Rozdeskowywanie

Rozdeskowywanie należy opóźnić przede wszystkim wtedy, gdy w okresie wiązania betonu panują niskie temperatury. Poza tym dłuższe utrzymywanie betonu w deskowaniu znacznie zmniejsza odkształcenia na skutek jego pełzania i ugięcia płyt i belek. Zmniejszeniu ulega wówczas również szybkość schnięcia betonu, co ma poważny wpływ na osłabienie tendencji do powstawania rys (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rodzaj deskowania należy dopasować do rodzaju żądanej jego powierzchni (betonu licowego, podłoża pod tynk). Deski bądź płyty deskowania powinny mieć możliwie jednakową grubość i być ułożone ściśle bez przerw. Deskowania drewniane trzeba chronić przed długotrwałym działaniem słońca i deszczu, a przed rozpoczęciem betonowania należy je dostatecznie zwilżyć (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Deskowanie należy przed rozpoczęciem betonowania oczyścić i posmarować środkiem zapewniającym przyczepność. Ilość, stopień rozcieńczenia i rodzaj tego środka zależą od materiału deskowania. Do chwili rozpoczęcia betonowania środek ten musi dobrze i równomiernie wyschnąć. Na wszystkich krawędziach i w narożach betonowanych elementów należy formować skosy za pomocą listew o trójkątnym przekroju, układanych w deskowaniu (uprawnienia budowlane).

Rusztowania dźwigające deskowanie (belki, słupki, stężenia ukośne itp.) muszą móc przejąć obciążenia pionowe i poziome. W szczególności deskowania pionowych płaszczyzn ścian i podciągów muszą być wystarczająco podparte, aby móc przenieść boczne ciśnienie świeżego betonu. Strzałkę odwrotną deskowania należy wykonać stosownie do oczekiwanego i szacowanego ugięcia. Nie powinna ona jednak przekraczać wartości li/300 (program egzamin ustny).

Zbyt cienkie pokrycie betonem

Należy bezwzględnie przestrzegać podawanych w normach terminów rozdeskowywania, a przy niskich temperaturach (^ +5°C) powinno się je opóźniać. Aby zmniejszyć późniejsze ugięcie w wyniku pełzania, należy bezpośrednio po rozdeskowaniu podeprzeć konstrukcję słupkami pomocniczymi i pozostawić je możliwie długo (opinie o programie).

W niektórych przypadkach badanych szkód przyczynę uszkodzeń płyt i belek żelbetowych było złe ułożenie zbrojenia lub przesunięcie go po ułożeniu. Przede wszystkim występowały zarysowania (np. na górnej powierzchni płyt podpartych na czterech krawędziach), odpadanie warstwy kryjącej zbrojenie i korozja od spodu stropu. W elementach prefabrykowanych często zdarzały się odłamania, odpadnięcia i odpryski betonu oraz korozja zbrojenia, przede wszystkim przy stykach elementów i przy podporach.

 Jeżeli położenie potrzebnego wg obliczeń zbrojenia ulegnie takiej zmianie, że w gotowym elemencie żebletowym nie będzie ono odpowiadało położeniu przyjmowanemu w obliczeniach statycznych, to wątpliwa staje się założona nośność elementu (segregator aktów prawnych). Zbrojenie należy więc chronić przed przesunięciem lub przyciśnięciem przez zastosowanie odpowiednich rozporek i kładek roboczych. Nie należy stosować półkulistych rozporek z betonu lub zaprawy, jeżeli mogłyby one utrudnić dokładne zagęszczenie betonu o konsystencji wilgotnej lub plastycznej.

Przydeptanych i wygiętych prętów nie można praktycznie doprowadzić do położenia pierwotnego. Dotyczy to przede wszystkim górnego zbrojenia w obszarze działania momentów ujemnych (przy podporach i podciągach, w płytach wspornikowych). Zwykłe podniesienie podczas betonowania prętów leżących na deskowaniu należy traktować jako metodę nie do przyjęcia, z braku możliwości kontroli.

Skutkiem zmiany wysokości położenia zbrojenia może być zbyt cienkie pokrycie go betonem, prowadzące do odłupywania się betonu i korozji zbrojenia. Zbrojenie nie może nigdy całkowicie zapobiec powstawaniu rys; przy odpowiednim zbrojeniu zamiast nielicznych szerokich rys występuje wiele cienkich rys. W suchym otoczeniu (płyty i belki stropów międzypiętrowych) rysy szerokości do 0,2 mm należy uważać za nieszkodliwe (promocja 3 w 1).