Rozformowywanie ukośne

Rozformowanie może nastąpić także przez ruch prefabrykatu względem formy, co nie zmienia zależności geometrycznych formy i prefabrykatu. Często przy produkcji jednego prefabrykatu stosuje się kilka różnych sposobów rozformowania, np. przy produkcji prefabrykatu ściany zewnętrznej trzy boki formy odsuwa się w kierunku poziomym prostopadle do obrzeża, następnie po przechyleniu formy do pozycji prawie pionowej zdejmuje się prefabrykat ruchem pionowym ukośnym w stosunku do podkładu, na którym spoczywa prefabrykat, a na końcu ruchem prostopadłym do płaszczyzny prefabrykatu wyjmuje się układ formujący otwór okienny (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozformowywanie ukośne stosuje się przy podnoszeniu prefabrykatu z formy uchylnej, a także w niektórych innych rozwiązaniach przy rozformowywaniu wymuszanym podnoszeniem prefabrykatu. Przy podnoszeniu prefabrykatu z formy uchylnej dolne obrzeże umocowane jest na przegubie. Dzięki temu geometryczne warunki rozformowywania są identyczne jak przy poziomym odsuwaniu beków formy od prefabrykatu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy rozformowywaniu wymuszonym podnoszeniem prefabrykatu bólu formy, dzięki przegubowemu połączeniu z częścią stałą formy, wykonują ruch względem prefabrykatu w kierunku bardzo zbliżonym do kierunku poziomego. Wymagana wytrzymałość betonu przy rozformowywaniu zależy od sposobu produkcji, rodzaju i geometrii prefabrykatów, kształtu obrzeży itp. Kryterium dla jej ustalenia jest warunek uzyskania prefabrykatów bez rys, z prawidłowo uformowanymi krawędziami, bez uszkodzeń przy rozformowywaniu. W przypadku gdy rozformowywanie prefabrykatu łączy się z jego podnoszeniem i transportem, kryterium to rozszerza się o warunek możliwości transportu prefabrykatu i składowania bez obawy o uszkodzenie czy deformację wskutek pełzania betonu (uprawnienia budowlane).

Deformacjom betonu wskutek pełzania przeciwdziałać można przez odpowiednie warunki składowania prefabrykatu. Jak wspomniano wyżej, boki prefabrykatów produkowanych w pozycji poziomej odejmować można przy świeżym betonie pod warunkiem jego należytego zagęszczenia i odpowiedniego ukształtowania obrzeży prefabrykatów. Specyficznym przykładem może być tu produkcja prefabrykatów metodą ciągłą, w której odjęcie boków, w tym przypadku przez przesunięcie, następuje bezpośrednio po zagęszczeniu betonu (program egzamin ustny).

Podnoszenie prefabrykatu z podkładu

Podnoszenie prefabrykatu z podkładu lub wyjęcie z formy wymaga już osiągnięcia odpowiedniej wytrzymałości betonu. Jeżeli prefabrykaty produkowane są w pozycji pionowej, płyty ścian wewnętrznych (ew. płyty stropowe) wyjmuje się z formy na przenośnej podstawie i przenosi się wraz z tą podstawą na miejsce dalszego dojrzewania. Wytrzymałość betonu w momencie wyjmowania z formy może być nieduża, ok. 5 MPa, co zwykle eliminuje już niebezpieczeństwo powstawania rys w elemencie i uszkodzeń obrzeży. W czasie dojrzewania betonu prefabrykaty muszą być ustawione w pozycji pionowej, inaczej bowiem następuje ich deformacja wskutek pełzania betonu, szczególnie intensywnego w pierwszym okresie dojrzewania betonu (opinie o programie).

Prefabrykaty wyjmowane z formy za uchwyty transportowe i przenoszone na plac składowy bez pośredniej fazy dalszego dojrzewania, co jest najczęściej stosowaną metodą produkcji, powinny mieć wyższą wytrzymałość, ok. 10 MPa. Przy takiej wytrzymałości prefabrykaty mogą być już kierowane na budowę.

Prefabrykaty podnoszone z pozycji poziomej (płyty stropowe belki, słupy) wymagają wytrzymałości ok. 10-15 MPa. Przy podnoszeniu z podkładu pokonać trzeba siły adhezji, które mimo stosowania smarów nie są całkowicie wyeliminowane (segregator aktów prawnych).

Płyty trój warstwowe ścian zewnętrznych jakkolwiek podnoszone są z reguły z pozycji pionowej (formy uchylne), wymagają również wytrzymałości ok. 15 MPa ze względu na szczególną konieczność unikania rys i uszkodzeń delkatnych obrzeży. Płyty ścian zewnętrznych z betonów lekkich, których końcowa wytrzymałość jest mniejsza niż 15 MPa wymagają przy odejmowaniu boków i podnoszeniu wytrzymałości równej co najmniej 0,7 wytrzymałości końcowej (promocja 3 w 1).