Rozkład drewna
Rozkład drewna powodowany przez hubę ogniową przebiega powoli. Zgnilizna rozszerza się wzdłuż pnia o 5-9 cm w ciągu roku ponieważ jednak grzybnia może żyć kilkadziesiąt lat, długość zgniłej części pnia dochodzi do 3-3,5 m. Zgnilizna występuje w dolnej części pnia, rzadko spotyka się ją w wyżej położonych częściach drzewa (program uprawnienia budowlane na komputer).
Rozwija się ona w przy- rdzeniowej strefie pnia, wykazując na przekroju poprzecznym nieregularny zarys. Barwa zgniłego drewna jest żółtawo- biała z ciemniej zabarwionymi brunatnymi plamami, o nieregularnym zarysie; na przekrojach podłużnych zgnilizna występuje w postaci ciemniejszych smug. Zgnilizna wywołana przez hubę ogniową ma charakter jednolity (korozyjno-destrukcyjny).
Huba ogniowa powoduje największe szkody w drzewostanach osikowych, zwłaszcza wyhodowanych z odrośli; wszystkie środki profilaktyczne, jak usuwanie chorych drzew i niszczenie owocników, dają wyniki jedynie połowiczne. Ostatnie prace prof. Jabłokowa wskazują, że w drodze hodowli selekcyjnej można otrzymać odmiany osiki odpornej na porażenie przez hubę ogniową. Należy przypuszczać, że metoda ta pozwoli w przyszłości ograniczyć szkody wywoływane przez hubę ogniową (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Huba pospolita (Fomes fomentarius [L.] Fr.) - Polyporaceae. Grzyb ten rozwija się głównie na osłabionych bukach i brzozach; rzadziej występuje na innych gatunkach liściastych oraz na drzewach będących w pełni rozwoju. Można go również spotkać na wiatrołomach, a czasem także na drewnie ściętym, które przez dłuższy czas leżało w lesie.
Zgnilizna powodowana przez hubę pospolitą rozwija się bardzo szybko, postępując od obwodu ku środkowi pnia. Nie ma ona wyraźnych cech zgnilizny zewnętrznej i występuje raczej w postaci zgnilizny rozrzuconej (uprawnienia budowlane). Porażone drewno przybiera początkowo niejednolite, jasne i ciemne plamiste zabarwienie (zgnilizna mozaikowa), które przechodzi stopniowi w barwę żółtawobiałą. Na granicy między drewnem zdrowym, a drewnem zgniłym pojawiają się ciemne linie. W spękaniach drewna i pod korą występują dość duże, białe płaty grzybni.
W ostatnim stadium rozkładu drewno staje się kruche i rozpada się wzdłuż słojów rocznych na płytki (zgnilizna płytkowa). Zgnilizna wywoływana przez hubę pospolitą ma charakter destrukcyjny (program egzamin ustny).
Rozwój grzybni może trwać kilkadziesiąt lat. Zgnilizna występuje w dolnej części pnia, który ulega osłabieniu, tak że drzewo często łamie się pod wpływem wiatru. Na obalonym drzewie rozwój grzybni trwa dalej.
Owocniki huby pospolitej
Doprowadzając do zniszczenia najcenniejszej (odziomkowej) części pnia (opinie o programie).
Owocniki huby pospolitej są wieloletnie i bardzo podobne do owocników huby ogniowej, od których różnią się dużymi wymiarami (do 0,5 m średnicy) i brakiem promieniowych spękań na górnej powierzchni. Kształt owocników jest zbliżony do konsoli, barwa ich górnej części jest jasnoszara do ciemnoszarej, barwa zaś hymenoforu jest jasnobrunatna.
Szkodliwość huby pospolitej jest tym większa, iż może się ona rozwijać jako słaby pasożyt lub jako saprofit.
Rozkład drewna i rozszerzanie się zgnilizny przebiegają szybciej niż w wypadku huby ogniowej (segregator aktów prawnych).
Zapobieganie polega na usuwaniu porażonych drzew oraz leżaniny, zwłaszcza bukowej i brzozowej, na której huba łatwo się rozwija.
Żagiew siarkowa (Polyporus sulphureus [Buli.] Fr.) - Polyporaceae.
Żagiew siarkowa rozwija się na różnych gatunkach drzew liściastych (dąb, topola, wierzba, grochodrzew i inne), przy czym najczęściej spotyka się ją na dębie, w odziomkowej części pnia. Grzyb ten wywołuje ciemną zgniliznę wewnętrzną o charakterze destrukcyjnym, która w ostatnim stadium rozwoju przechodzi w postać płytkową; w tym okresie drewno daje się rozetrzeć w palcach na proszek (promocja 3 w 1).
W spękaniach zgniłego drewna występują szarobiałe, filcowate płaty grzybni, rozciągające się wzdłuż pnia na długość do 1 m. Grzybnia rozwija się początkowo na drzewach żywych, penetrując od miejsc uszkodzonych ku wnętrzu pnia.
