Rozkład naprężeń stycznych

Rozkład naprężeń stycznych na długości elementu przyjmowany jest zgodnie z rozkładem sił poprzecznych, z tym tylko że dla odcinka przypodporowego naprężenia styczne należy określać w odległości h_a od podpory, zakładając, że są one stałe na odcinku 2 h₀. Założenie to prowadzi do bardziej racjonalnego rozmieszczenia zbrojenia poprzecznego. Wyznaczone naprężenia styczne stanowią podstawę do zwymiarowania zbrojenia poprzecznego (program uprawnienia budowlane na komputer). Stopień zbrojenia tego zbrojenia w stosunku do płaszczyzny zespolenia oblicza się ze wzoru w którym wartość R_hz odnosi się do betonu niższej klasy (zwykle jest to beton uzupełniający). Jak wynika z budowy wzoru, każda konstrukcja zespolona musi mieć minimalny stopień zbrojenia poprzecznego.

Ze względu na możliwość przedwczesnego zniszczenia konstrukcji w wyniku poślizgu w płaszczyźnie zespolenia, obniżającego efektywność współpracy różnych betonów, naprężenia styczne w płaszczyźnie zespolenia nie powinny być większe niż 4 R_hz i większe niż 50 Pa (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W przypadku gdy r_r > 3 R_h:, zaleca się stosowanie strzemion ukośnych lub dodatkowych prętów odgiętych nachylonych do płaszczyzny zespolenia pod kątem a₀ = 45 -i-60°, co znacznie podnosi ich efektywność na przenoszenie sił rozwarstwiających. Jeżeli r_r <2 R_hz oraz jeżeli powierzchnia zespolenia została ukształtowana z wrębami o głębokości nie mniejszej niż 1 cm i szerokości odpowiadającej rozstawowi prętów zbrojenia poprzecznego, obliczony stopień zbrojenia poprzecznego może być zmniejszony o 20% (uprawnienia budowlane).

Zbrojenie poprzeczne może być wykonywane w postaci strzemion, pętli, siatek zgrzewanych oraz prętów odgiętych ze stali gładkiej lub żebrowanej klasy nic wyższej niż A-III. Zbrojenie to powinno być w pełni zakotwione w elementach współpracujących. Przy obliczaniu nośności rygla zespolonego w przekroju ukośnym można uwzględnić zbrojenie poprzeczne na rozwarstwienie, gdy zbrojenie to obejmuje całkowitą wysokość prefabrykatu podstawowego i betonu uzupełniającego. Jeśli warunek ten nie jest spełniony, wówczas nośność rygla w przekroju ukośnym należy obliczać, przyjmując jedynie przekrój jego części prefabrykowanej (program egzamin ustny).

Charakter przegubowy

Przy sprawdzaniu nośności rygla zespolonego w przekrojach normalnych na moment zginający należy kierować się następującymi zasadami:

1. jeżeli stosunek obciążeń działających w stadium montażu do obciążeń całkowitych jest nie większy niż 0,7, nośność elementu sprawdza się (poza nośnością prefabrykatu na obciążenia obliczeniowe) wg zasad przyjmowanych dla elementów jednorodnych i przyjmuje się zbrojenie większe z dwóch wyznaczonych dla stadium montażu i eksploatacji (opinie o programie),
2. jeżeli stosunek obciążeń montażowych do obciążeń całkowitych przekracza wartość 0,7, stan graniczny nośności sprawdza się, stosując zasadę superpozycji sił wewnętrznych od obciążeń montażowych (stadium montażu) i uzupełniających (stadium eksploatacji), przyjmując zbrojenie jako sumę zbrojenia dla stadium montażu i przyrostu zbrojenia od obciążeń uzupełniających w stadium eksploatacji,
3. przekrój elementu złożony z różnych betonów sprowadza się do przekroju jednorodnego, zachowując jego wysokość, przy czym zmienia się jedynie jego szerokość odpowiednio do stosunku obliczeniowych wytrzymałości na ściskanie tych betonów,
4. nośność elementów podpieranych w przęśle w stadium montażu sprawdza się tak samo jak w przypadku elementów niepodpieranych (segregator aktów prawnych).

Przy sprawdzaniu stanów granicznych zarysowania i ugięć rygli zespolonych należy przestrzegać odpowiednich postanowień PN-76/B-03264. Przy opieraniu płyt stropowych na górnej powierzchni rygla przestrzeń między płytami wypełniana jest betonem na ogół uwzględnianym w pracy rygla jako elementu zespolonego.

W zależności od stopnia zapewnienia ciągłości zbrojenia podporowego połączenia płyt stropowych z ryglami mogą mieć charakter przegubowy lub ciągły (promocja 3 w 1). Odpowiednio do powierzchni przekroju tego zbrojenia ciągłość płyt może być zapewniona tylko w stanie granicznym użytkowania (dla ograniczenia ugięć) lub także w stanie granicznym nośności.