiadania ścianki szczelnej. Stosuje się wówczas rozwiązanie, ewentualnie ze ściągiem z kabla (program egzamin ustny).

Odległość płyt i ścian kotwiących od ścianki nabrzeża jest do dziś rzeczą sporną. Najbardziej rozpowszechniony jest pogląd, że klin odłamu, powodującego parcie gruntu na ściankę szczelną, nie powinien zachodzić na klin odłamu, odpowiadający potrzebnemu do zakotwienia odporowi. Wynika stąd sposób wyznaczania odległości ściany czy płyty kotwiącej od ścianki szczelnej.

Powierzchnia odłamu

Siady obu wyżej omówionych powierzchni odłamu powinny przecinać się na poziomie naziomu. Ponadto urządzenie kotwiące powinno leżeć poza płaszczyzną stoku naturalnego gruntu zalegającego na ściance szczelnej, gdyż położenie powierzchni odłamu nie jest stałe, lecz zależy od rodzaju i rozkładu obciążenia (opinie o programie).
Powierzchnię odłamu przy ściance szczelnej wystarczy zacząć w tym poziomie, w którym występuje w ściance punkt przegięcia. Odpowiada to w przybliżeniu głębokości a, mierzonej od dna basenu, w której wykres parcia i odporu na ściankę zmienia swój znak.
Wyznaczanie wartości zdolności kotwiącej płyt i ścian pionowych. Warto zauważyć, że pionowe płyty prostokątne o wysokości nie mniejszej niż 0,4 szerokości mają w przybliżeniu taką samą zdolność kotwiącą jak płyty kwadratowe o tej samej szerokości (segregator aktów prawnych).

Zamiast płyt pionowych stosuje się niekiedy kraty kwadratowe stalowe lub żelbetowe. Krata kwadratowa z pojedynczym krzyżakiem
wykazuje w przybliżeniu 0,55 zdolności kotwiącej płyty o tych samych wymiarach obrysu. Może być jednak opłacalna ze względu na mniejsze zużycie materiału do jej budowy (przy równoczesnym wzroście kosztu robocizny bardziej tu skomplikowanej niż dla płyty).
Rolę ściany kotwiącej może czasem odgrywać także przebiegający równolegle do nabrzeża fundament toru poddźwignicowego, rampy lub ściany magazynu. Rzecz jasna elementy te muszą być odpowiednio dodatkowo obliczone (promocja 3 w 1).

Przesunięciu płyty lub kraty ułożonej poziomo i przysypanej gruntem przeciwdziała tarcie gruntu o płytę (lub przy kratach tarcie wewnętrzne gruntu) wprost proporcjonalne do ciężaru gruntu zalegającego nad płytą lub kratą.