Równomierność oświetlenia dziennego

Równomierność oświetlenia dziennego (ń) mierzy się stosunkiem minimalnej wartości współczynnika oświetlenia dziennego w pomieszczeniu do jego wartości maksymalnej (program uprawnienia budowlane na komputer).

Przy oświetleniu bocznym duża nierównomierność w kierunku prostopadłym do okien jest nieunikniona, przy oświetleniu górnym natomiast i mieszanym równomierność zależna jest wyłącznie od odpowiedniego zaprojektowania otworów świetlnych. Toteż przy tych systemach oświetlenia norma wymaga, aby w pomieszczeniach kategorii I i II był ó > 0.3, zaś w pomieszczeniach kategorii III i IV wymagane jest t) > 0,2.
Należy podkreślić, że w pomieszczeniach wieloprzęslowych przy zastosowaniu właściwych świetlików można uzyskać równomierność nawet 0,9 (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na podwyższenie równomierności ma duży wpływ światło odbite. Z tego względu należy zawsze starać się, aby wpływ światła odbitego był jak największy, a szczególnie przy oświetleniu bocznym, co uzyskać można malując ściany pomieszczeń na jasne, sufity zaś na biało. Rozmieszczenie okien powinno być takie, aby powierzchnie odbijające były jak najlepiej oświetlone; ważne też jest, aby nie były one niczym zacienione - odnosi się to szczególnie do sufitów, których bardzo znaczny wpływ na odbicie światła może być zniweczony, np. przez wystające żebra biegnące równolegle do okien (uprawnienia budowlane).

Olśnienie przy oświetleniu dziennym może wystąpić w przypadku, gdy pracujący zmuszony jest patrzeć podczas pracy w kierunku jasno oświetlonego okna, gdy światło z okna lub świetlika wskutek kierunkowego odbicia od gładkich polerowanych powierzchni pada wprost do oka pracującego, wreszcie przy dużych różnicach w natężeniu oświetlenia przy przejściu z jednego pomieszczenia do drugiego.
Olśnienie może ponadto wystąpić sporadycznie, gdy na płaszczyznę roboczą, jak już mówiliśmy, padają kierunkowe, nierozproszone promienie słońca (program egzamin ustny).

Obliczenie współczynnika oświetlenia dziennego

Aby móc stwierdzić, czy oświetlenie dzienne w zaprojektowanym wnętrzu odpowiada podanym wyżej wymaganiom, należy obliczyć odpowiednie wartości współczynnika oświetlenia dziennego. Należy zaznaczyć, że obliczenia te nie są zupełnie ścisłe i oparte są na pewnych założeniach i uproszczeniach. I tak w obliczeniach uwzględniamy tylko światło słoneczne rozproszone zakładając że cała powierzchnia (wyobrażalna) półkuli nieba, która jest źródłem (wtórnym) tego światła, ma jednakową jaskrawość, co nie odpowiada rzeczywistości (opinie o programie). Założenie takie jest możliwe z tego względu, że w naszym klimacie więcej jest dni w roku pochmurnych niż słonecznych i że przy całkowicie pokrytym chmurami niebie, różnice jaskrawości poszczególnych części półkuli niebieskiej nie są zbyt duże; ponadto w obliczeniach oświetlenia przede wszystkim musimy brać pod uwagę najniekorzystniejsze warunki oświetleniowe.

Obliczenie współczynnika oświetlenia dziennego składa się z dwóch części. W pierwszej części określa się, opierając się na wyżej wymienionych założeniach, wartość współczynnika oświetlenia dziennego w dowolnym punkcie wnętrza, dla światła wyłącznie bezpośredniego (tj. takiego, które pada na dany punkt bez uprzedniego odbicia), przy pustych, tj. nieszklonych, bez ram, otworach świetlnych (segregator aktów prawnych). Wartość tę oznacza się e0 i określa najłatwiej sposobem wykreślnym. (Poniżej podany jest jako najdogodniejszy ze stosowanych sposobów sposób wykreślny Daniluka).
W części drugiej obliczenia uwzględnia się, przez wprowadzenie odpowiednich współczynników obliczeniowych, wszelkie straty światła, jakie zależnie od istniejących warunków powoduje zaciemnienie przez ramy i szczebliny, wskutek pochłaniania i odbijania światła przez szyby, zabrudzenie szyb, wreszcie przez konstrukcję dachu przy oświetleniu górnym lub przez otaczające budynki przy oświetleniu bocznym.

W tej części obliczenia uwzględnia się również za pomocą odpowiedniego współczynnika wpływ światła odbitego (promocja 3 w 1).