Rodzaj ługoodpornej posadzki

Jako nawierzchnie posadzek ługoodpornych stosuje się:
- Ługoodporne cementowe wyprawy z domieszkami uszczelniającymi. Wskazane jest wzmacnianie warstwy wyprawy siatką metalową.
- Płytki bazaltowe i diabazowe.
- Płytki cementowe z uszczelnionego betonu ługoodpornego.
- Szczelny ługoodporny smoło- lub asfaltobeton (program uprawnienia budowlane na komputer).

Poza wyżej wymienionymi materiałami stosuje się wyroby i materiały.
Pod względem konstrukcyjnym posadzkom ługoodpornym stawia się te same wymagania, jak posadzkom kwasoodpornym.
Na dobrze ubite podłoże gruntowe ułożona jest warstwa kruszywa ługoodpornego, a na nim płyta z ługoodpornej zaprawy cementowej. Zagruntowana roztworem asfaltowym płyta jest zaizolowana asfaltową dwu- lub trójwarstwową przeponą bitumiczną na masie bitumicznej (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jako nawierzchnię ułożono warstwę ługoodpornej i wodoszczelnej wyprawy.
Rodzaj ługoodpornej posadzki stosowany na płytach konstrukcyjnych.

Powierzchnię płyty gruntuje się roztworem asfaltowym i układa się warstwę ługoodpornej masy izolacyjnej. Po związaniu masy układa się warstwę kwasoodpornego asfaltu lanego lub folii (uprawnienia budowlane).
Wszystkie podstawowe materiały bitumiczne i z mas plastycznych są wrażliwe na podniesione temperatury. Górna granica dozwolonych podwyższonych temperatur dla zachowania normalnych warunków pracy jest bardzo niska przy masach specjalnych i niewiele może przekraczać 80 °C. Jak z tego wynika, niektóre przepony i powłoki mogą dostatecznie opierać się promieniom słonecznym, nie są jednak odporne na temperatury spotykane przy budowie różnych obiektów (program egzamin ustny).

Przepony pomiędzy zaciskowymi płytami dobrze skomprymowane pomimo zmiękczenia bitumów w niektórych przypadkach dobrze znoszą temperatury do 100 °C. Jednakże masy izolacyjne w tych przypadkach muszą zawierać znaczne ilości wypełniaczy włóknistych. Łączne obciążenie masy wypełniaczami powinno wynosić 50-60% ciężaru masy.

Dobre wyniki

Przepony z przeciętnie stosowanych mas izolacyjnych nie powinno się podgrzewać powyżej 50°C. Najlepiej pracują przepony w pokojowych temperaturach i w temperaturach do nich zbliżonych, tzn. 15-30oC (opinie o programie).
Przed gorącymi rurami przepony chroni się tulejami, których przekrój tak się dobiera, ażeby dookoła rury powstała szczelina powietrzna. Zagadnienie to było omawiane przy zabezpieczeniu pomieszczeń mokrych.
Jeżeli w wannie ustawia się elementy grzejne, piece, czopuchy, kominy i inne tego rodzaju urządzenia, należy je odpowiednio odizolować warstwami materiałów ciepłochronnych, ażeby temperatura płyty dociskowej nie była wyższa niż 30 °C. Przy grubych płytach dociskowych wyniki takie uzyskuje się bez trudności.

Jednakże przy cienkich płytach należy stosować zabezpieczenia ochronne. Pod kotły, paleniska i czopuchy układa się warstwy z cegły szamotowej i azbestu. Dobre wyniki daje dodatkowe ułożenie warstwy pustaków klinkierowych, z których tworzy się płytę kanałową. Przepływ powietrza powoduje znaczne straty cieplne, dzięki czemu mniej energii cieplnej pozostaje do ogrzewania płyty dociskowej.
Najlepsze wyniki w zabezpieczeniu przepon od ciepła daje stosowanie szczelin powietrznych (segregator aktów prawnych).

Silnie ogrzanych powierzchni nie można izolować bezpośrednio przez układanie na nich przepon. Należy stawiać przed nimi ściankę ekranową oddzieloną szczeliną powietrzną i na niej układać przeponę.
Nie wolno również elementów gorących bezpośrednio stykać z płytami dociskowymi przepony.

Należy brać pod uwagę, że szczeliny i izolacje ciepłochronne zajmują dużo miejsca. Z tego powodu przed zaprojektowaniem wanny powinny być wykonane potrzebne przeliczenia oporności przegród cieplnych stosowanych do osłony przepon (promocja 3 w 1). Brak dokumentacji technicznej na izolacje cieplne powoduje często konieczność ich pominięcia, co w rezultacie ujemnie odbija się na pracy przepon.