Pustaki z jednym otworem uprawnienia budowlane

Pustaki z jednym otworem w poprzek nadają się w naszym klimacie tylko do podrzędnych budynków gospodarczych; ciepło z łatwością przenika przez poprzeczne ścianki pustaków, wskutek czego powierzchnia ściany z takich pustaków od strony pomieszczenia w czasie mroźnej pogody pokrywa się skroploną parą wodną. Wieloletnie badania właściwości cieplnych i wilgotnościowych ścian z pustaków pozwoliły na sprecyzowanie wytycznych odnośnie do rozmieszczenia otworów i budowy wewnętrznej pustaków przeznaczonych na ściany zewnętrzne pomieszczeń ogrzewanych (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytyczne te można streścić, jak następuje. Pustak powinien mieć możliwie znaczną liczbę dość wąskich (1-f- H-4 cm) pionowych przstrzeni podłużnych. Przestrzenie te powinny być rozmieszczane na szerokości pustaka mijankowo, aby droga bezpośredniego przenikania ciepła przez tworzywo pustaka była jak najbardziej kręta i wydłużona. Przykładem może być pustak 9-szczelinowy, szwedzki z betonu o ciężarze objętościowym 2,2 T/m3 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Współczynnik przenikania ciepła takiego pustaka wynosi k = 0,7 kcal/m2h°C (przy 5% wilgotności wagowo); po wysuszeniu k = 0,6. Pustak ma grubość zaledwie 26 cm, lecz pod względem przenikania ciepła wykazuje zalety zbliżone do zalet muru ceglanego o grubości 80 cm. W celu uniknięcia przenikania ciepła i wilgoci przez poziome spoiny między kolejnymi rzędami pustaków wskazane jest, aby spoiny te były przerywane przez znajdujące się bezpośrednio jedna nad drugą komory powietrzne pustaków. Przykładem prawidłowego rozwiązania tego zagadnienia są ściany z pustaków i pół pustaków polskich Alfa, gdzie każda spoina pozioma przecięta jest jedną komorą przechodzącą na wysokości 2 pustaków (uprawnienia budowlane). Z uwagi na przenikanie ciepła nie ma znaczenia, czy komora ma tylko wysokość jednego pustaka, czy też przechodzi nieprzerwanie przez kilka rzędów pustaków lub na całej wysokości kondygnacji, a nawet więcej.

Wilgoć

Wilgoć przechodząca zimą od strony wewnętrznej w kierunku na zewnątrz (wskutek przenikania przez cienkie ścianki, parowania w komorach i osadzania się na zimniejszej powierzchni komór) może powodować znaczniejsze gromadzenie się wody w pobliżu powierzchni zewnętrznej, co pociąga za sobą zwiększenie przenikania ciepła. Aby tego uniknąć, pożądane jest odgrodzić pustaki od pomieszczenia warstwą mało przenikliwą dla wody (okładziny, tynki szczelne itp) (program egzamin ustny). Z uwagi na to, że w pustakach zawsze mogą się znajdować mostki przewodzące bezpośrednio ciepło i wilgoć, jak również z uwagi na możliwość skupienia się wilgoci w pewnych miejscach pustaków, należy pustaki tak projektować, aby obliczony współczynnik przenikania ciepła ściany pustakowej był wyraźnie mniejszy od przewidzianego w przepisach współczynnika przenikania ciepła dla ściany z jednolitego materiału, np. z cegły (opinie o programie).

Wytrzymałość na ściskanie pustaków, licząc na przekrój bez potrącenia powierzchni pustek, może wynosić po 28 dniach 25-7-75 kG/cm2 (zależnie od użytych składników i sposobu produkcji). Odporność na działanie mrozu pustaków przygotowanych na cemencie portlandzkim z twardego kruszywa jest nie gorsza niż cegieł wypalanych z gliny. Ciężar najwygodniejszego do układania pustaka wynosi 12-17 kG.Pustaki wykonywa się z różnego rodzaju zapraw lub betonów. Jako spoiwo stosowane są cementy portlandzkie i im podobne z domieszkami wapna lub gliny, bądź bez tych domieszek.

Może mieć również zastosowanie spoiwo z mielonego żużla wielkopiecowego granulowanego z dodatkiem niewielkiej ilości cementu. Niektóre wytwórnie z braku cementu używają wapna hydraulicznego. W charakterze kruszywa stosuje się żużel wielkopiecowy granulowany lub pienisty (termobet), żużel paleniskowy, tłuczeń (gruz) ceglany, piasek ze żwirkiem, a nawet trociny (segregator aktów prawnych). Proporcje betonu piaskowo-żwirkowego przyjmuje się w granicach 1 : 6-M : 10 (cement: piasek ze żwirkiem na objętość). Dla wymaganej wytrzymałości betonu w pustakach proporcja powinna być ustalona na podstawie doświadczeń.

Mieszanie ręczne zaprawy lub betonu może być usprawiedliwione tylko przy produkcji doraźnej (dla niewielkiego obiektu) w zwykłych formach lub małych pustaczarkach. Mieszanie przy większej produkcji odbywa się w mieszarkach lub betoniarkach w sposób przewidziany dla danego rodzaju zaprawy lub betonu. Ilość wody dodanej do mieszaniny powinna być nieznaczna, aby dopiero po ukończeniu ubijania masy w formie zaczęła na jej powierzchni występować wilgoć.

Dodanie do wody zarobowej 10^20% ciasta wapiennego w stosunku do ciężaru cementu wpływa dodatnio na wytrzymałość i szczelność pustaków (promocja 3 w 1).