Rowek ściekowy

W pośrodku spały żłobi się pionowo ustawiony rowek ściekowy zakończony u dołu zbiornikiem na żywicę. Następnie wykonywa się w równych odstępach czasu (codziennie lub co kilka dni) ukośne nacięcia, zwane żłobkami, pozostawiając między nimi wąskie paski nienaruszonej kory i drewna, tzw. żeberka(program uprawnienia budowlane na komputer). Żłobki ustawione są pod kątem 45u do pionowego rowka ściekowego.

Pierwszą parę żłobków nacina się na poziomie szyi korzeniowej. Następne żłobki umieszcza się coraz wyżej, żłobiąc przy każdym kolejnym nacinaniu po dwa żłobki; równocześnie czyści się rowek ściekowy i poprzednio wykonane żłobki z zakrzepłej żywicy oraz wybiera się żywicę nagromadzoną w zbiorniku (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W Polsce stosuje się 2-3-letni okres żywicowania, prowadząc je w latach bezpośrednio poprzedzających wyrąb. Z żywicowania wyłącza się sosny o najlepszej jakości, nadające się na surowiec sklejkowy lub stolarski.

Przeciętna wydajność żywicy z jednej spały wynosi 1,5 kg rocznie, w warunkach sprzyjających (dobre siedlisko, racjonalne prowadzenie zabiegów) dochodzi do 3-4 kg (uprawnienia budowlane).
Przed rokiem 1930 nie prowadzono w Polsce żywicowania, a zapotrzebowanie produktów żywicznych pokrywano w drodze importu. W roku 1936 uruchomiony został zakład żywicowania Instytutu Badawczego Lasów Państwowych. Zakład ten opracował pod kierownictwem F. Jezierskiego przy współpracy W. Grochowskiego, K. Szczerbakowa i szeregu innych pracowników związane z żywicowaniem zagadnienia naukowe, dydaktyczne i organizacyjne. Na tej podstawie zapoczątkowano żywicowanie na dużą skalę; w roku 1939 pokryto /s zapotrzebowania wewnętrznego. W roku 1948 osiągnięto całkowite pokrycie zapotrzebowania wewnętrznego oraz nadwyżki eksportowe produktów żywicznych (program egzamin ustny).

Polska zajmuje jedno z pierwszych w świecie miejsc co do naukowego i praktycznego opanowania zagadnień żywicowania i ma w tej dziedzinie poważne osiągnięcia.

Żywica balsamiczna

Żywica balsamiczna stanowi roztwór stałych kwasów żywicznych w mieszaninie olejków terpenowych określanych mianem terpentyny. Łatwo lotne olejki ulatniają się na powietrzu, wskutek czego żywica gęstnieje i w końcu krzepnie. Świeżo zebrana żywica jest półpłynna, żółtawa, o barwie i konsystencji świeżego miodu. Brudno szare zabarwienie żywicy świadczy o dużej zawartości wody i zanieczyszczeń. Na powietrzu żywica gęstnieje i przybiera białawy kolor (opinie o programie).
Świeża, nie zanieczyszczona żywica balsamiczna zawiera 30-35% terpentyny i 65-70% stałych kwasów żywicznych, czyli kalafonii.

Są to wartości teoretyczne; w praktyce żywica jest zawsze mniej lub więcej zanieczyszczona. Jako przybliżone wartości przeciętne, oparte na wielkich liczbach można przyjąć 70% kalafonii, 24% terpentyny, 5,5% wody i 0,5% zanieczyszczeń. Niejednokrotnie żywica wykazuje znacznie niższą jakość, a ilość wody i zanieczyszczeń dochodzi do 15%. Żywica balsamiczna ma ciężar właściwy 1,0 G/cm3. Żywica zawierająca do 17% wody stanowi jednolicie zabarwioną, białą masę o konsystencji miodu (segregator aktów prawnych).

Przy zawartości wody większej niż 17% woda tworzy w żywicy odrębne skupienia, powyżej 20% woda oddziela się i żywica pływa w wodzie. Prócz wody występują w żywicy soki drzewne (nadając żywicy słodkawy smak) oraz inne organiczne i nieorganiczne zanieczyszczenia (piasek, owady, liście itd.).
Obok płynnej żywicy balsamicznej wyróżnia się żywicę twardą, zakrzepłą na uszkodzonych (np. przez zwierzynę) drzewach. Żywicę taką, zwłaszcza świerkową, zbiera się jako nadający się do przerobu surowiec. Surowcem najbardziej rozpowszechnionym jest żywica zbierana z różnych gatunków sosen (promocja 3 w 1).

Balsam kanadyjski jest to żywica otrzymywana z jodeł Abies canadensis Mill., Abies balsamea L. i Abies Fraseri Lindl. przez nakłuwanie zbiorników żywicznych w korze. Balsam kanadyjski nie krystalizuje, jest bezbarwny i przezroczysty oraz wykazuje ten sam współczynnik załamania światła, co szkło. Dzięki tym cechom stosowany jest w optyce do klejenia soczewek oraz w technice mikroskopowej do sklejania szkieł przy sporządzaniu trwałych preparatów.