Reakcja cementu portlandzkiego uprawnienia budowlane

Reakcję cementu portlandzkiego z wodą możemy w zasadzie przyjąć jako sumę reakcji jego składników z tym oczywiście, że niektóre składniki w poszczególnych przypadkach mogą oddziaływać wzajemnie na siebie (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wzrost wytrzymałości czterech głównych składników cementu portlandzkiego w ciągu 360 dni ustalony pomiarami przez polskiego badacza Eigera przedstawiony jest w postaci wykresów.

Glinian trójwapniowy i żelazoglinian czterowapniowy wiążą najszybciej, wpływając na wytrzymałość betonu głównie w pierwszych godzinach, gdyż ich wytrzymałość w dalszych okresach jest znacznie mniejsza niż krzemianów, jak to zresztą widać z wykresu. Krzemiany, najliczniejsze związki w cemencie portlandzkim, zachowują się niejednakowo, szczególnie w ciągu pierwszych 90 dni. O ile krzemian trójwapniowy - alit - już po 28 dniach uzyskuje znaczną część swojej rocznej wytrzymałości, o tyle krzemian dwu wapniowy - belit - wiąże o wiele wolniej. Po upływie jednego roku oba te związki uzyskują jednak prawie tę samą wytrzymałość (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Powyższa analiza pozwala na wyciągnięcie wniosków odnośnie do składu mineralnego cementów portlandzkich w zależności od warunków fizycznych jakie powinny one spełniać.

wykonywane są jakieś duże bloki betonowe, np. zapora wodna, to wskazane jest użycie cementu, który zawiera więcej belitu; szybkość twardnienia takiego betonu będzie początkowo wprawdzie mniejsza, ale w tym przypadku nie zależy na dużych wytrzymałościach w pierwszym okresie (uprawnienia budowlane). Pełne obciążenie budowy nastąpi dopiero później. Natomiast cement taki będzie niskokaloryczny, a ta cecha w danym przypadku jest bardzo istotna.
. Jeżeli natomiast wykonywane są jakieś konstrukcje żelbetowe czy sprężone, gdzie zależy na szybkim osiągnięciu dużych wytrzymałości, stosować należy cement o dużej ilości alitu.

Cementy takie nazywamy szybko- sprawnymi. W ostatnich czasach stają się one coraz bardziej poszukiwane ze względu na ekonomiczność ich zastosowania. W Polsce posiadamy własną metodę produkcji cementów zawierających większe ilości alitu, opracowaną przez Grzymka. Wadą tych cementów jest wrażliwość na starzenie (program egzamin ustny).
Zgodnie z przyjętym w normie podziałem tężenia cementów na ckres wiązania i okres twardnienia, omówione cementy można podzielić na normalnie twardniejące i szybkotwardniejące. Okres wiązania w obu przypadkach musi być jednakże dostatecznie długi, aby umożliwić należyte przygotowanie mieszanki betonowej i odpowiednie uformowanie z niej elementów (opinie o programie).

Wytrzymałość betonu

W budownictwie ustalono 28-dniową wytrzymałość betonu, jako wytrzymałość miarodajną.
Badanie cech wytrzymałościowych cementu przeprowadza się wg wytycznych PN/B-04302. W tym celu należy wykonać z badanego cementu zaprawę normową. Ilość cementu i wody oraz ilość i jakość piasku są przez normę ściśle określone. Z zaprawy tej formowane są beleczki o wymiarach 4X4X16 cm, które przechowuje się w wodzie aż do czasu pomiaru ich wytrzymałości. Sposób mieszania zaprawy, ilość i jakość składników, sposób formowania i zagęszczania beleczek jak również ich wymiar oraz warunki i temperatura przechowywania są przez normę ściśle określone. Wszystkie te czynniki mają bowiem wpływ na przyszłą wytrzymałość beleczek (segregator aktów prawnych).

W ustalonych przez normy terminach i w określony sposób dokonuje się pomiarów beleczek. W pierwszej kolejności łamie się je na dwie części. W ten sposób dokonuje się pomiaru wytrzymałości zaprawy na rozciąganie przy zginaniu. Uzyskane połówki beleczek poddaje się ciśnieniu w prasie i mierzy naprężenia, przy których nastąpiło ich zgniecenie. Wytrzymałości w kG/cm2 połówek beleczek na ściskanie po 28 dniach określają markę cementu. Jeżeli np. beleczki normowe wykazują wytrzymałość na ściskanie po 28 dniach Rc = 250 kG/cm2 oznacza to, że cement, z którego te beleczki zostały wykonane, jest morki 250.

W tablicy 5-4 podane są minimalne wytrzymałości różnych marek cementów portlandzkich, jakie wymagane są w odpowiednich terminach oraz wymagany maksymalny stopień zmielenia cementu. Cementy na bazie żużla wielkopiecowego.

Przy wytapianiu surówki żelaznej w wielkich piecach powstaje żużel jako produkt odpadkowy. Rudy żelaza używane do wytopu posiadają różne domieszki mineralne właściwe kopalinom. Są to piaski, gliny o różnym składzie, krzemiany, węglany itd.

W celu oddzielenia tych domieszek od surówki żelaznej doprowadza się cały wsad w wielkim piecu do stanu płynnego (promocja 3 w 1). Dla obniżenia temperatury topnienia dodaje się tzw. topnik, głównie skalę wapienną. Surówka żelazna jako cięższa oddziela się, a reszta w postaci żużla wielkopiecowego zostaje spuszczona jako produkt uboczny.