Punkty nieparzyste

Wzdłużnicę 1 należy umieścić w najniższym punkcie przekroju poprzecznego, zaś drugą wzdłużnicę rozciąganą 3 przyjmuje się o 20 cm w pionie poniżej punktu 20. Drogą prób ustalamy właściwe położenie wzdłużnicy ściskanej w punkcie 8. Linie ściskania łuków pokazane są linią przerywaną; przecinają się one w środku ścinania 4 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Oznaczamy liczbami nieparzystymi 1, 3, 5 środki odcinków wtedy siłę ścinającą odcinka 0—1 możemy uważać za przyłożoną w punkcie 0, siłę ścinającą odcinka 1-3 w punkcie 2 itd. Przenosząc punkty nieparzyste na wykres sił, możemy bezpośrednio odczytać wielkości sił ścinających, działających w odpowiadających punktach (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Następnie należy powiązać siły ścinające z siłami pionowymi, które wg założenia są przyłożone w tych samych punktach. Wykonujemy to za pomocą wieloboku sił, na którym siły pionowe oznaczone są linią kreskowaną. W punkcie 20 działają trzy siły: pionowa siła ścinająca belki krawędziowej, poziome siły ścinające z odcinka 20 - 19 i odpowiednia siła obciążenia pionowego. Dla punktu 8 należy wykonać specjalny wykres, gdyż siły ścinające odcinków 7-8 i 8-9 znajdują się po przeciwległych końcach rysunku. Możemy obecnie wykreślić wielobok biegunowy, w którym siłami są odcinkowe wypadkowe z wykresu c. Aby uniknąć dodawania się błędów, należy najpierw brać siły większymi grupami, np. 0-6, 8-12 i 14-20 i dopiero potem dzielić je na siły pojedyncze (uprawnienia budowlane).

Przekrój poprzeczny powłoki

Wreszcie budujemy wielobok sznurowy. Przy wyborze bieguna P należy zwracać uwagę, aby żaden promień nie pokrywał się z siłą, gdyż wielobok byłby wtedy bardzo rozciągnięty. Ponieważ trudno jest wykonać wielobok sznurowy z zupełną dokładnością, wykres należy zaczynać od punktu, w którym przecięcia dadzą się ustalić z największą dokładnością. Wobec tego w danym przypadku wykres powinien rozpocząć się na linii przechodzącej przez punkt 8. Ponieważ siła działająca w punkcie 8 jest mała, kierunek jej nie może być dokładnie przeniesiony z wykresu biegunowego na wielobok sznurowy; drogą nieznacznej korekty osiągamy całkowitą zgodność kierunków.

Następnie określamy za pomocą wieloboku sznurowego momenty zginające (program egzamin ustny). Na rysunku przedstawiono jedynie wykres służący do określenia momentu w punkcie 4. Najpierw ustalamy na wykresie biegunowym wypadkową sił 0 i 2. Mnożąc tę siłę przez ramię znalezione z wieloboku sznurowego otrzymujemy moment.

Przekrój poprzeczny powłoki jest uważany za wypukły wtedy, gdy żadna linia prosta nie przecina go więcej niż w dwóch punktach. Przekrój może składać się z odcinków prostej. Większość przekrojów stosowanych w praktyce jest przekrojami wypukłymi. Znaczne odstępstwo od tego stanowi jedynie dach pilasty (opinie o programie).

Układ czterech wzdłużnie 1-2-3-4, mogący przenieść dowolne obciążenie. Każdemu z sześciu łuków 1-2, 1-3, 1-4, 2-3, 2-4 i 3-4 odpowiada linia ścinania równoległa do odnośnej cięciwy. Linia ścinania 3′-4′ odpowiada łukowi 1-2. Gdy trzy cięciwy tworzą trójkąt, wówczas odpowiadające im linie ścinania przejdą przez ten sam punkt, czyli środek ścinania 4′ odpowiada trójkątowi 1-2-3 (segregator aktów prawnych).

Czworokąt l’-2′-3′-4′ nazywamy rdzeniem układu wzdłużnie o we go 1-2-3-4. Można go łatwo wyznaczyć w sposób następujący. Najpierw ustalamy linie ścinania 4′ - 3′, 4′- 1′ i 1′ - 2 mniejszych łuków(promocja 3 w 1). Następnie prowadzimy przez punkt 4 linię 4′ - 2′ równoległą do 1-3 i analogicznie przez 1′ linię 1′ - 3′ równoległą do 2-4. W końcu pozostaje tylko sprawdzić, czy 2′ - 3′ jest równoległe do 1-4. Przekątne rdzenia 1′ - 3′ i 2′ - 4′ przecinają się w punkcie 5. Punkt ten, zwany biegunem układu wzdłużnicowego, będzie miał ważne znaczenie w dalszych rozważaniach.