Rozbieranie rusztowania

Rozbieranie rusztowania obejmuje dwie czynności:
- zwieranie ustroju przęseł,
- usunięcie rusztowania.

Najprostszym sposobem przenoszenia ciężaru na ustrój betonowy jest obniżanie rusztowań do poziomu, przy którym ciężar konstrukcji przestaje na nie działać (program uprawnienia budowlane na komputer). Obniżenie to powinno być większe od ugięcia konstrukcji pod ciężarem własnym i od sprężystego odkształcenia rusztowania.
Dla zabezpieczenia przęseł od sił nie przewidzianych w projekcie należy przestrzegać następującej kolejności działań.
- Obniżanie rusztowań mostów o układach wolnopodpartych i ciągłych należy rozpoczynać od środka rozpiętości, a kończyć przy podporach.
- W mostach wspornikowych należy najpierw obniżać rusztowania pod belkami zawieszonymi, następnie pod wspornikami i w końcu pod przęsłami utrzymującymi wsporniki.
- W mostach łukowych ze ściągami o średniej rozpiętości należy najpierw odsunąć rusztowania spod łuków poczynając od zworników, następnie - spod pomostu poczynając od środka rozpiętości.

Przy dużych rozpiętościach zwieranie lepiej jest wykonywać przez wprowadzenie rozporu do łuków za pomocą pras hydraulicznych. Umożliwia to ciągłość zmian sił i ich pomiar. Prasy hydrauliczne są umieszczane zazwyczaj w zworniku. Do podniesienia luku potrzebna jest siła przewyższająca rozpór od ciężaru własnego. Wprowadzenie siły większej od rozporu pozwala na wyeliminowanie przed zabetonowaniem zwornika odkształceń sprężystych luku oraz częściowo odkształceń wywołanych pełzaniem betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
- Rusztowania pomostu należy obniżać stopniowo od środka rozpiętości ku podporom jak w mostach belkowych.
Odróżniamy następujące sposoby rozbierania rusztowań spod wykonanej konstrukcji:
- przez osunięcie całego rusztowania,
- przez osuwanie zespołów przestrzennych rusztowania,
- przez usuwanie oddzielnych ogniw (uprawnienia budowlane).
Wybór sposobu demontażu zależy od warunków miejscowych, powtarzalności użycia rusztowania oraz - od możliwości sprzętowych wykonawcy.
Rozbieranie rusztowań należy wykonywać tak, aby zniszczenie rusztowania i jego ogniw było jak najmniejsze. Rozbiórkę rusztowania powinien nadzorować kierownik budowy lub jego zastępca.

Zakres zastosowań, zalety i wady

Rusztowania rurowe były znane w budownictwie przed r. 1939. W budowie mostów zaczęto je używać w szerszym zakresie po 1950 r. Od tego czasu są one powszechnie stosowane na równi z innymi rodzajami rusztowań (program egzamin ustny).
Rusztowania rurowe mają następujące zalety:
- dużą krotność użycia, sięgającą przy dobrej konserwacji 30 do 50 razy,
- możność zastosowania do różnych kształtów przeszkód,
- przydatność do wytwarzania różnych ustrojów,
- lekkość i liniowość ogniw i przez to łatwość przewozu i montażu bez użycia specjalnego sprzętu przewozowego i montażowego, dającą przewagę nad wieloma innymi rodzajami rusztowań,
- dużą nośność na ściskanie sięgającą w jednym słupku kilku ton,
- małą odkształcalność w porównaniu z rusztowaniami drewnianymi,
- małą zmienność kształtu pod obciążeniem betonem lub prefabrykatami,
- niewrażliwość na zmiany wilgotności, dużą sztywność i stateczność (opinie o programie).

Z zaletami tymi łączą się następujące wady:
- duża i prawie natychmiastowa odkształcalność przy zmianach temperatury utrudniająca utrzymanie właściwego kształtu pomostu i właściwych jego poziomów, zmuszająca przy większych wysokościach rusztowań do zastosowania odpowiednich sposobów zwierania,
- duże straty drobnych części - śrub i złączy - podczas ustawiania i rozbierania przy niestarannej robociźnie (segregator aktów prawnych).

W mostownictwie są wykonywane najczęściej rusztowania z rur stalowych o ustrojach dwóch rodzajów: słupowych i wachlarzowych oraz o wielu odmianach pośrednich.
Rusztowania słupowe są ustawiane bezpośrednio na ziemi w przeszkodach suchych i płaskich lub na pomostach i palach drewnianych w przeszkodach wypełnionych wodą. W przeszkodach stromych układ słupowy nie jest używany ze względu na trudność ustawiania słupów na dużych pochyleniach.

Rusztowania wachlarzowe z rur stalowych, podobnie jak i z drewna, są stosowane wówczas, gdy trudno jest uzyskać oparcie wzdłuż całej przeszkody lub gdy wymagane jest pozostawienie prześwitu na przejazd lub przepływ oraz gdy można skupić reakcje rusztowań na paru podporach tymczasowych (promocja 3 w 1).