Okruchy węgla kamiennego

Powszechnie panuje przekonanie, że diament zanieczyszczony jest okruchami węgla kamiennego, ponieważ wrostki oglądane gołym okiem lub przez lupę wydają się czarne lub ciemne. Szczegółowe jednak badania wykazały, że cząsteczki węgla kamiennego lub grafitu występują w diamencie bardzo rzadko, częściej natomiast spotyka się w nich wrostki innych minerałów, powstające równocześnie z diamentem. Obok cyrkonu, który występuje przeważnie w dobrze wykształconych kryształach, stwierdzono obecność kwarcu, granatów (pirop), hematytu, enstatytu i in (program uprawnienia budowlane na komputer).

Diament ten, lekki zabarwiony, ważył w surowym stanie 22 karaty; w kilka dni później zo stał zakupiony przez ówczesnego gubernatora kolonii Wodehouse’a zi cenę 500 funtów szterlingów.
Wiadomość ta zelektryzowała całą kolonię i wkrótce znalazło się kil ku przedsiębiorczych poszukiwaczy, którzy wyruszyli na północ od rzek Garip szukać szczęścia (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Pierwsze próby były nadzywczaj trudne, bo nie wiedziano, gdzie szukać; pomimo to od marca 1869 r. znaleziono 20 diamentów. Nadzieje znacznie wzrosły, gdy nadeszła wiadomość, że jednej z poszukiwaczy, Louis Hound, znalazł u naczelnika Kafrów Sebonell; dziesięć pięknych diamentów, które z wszelką pewnością pochodziły zna rzeki Vaal (uprawnienia budowlane).

W tym czasie znaleziono również jeden z najpiękniejszych diamentów afrykańskich, znany pod na; vą Gwiazdy Afryki Południowej (Sta of South Africa). Diament ten zn; dował się w posiadaniu pewnego równika Kafra, który nosił go w skórzanym woreczku wraz z kolorowym kamykami, kostkami i kołeczkami, używanymi do sztuczek magicznych Kamień ten zauważył przypadkowo van Niekierk i domyślając się wysokiej jego wartości, wyraził chęć nabycia. Czarownik nie chciał go sprze dać, gdy jednak obiecano mu w zamian wóz z pełnym zaprzęgiem wołów pokusa okazała się zbyt silna i kamień stał się własnością poszukiwacza W kilka dni później nabyli go bracia Lilienfeld z Kapsztadu za 11 tys funtów szterlingów. Kamień ten odznaczał się nadzwyczajną czystością, by wielkości orzecha włoskiego i ważył 83 karaty (program egzamin ustny).

Poszukiwanie diamentów

Wiadomość o tych odkryciach wywołała w Europie, a zwłaszcza w Anglii, niemałą sensację. Londyński handlarz diamentów, Harry Em manuel, wysłał do Afryki Południowej specjalistę-górniką Gregory’ego Gregory po zapoznaniu się z miejscowymi warunkami geologicznymi orzekł, że cała historia diamentów jest wymysłem obliczonym na spekulację. Opinię swą ogłosił nawet i uzasadnił w naukowym czasopiśmie „Geological Magazine”, co wywołało żywe oburzenie i dyskusję (opinie o programie).
Na początku 1870 r. znaleziono już znaczną ilość diamentów, wskutel czego i liczba poszukiwaczy powiększała się z każdym dniem.

Gromadził się oni głównie nad brzegami rzeki Vaal, ale o właściwych pracach ni< było jeszcze mowy. Poszukiwacze diamentów wędrowali we wszystkie! kierunkach, idąc pod słońce i podnosili z ziemi każdy połyskujący kamień Między tysiącem okruchów kwarcu i miki zdarzały się czasem jeden lub dwa diamenty, które nagradzały trud szukających. Inni rozkopywali ziemię i wysuszywszy ją na słońcu szukali w niej diamentów.
W początku 1872 r. znaleziono w pobliżu fermy Dutoitspan, oddalone o 25 mil angielskich od rzeki Vaal, kilka drobnych diamentów (segregator aktów prawnych).

Na t< wieść zbiegło się tutaj kilkudziesięciu górników i rozpoczęło poszukiwani, z dość dobrym wynikiem. Otrzymali oni za 10 szylingów pozwolenie o( właścicieli fermy. na kopanie. Kilku górników rozpoczęło poszukiwani; również w głębszych warstwach ziemi, wbrew panujących ówcześnie poglądom, że diamenty znajdują się tylko na powierzchni. Pierwsza prób; wykazała od razu gołosłowność tego twierdzenia, ponieważ na niewielkie, głębokości pod ziemią znaleziono kilka ładnych kamieni (promocja 3 w 1).

Odkrycie to spowodowało bardzo ważne zmiany w poszukiwaniach. Zaniechano robót n; powierzchni i zaczęto kopać głębiej. W okolicy Dutoitspan zgromadziło się około dwudziestu tysięcy ludzi. Kopano wszędzie, ale wkrótce okazało się że diamenty znajdują się tylko w niebieskim ile wypełniającym kilka połączonych ze sobą zagłębień, wskutek czego poszukiwania skupiły sic