Rozkład drewna

Przeciwnie jak stwierdzono wszelkie mechaniczne uszkodzenia drewna (otwory na śruby, zaciosy lub przypadkowe uszkodzenia) sprzyjają akcji grzybów pasożytniczych i stają się „wrotami zakażenia” całego elementu. W wyniku zaatakowania przez grzyby całe drewno ulega osłabieniu, maleją jego parametry wytrzymałościowe, a najwyraźniej wytrzymałość na udarność.
Osłabienie to zależy od stopnia ,,porażenia” grzybami i w wypadku zgnilizny twardej może być ono stosunkowo nieznaczne, w wypadku zaś zgnilizny miękkiej drewno traci wszelką wytrzymałość. Rozkład drewna jest wtedy daleko posunięty w wyniku zmian w strukturze spowodowanych przez grzyby (program uprawnienia budowlane na komputer). Drewno rozpada się na płytki, kostki, włókna lub proszek. Przejściowo może mieć strukturę gąbczastą.

Istotny na postęp gnicia drewna jest wpływ czasu. W IB W PAN w Gdańsku badano pale różnego wieku (od kilku do 150 lat zanurzenia), dochodząc do wniosku, że drewno pali zaczyna w widoczny sposób ulegać destrukcji dopiero po 15 latach od chwili umieszczenia w wodzie, po czym w okresie 15-25 lat postęp zniszczenia jest znaczny; ulega pewnemu zahamowaniu w okresie od 25 do 40 lat, a po 40 latach ponownie przybiera na sile. Zniszczenie to odbywa się głównie powyżej tzw. praktycznej granicy gnicia, którą ustalono w badaniach jako leżącą na rzędnej +10 cm powyżej poziomu zerowego (amsterdamskiego) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Sole stosowane w proszku lub roztworze, z których najbardziej charakterystyczny jest fluorek sodowy, stosowany w stężeniu roboczym 4% w ilości 0,5-0,7 1/m przez powlekanie, przez zanurzanie w nim elementów lub zastrzyki. Jako środek trudno wymywalny może mieć ewentualnie zastosowanie w budownictwie morskim. Do innych soli grzybobójczych stosowanych przede wszystkim w budownictwie ogólnym, ale chętnie używanych też w budownictwie morskim, należą sole sodowe (w kraju niedostępne), miedziowe i cynkowe, sole kwasu arsenowego i arsenawego, sublimat (chlorek rtęciowy) i inne (uprawnienia budowlane).

Emulsje

Stosowane są również mieszaniny różnych soli. Sole Wolmana na przykład są mieszaninami fluorku sodowego, dwunitrofenolu z dodatkiem dwuchromianu alkaliów. Występują pod różnymi nazwami firmowymi (zagranicznymi), jak Triolit, Tanalit itp. Należą do nich również mocno owadobójcze fluorki kwaśne. Używany bywa także chlorek cynku lub siarczan miedzi (witriol) (program egzamin ustny).
Środki oleiste (lub solno-oleiste), do których należy popularne w Polsce przed wojną karbolineum, olej kreozotowy, dinol, kreodina A i B, różne odmiany Xylamitu. Do konstrukcji hydrotechnicznych najlepszy jest Xylamit-super W (alfa-chloronaftalen w rozpuszczalniku oleistym). Stosowany najczęściej przez dwukrotne smarowanie. Zużycie - 0,2-0,5 1/m2.
Emulsje, do których zalicza się na przykład tetrol B (wyższe fenole w zawiesinie wodnej), używany przez dwukrotne smarowanie (0,4 1/m2) (opinie o programie).

Z produktów krajowych to pasta B (fluorek sodowy w bardzo dużym stężeniu), pasta M (jak pasta B, lecz z dodatkiem dwunitrofenolu), której warstwę należy następnie izolować izolacją smołową I (pakiem w lekkim rozpuszczalniku olejowym) i maść dyfuzyjna (chloronaf- talen z substancjami izolacyjnymi).
Pasty stosuje się przez jednorazowe smarowanie powierzchni w ilości
od 0,4—0,5 kG/m2. Izolację nakłada się na gorąco po obeschnięciu pasty (w ilości 0,8-1,2 kG/m2). Pasty nie nadają się w strefach narażonych na działanie bezpośrednie wody słonej i jej rozbryzgów. Mogą być używane w akwenach zakrytych od falowania i najlepiej słodkowodnych (segregator aktów prawnych).

Opatentowano pastę pod nazwą ES-Zopfschutz 2 specjalnie nadającą się do osłony głów pali, zawierającą zarówno składniki bitumiczne, jak i sole przeciwgnilne. Użycie pasty polega w tym wypadku na rozsmarowaniu jej warstewką grubości 5-8 mm na głowie pala. Pasta ta, podobnie jak inne pasty, po krótkim czasie twardnieje i przywiera do drewna, tworząc wodoszczelną powłokę zapobiegającą przenikaniu wilgoci z opadów atmosferycznych w głąb pala i utrudniającą rozwój grzybów (promocja 3 w 1).