Roboty izolacyjne

Jakkolwiek niektóre z niepowodzeń trafiających się przy robotach izolacyjnych mogły być spowodowane brakiem przyczepności powłok izolacyjnych do powierzchni betonów, na które nakładano izolacje, na zagadnienie to zwracano dotąd mało uwagi.
Odpowiednie stosowanie dodatków do smół i asfaltów może również umożliwić nakładanie powłok gruntujących na wilgotne powierzchnie betonowe (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najprostszym środkiem zwiększającym przyczepność bitumów do powierzchni gruntowej może być posypanie jej wapnem hydratyzowanym (wodorotlenkiem wapniowym) lub sproszkowanym wapnem palonym (tlenkiem wapniowym).
Środek ten jest jednak jedynie skuteczny przy użyciu produktów smołowych lub roztworów asfaltowych, zawierających pewne ilości 2-3-procentowego fenolu lub podobnych składników kwaśnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Wapno hydratyzowane i wapno palone nie są jednak środkami, których dodatek zwiększa przyczepność bitumu do kruszywa. Działanie tych dwóch środków ułatwia jedynie otaczanie powierzchni kruszywa przez bitum, dzięki przerwaniu i oddzieleniu błonki wodnej otaczającej ziarna kruszywa.

Dużo szersze zastosowanie i wydajniejsze działanie mają związki chemiczne aktywizujące bitumy, które w efekcie- z jednej strony wytwarzają emulsje wody w bitumie, oddzielając ją tym samym od powierzchni kruszywa -z drugiej zaś strony zmniejszają graniczne napięcie powierzchniowe pomiędzy kruszywem a bitumem, umożliwiając tym samym dobre, trwałe otoczenie i przyleganie filmu bitumicznego do kruszywa (uprawnienia budowlane). Środków takich stosowanych w drogownictwie istnieje bardzo wiele. Są to preparaty patentowe należące do różnych działów chemii organicznej.

W literaturze wymienia się jako typowe następujące środki:
woski ekstrahowane z legnitów, zawierające grupy polarne, kwasy sulfonowe, pochodne kwasów tłuszczowych, np. sulfonowy olej rycynowy,
estry kwasów sulfonowych, np. ester metylowy kwasu benzenosulfonowego,
aminy aromatyczne, zwłaszcza trzeciorzędowe, pirydyna, chinolina, wiele innych amin, poczynając od aniliny oraz tzw. mydła kationowe (program egzamin ustny).

Budowle inżynierskie

Ilość tych środków, potrzebna do aktywizacji bitumu wynosi 0,5-2%,
nie jest więc wielka, tak że mimo wysokiej ceny stosowanie tych środków w drogownictwie całkowicie się opłaca.
W materiałach izolacyjnych środki te nie zostały jeszcze szerzej wypróbowane, dobre wyniki jednak, jakie uzyskuje się przy stosowaniu tych preparatów do robót drogowych, pozwalają przypuszczać, że znajdą one zastosowanie w materiałach izolacyjnych, zwłaszcza jako dodatek do roztworów gruntujących, które będą mogły być nakładane na wilgotne betony (opinie o programie).

Wszelkie budowle inżynierskie i budynki są posadowione w gruncie, dlatego fundamenty i niektóre części konstrukcji, a nawet pewne pomieszczenia użytkowe muszą być zagłębione w gruncie poniżej jego powierzchni. Grunt zawiera prawie zawsze w mniejszej lub większej ilości wodę.
Woda znajdująca się w gruncie może przenikać do materiałów, z których wykonane są budowle, zawilgacać je i przedostawać się do wnętrza pomieszczeń w postaci wilgoci występującej na posadzce i na ścianach.

Jeśli poziom zwierciadła wody w gruncie znajduje się powyżej poziomu posadzki pomieszczenia, woda zalewa pomieszczenie do poziomu, przy którym następuje wyrównanie ciśnienia (segregator aktów prawnych).
Większość materiałów budowlanych i konstrukcji wskutek zawilgocenia szybciej ulega korozji i zniszczeniu (gnicie drewna, murszenie cegły, rdzewienie stali itp.). Cegła, beton i kamienie porowate posiadają własności ciał włoskowatych. Dzięki tym własnościom materiały po nasiąknięciu wodą w gruncie mogą podciągać wilgoć wzwyż do kondygnacji nadziemnych.

Wilgoć w ścianach murowanych z cegły może być podciągana do wysokości 2,(H-2,5 m ponad poziom terenu, jeżeli istnieje możliwość odparowywania wilgoci. W warunkach niekorzystnych, gdy np. ściany są obłożone materiałami o mniejszej przepuszczalności wody i pary, wilgoć gruntowa może sięgać znacznie wyżej (promocja 3 w 1).