Remontowanie budowli

Dla ogólnie używanych rusztowań metalowych współczynnik bezpieczeństwa, według dekretu z dnia 21 stycznia 1961 r. powinien wynosić 4 (rury ze stali miękkiej, naprężenie dopuszczalne 10,5 kG/mm²) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Dla rusztowań innych niż ogólnie używane przez przedsiębiorstwa przy wznoszeniu i remontowaniu budowli, a więc dla rusztowań, dla których niezbędny jest projekt zawierający rysunki wykonawcze i ewentualnie obliczenia należy opierać się na postanowieniach przepisów C. M. 1956 r., chociaż postanowienia te nie dotyczą wyraźnie materiałów na rusztowania rurowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W tym przypadku przy wyborze współczynnika bezpieczeństwa trzeba brać pod uwagę najniekorzystniejsze czynniki, odnoszące się do tych materiałów przy dodatkowym uwzględnieniu, że:

1. ścianki rur są cienkie, a zatem niewielkie nawet zmiany grubości, powstałe podczas walcowania jak i z powodu korozji, mają duży wpływ na wytrzymałość elementu,
2. montaż rusztowań odbywa się na placu budowy i z tej racji jest mniej dokładny niż montaż konstrukcji stalowych, których elementy są przygotowywane w warsztacie,
3. złącza wzdłużne nie zapewniają całkowitej ciągłości rur i zmniejszają wytrzymałość na wyboczenie,
4. elementy są wielokrotnie używane (uprawnienia budowlane).

Z przedstawionych faktów wynika, że ze względu na bezpieczeństwo należy przestrzegać następujących zaleceń:

• dla wszelkich rusztowań, których zniszczenie może pociągnąć za sobą katastrofę oraz dla rusztowań, w których obliczenie dokładnej wartości naprężeń jest zbyt skomplikowane, należy przyjmować współczynnik bezpieczeństwa 3,5 rury ze stali miękkiej, naprężenie dopuszczalne 12 kG/mm²).
• dla wszystkich innych rusztowań należy przyjmować współczynnik bezpieczeństwa 3 (rury ze stali miękkiej, naprężenie dopuszczalne 14 kG/mm²).

Ponadto w obu przypadkach należy bezwzględnie:

• wykonywać montaż według rysunków roboczych sporządzonych przez wyspecjalizowane biuro projektów,
• kontrolować posadowienia, materiały i zapewnić nadzór montażu przez technicznie kompetentny personel (program egzamin ustny).

Przytoczone charakterystyki zaczerpnięto z normy NF E 29-025 z października 1959 r. dla rur 40-49 i z normy NF 29-027 z października 1959 r. dla rur innych średnic.

Długość wyboczenia rury

Nie zaleca się używać rur o gorszych charakterystykach. W szczególności nie należy stosować rur gazowych 40-49 o grubości ścianek 2,9 mm, obiętych normą NF E 29-027 z października 1959 r. Długości wyboczeniowe dla czterech prętów w różny sposób podpartych w zależności od ich rzeczywistej długości (opinie o programie). Przytoczone przypadki należą do skrajnych i nie spotyka się ich nigdy w rusztowaniach rurowych. Długość wyboczenia rury przechodzącej przez dwie kondygnacje jest mniejsza od wysokości kondygnacji, a większa od połowy wysokości. Przykładowo w rusztowaniach z rur 40-49, dobrze stężonych, długość wyboczeniowa l_wi dla większości złącz, wynosi ok. 0,85 wysokości kondygnacji. Jednakże w obliczeniach statycznych (por. rozdz. 3 i 4 ) nie uwzględniono współczynnika redukującego 0,85, tzn. przyjmowano długość wyboczeniową równą długości rury między węzłami (segregator aktów prawnych). Podajemy tu nazwy elementów rurowych rusztowania i miejsce usytuowania zasadniczych elementów w konstrukcji.

Stojak - element pionowy lub pochylony przenoszący obciążenia bezpośrednio na podłoże.

Słupek - element pionowy nie przekazujący obciążeń bezpośrednio na podłoże. Przykładem może być słupek w kratownicy.

Rygiel - element służący do łączenia stojaków lub słupków i utrzymywania ich w stałej odległości od siebie.

Poprzecznica - rygiel ułożony poziomo prostopadle do podłużnie. Służy jako stężenie poprzeczne i jako oparcie dla pomostów roboczych (promocja 3 w 1).

• Poprzecznica główna - poprzecznica zamocowana do stojaków. Pełni ona funkcję rygla poprzecznego.

Poprzecznica pomocnicza - poprzecznica opierająca się na podłużnicach. Umożliwia zmniejszenie rozpiętości płyt pomostów roboczych.

• Poprzecznica dodatkowa - poprzecznica opierająca się na podłużnicach i umieszczana na końcach płyt pomostów roboczych w celu uniemożliwienia obrotu płyty obciążonej na końcu.