Zapełnianie uszkodzeń mechanicznych

Istniały jednak przypadki, w których obrzeża elementów wykazywały znaczne uszkodzenia uniemożliwiające uszczelnienie ich Olkitem W złączach prefabrykatów wielkoblokowych z keramzytobetonu stosowano również uszczelnienie Olkitem. Niezbędne było jednak wówczas zapewnienie dobrej przyczepności kitu do prefabrykatów (program uprawnienia budowlane na komputer). Zapełnianie uszkodzeń mechanicznych elementów zaprawą cementową i kitem nie zawsze spełnia zadanie. Uszczelnienie Olkitem musi być wykonywane bardzo starannie, jeśli ma spełnić swoje zadanie. Źle uszczelnione złącza mogą być zabezpieczane przez naklejanie w miejscu przecieku taśmy izofolii (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Stosowany w pierwszych rozwiązaniach sposób zabezpieczenia ścian przed przemarzaniem polegał na oklejeniu powierzchni ścian warstwą styropianu grubości 2 cm i wykonaniu warstwy tynku grubości 3 cm na siatce podtynkowej. Metoda ta miała na celu wyeliminowanie przemarzań zarówno przez złącza, jak i powierzchnię prefabrykatów. Styropian klejono do powierzchni ściany lepikiem asfaltowym na gorąco. Siatkę podtynkową mocowano do ściany kołkami wstrzeliwanymi w materiał prefabrykatów (uprawnienia budowlane).

W innych rozwiązaniach osadzano w ścianie kołki drewniane, w które wbijano gwoździe. Do gwoździ tych przymocowywano siatkę podtynkową. W czasie eksploatacji budynków stwierdzono, że metoda ta okazała się w niektórych przypadkach nieskuteczna na skutek odspajania warstwy tynku.

Na podstawie uzyskanych doświadczeń opracowano nowe metody zabezpieczenia powierzchni ścian przed przemarzaniem, stanowiące jednocześnie kompleksowe zabezpieczenie przed przeciekaniem.

 Przy naklejaniu płyt styropianu na zabezpieczaną powierzchnię ściany warstwa styropianu nie zawsze jest ciągła. Powoduje to tworzenie miejscowych mostków zimna (program egzamin ustny). Brak ciągłości w warstwie ocieplającej wynika najczęściej ze stosowania płyt styropianowych uszkodzonych lub nie- foremnych w wyniku ich wadliwego przycięcia. Czasami krawędzie sąsiednich arkuszy styropianu nie przylegają do siebie na skutek rozsunięcia płyt przy ich klejeniu.

Siatki konstrukcyjne przygotowane w formie prefabrykatów bardzo często są źle zwymiarowane i nie dopasowane do elewacji. W rezultacie powoduje to nieprawidłowe usytuowanie prętów, np. przy otworach okiennych, cokołach, narożnikach itp. Przy siatkach montowanych bezpośrednio na ścianie zdarzają się przypadki braku niektórych prętów lub ich nadmiernego lokalnego zagęszczenia (opinie o programie).

Ponadto spotykane są niedostateczne powiązania siatek między sobą oraz braki zakładów między prętami sąsiednich siatek lub wadliwe ich wykonanie. Podobnie nieprawidłowo wykonywane są osiatkowania ościeży otworów okiennych.

Oddzielną grupę stanowią błędy dotyczące osadzania nośnych bolców kotwiących i wieszaków podparapetowych, na których wieszane są siatki nośne dla warstwy tynku. Za nieprawidłowe należy uznać również stosowanie bolców i wieszaków bez uprzedniego ich zabezpieczenia antykorozyjnego (segregator aktów prawnych).

Do najbardziej typowych błędów mocowania siatki podtynkowej należy niedostateczne napięcie siatki podtynkowej, powodu- jące sfałdowanie i wybrzuszenie, słabe jej powiązanie z prętami siatek konstrukcyjnych oraz brak podkładek i prętów dystansowych zapewniających prawidłowe otulenie siatki tynkiem. Poszczególne pasma siatki podtynkowej często nie są ze sobą połączone. W ten sposób tworzą się przerwy w osiatkowaniu. Ościeża okienne i balkonowe osiatkowane są niekiedy bez stosowania niezbędnych prętów mocujących siatkę podtynkową. Poza tym kołki wstrzeliwane w ścianę często dają się lekko wyjąć ze ściany, nie spełniając swojej roli.

Jak widać z opisanych przykładów, wszystkie prace zabezpieczające powinny być realizowane przez przeszkolone brygady i pod nadzorem odpowiedzialnego pracownika (promocja 3 w 1). Przy złej jakości robot zabezpieczających ściany zewnętrzne przed przeciekaniem i przemarzaniem trudno będzie w przyszłości opracować metodę powtórnego usuwania wad i usterek, jakie popełniono przy usuwaniu błędów z okresu realizacji budynków.