Rezerwy głębokości

Niektórzy autorzy zalecają, aby suma wszystkich trzech rezerw głębokości przy nabrzeżach nie przekraczała 10-15% zanurzenia statku. Uwzględniając uzupełniającą rolę rezerwy nawigacyjnej w basenach spokojnych, w których można pomijać zapas na falowanie, oraz w takich, w których zamulanie jest stosunkowo nieduże (parę cm na rok), biorąc pod uwagę, że przegłębienia przy pełnym zanurzeniu statku mogą być zlikwidowane przez odpowiednią sztauerkę (czy trymerkę) lub zbalastowanie spełnienie tego warunku jest na ogół realne (program uprawnienia budowlane na komputer).

W każdym razie sumaryczna rezerwa głębokości akwenu ,,nie może być mechaniczną sumą maksymalnych czy średnich poszczególnych rezerw cząstkowych, ale musi uwzględniać realne warianty tych rezerw, wynikające z nawigacyjnych właściwości statków w rozpsrtrywanym akwenie, uwzględniać hydrauliczne cechy tego akwenu oraz panujące w nim stosunki hydrologiczne i meteorologiczne.”
Powyższe uwagi nie uwzględniają dodatkowych wymogów odnoszących się do środkowych (przejezdnych) części basenów, kanałów wszelkiego rodzaju i innych akwenów, na których odbywa się ruch statków. Ograniczono się tu jedynie do głębokości przy samym nabrzeżu (lub pomoście) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Głębokość nabrzeża, o której była mowa, jest głębokością projektowaną. W praktyce ze względu na niedokładność robót pogłębiarskich dopuszczalne są jeszcze ponadto tzw. przegłębienia czerpalne, które według polskich ustaleń, w portach wynoszą 30 cm, gdy dno jest piaszczyste lub żwirowe, a 40 cm, gdy jest ono złożone z innych gruntów.

Na redzie (a więc przy pomostach w przystaniach otwartych) przegłębienia czerpalne mogą dochodzić do 50 cm, bez względu na rodzaj gruntu w dnie. Możliwość takich przegłębień powinna być w zasadzie uwzględniona w obliczeniach statycznych konstrukcji (uprawnienia budowlane).
W nowoczesnym porcie handlowym (wyłączając przystanie ‘dla statków największych) głębokość nabrzeży leży w granicach od 8 do 14 m. W portach rybackich głębokości te mogą być mniejsze i dostosowane do zanurzenia znacznie mniejszych statków rybackich. W portach dla kutrów i szkunerów głębokość nabrzeży leży w granicach od 3 do 5 m, w portach zaś dla trawlerów dalekomorskich dochodzi do 7,50 m (program egzamin ustny).

Statki największe (o nośności 100 000 t i większe) zawijają bądź do przystani otwartych, bądź do specjalnych rejonów portów, najczęściej oddzielonych od innych. Głębokości nabrzeży w takich rejonach, czy przystaniach wynoszą od 14 do 20 m (piekiedy więcej), zależnie od przewidywanego zanurzenia statków.

Rozważana głębokość

Wyżej rozważana głębokość powinna być zagwarantowana już w linii tzw. glóiunej krawędzi nabrzeża. Jest to górna, odwodna krawędź, stanowiąca teoretyczną linię brzegową basenu.
Dawniej było praktykowane, że głębokość ta była wymagana w odległości paru metrów od ściany, ponieważ statki odznaczały się mniejszym współczynnikiem pełności (czyli stosunkiem powierzchni zanurzonego przekroju statku do powierzchni prostokąta opisanego na tym przekroju) (opinie o programie).

Dzisiejsze statki mają przekrój zbliżony do prostokąta, a w obłach (wyokrągleniach bocznych dna) dodatkowe kile, czyli podłużne listwy sięgające obwodu prostokąta opisanego. Stąd też wynika żądanie, aby przednie ściany nabrzeży były na całą swą wysokość od dna aż do poziomu wody pionowe, a nadbudowa nawet lekko nadwieszona.
Ze względu na możliwe boczne przechyły statku, stojącego przy nabrzeżu czy pomoście, dla zapobieżenia ocieraniu się obła statku (lub jego bocznych kilów) o ścianę konstrukcji u dołu zaleca się zwykle wysunięcie nadbudowy wraz z ewentualnie osadzonymi na niej urządzeniami odbojowymi o Vi2 głębokości akwenu, w stosunku do najdalej w akwenie wysuniętych elementów konstrukcji podwodnej nabrzeża (segregator aktów prawnych).

Wierzch konstrukcji nadwodnej nabrzeży i pomostów doprowadza się do rzędnej +1 do +3 m (czasem i wyższej), określonej wymaganiami eksploatacyjnymi oraz wahaniami poziomu wód. Jeśli chodzi o nabrzeża przystaniowe, wierzch ten powinien zabezpieczać tereny portowe przed zalaniem, powinien więc wznosić się przynajmniej na ok. 50 cm nad bezwzględnie najwyższy poziom wody WWB. Obrzeżom oraz tzw. Nabrzeżom niskowodnym, w stosunku do których dopuszcza się okresowe zalanie terenu przy nabrzeżu, warunek ten nie jest stawiany. Sprawa ta powinna być uregulowana w projekcie portu (promocja 3 w 1).