Realizacja obiektu

W oparciu o szczegółową analizę techniczno-ekonomiczną okazało się celowe konstrukcję dachową o ciężarze 4200 T i powierzchni 6400 m2 wykonać na poziomie terenu i następnie podnieść ją na wysokość 19,00 m (program uprawnienia budowlane na komputer).
Realizacja obiektu potwierdziła słuszność tych obliczeń i wykazała, że podniesienie dachu wypadło taniej od wykonania go na rusztowaniu o wysokości powyżej 15,00 m. Punktami oparcia przy podnoszeniu dachu były słupy o przekroju 1,00×1,00 m.

Słupy wykonano z elementów prefabrykowanych o wysokości 1,06 m i betonu układanego na miejscu. Elementy zewnętrzne słupa miały kształt litery U, a jego rdzeń - sześcianu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Najpierw dach podnoszono za pomocą dźwigników hydraulicznych, następnie podpierano go na bocznych podkładkach, po czym przekładano dźwigniki. Te czynności powtarzano kolejno tak długo, aż dach został podniesiony na wysokość 1,06 m. Wówczas podsuwano prefabrykat w kształcie litery U i ustawiano na nim konstrukcję dachu oraz ustawiano prefabrykat w kształcie sześcianu, po uprzednim usunięciu dźwignika hydraulicznego. Następnie resztę przekroju słupa wypełniano masą betonową stosując deskowanie do odpowietrzania (aktywne).

Dzięki procesowi odpowietrzania możliwe było następnego dnia podjęcie dalszego podnoszenia konstrukcji łupinowej (uprawnienia budowlane). Do wykonania konstrukcji łupinowej na poziomie terenu potrzebne były rusztowania dość znacznej wysokości odpowiadające strzałce łuku wynoszącej 12,10 m. Rusztowanie wykonano z rur stalowych. Na rusztowaniu opierano płyty deskowania przestawnego, ułożonego na krążynach kratowych drewnianych. Deskowania i rusztowania przeznaczone do jednokrotnego wykorzystania (program egzamin ustny).

Deskowanie łupin konoidalnych charakteryzuje się tym, że powierzchnie łupin tworzą proste poruszające się po prostej i krzywej lub po dwóch krzywych, najczęściej parabolicznych. W pierwszym przypadku mamy do czynienia ze zwykłą konoidą, w drugim z paraboloidą hiperboliczną, której tworzące składają się z dwóch pęków prostych.

Rusztowanie dolne prostej łupiny

Korzystną cechą konoid jest to, że całe deskowanie niezależnie od pozornie skomplikowanych kształtów powierzchni łupin może być wykonane z elementów prostych ułożonych wzdłuż prostych tworzących powierzchnię konoidy. Tymi prostymi elementami mogą być deski (łaty) deskowania lub podłużnice podtrzymujące deskowanie, składające się z wąskich odpowiednio wygiętych desek. Niekiedy bardziej płaskie części łupin odcina się i zastępuje płaszczyzną płaską lub powierzchnią walcową (opinie o programie).
Deskowanie na tych częściach łupin wykonuje się zgodnie z zasadami stosowanymi przy deskowaniu płyt lub łupin walcowych.

Jeśli konoida w jakimś obiekcie występuje pojedynczo, deskowanie i rusztowanie przystosowuje się do jednorazowego użycia. Jeśli obiekt składa się z wielu konoid jednakowych, z reguły stosuje się rusztowania i deskowania przesuwne, a niekiedy i przestawne, jak np. przy budowie chłodni kominowych.
Rusztowania składają się zwykle z dwóch rusztowań: dolnego, wznoszonego od poziomu posadzki hali do wezgłowi konoidy i górnego opartego na pomoście roboczym rusztowania dolnego (segregator aktów prawnych).
Rusztowanie dolne prostej łupiny składa się zwykle ze stojaków drewnianych zgrupowanych w dwóch pękach, z których każdy u podstawy spoczywa na wspólnej ławie fundamentowej. Ku górze stojaki skrajne każdego pęku odchylone są symetrycznie od pionu wachlarzowo. Rusztowanie tego rodzaju może być przesuwne.

łupina kształtowana w postaci dwóch paraboloid hiperbolicznych połączonych między sobą wzdłuż przekroju parabolicznego oraz deskowanie drewniane zastosowane przy jej wykonaniu. Łupina ta tworzy dach pawilonu astrofizyki przy uniwersytecie w mieście Meksyk, Rozpiętość hali wynosiła 11,00 m.

Szczególne trudności napotyka się przy wykonywaniu deskowań dla łupin o skomplikowanych kształtach. Przykładem takiej skomplikowanej pod względem kształtów łupiny jest hala otwarta w Darmstadt (promocja 3 w 1).