Rozkład obciążeń jednostkowych gruntu

Rozkład obciążeń jednostkowych gruntu nie powinien być zbyt nierównomierny. Gdy uwzględnia się w obliczeniach tylko obciążenia zasadnicze, to stosunek o2/aj nie powinien przekraczać wartości od 1,3-3,0 zależnie od warunków. Gdy obliczenia są dokładniejsze, żąda się, aby wypadkowa nie wychodziła poza rdzeń, tak aby cała podstawa fundamentu współpracowała przy przenoszeniu obciążenia na grunt. Zalecenia te wynikają z konieczności zapobieżenia nierównemu osiadaniu krawędzi fundamentu, które mogłoby pociągnąć za sobą przechylanie się budowli (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jedynie, gdy uwzględnia się działanie krótko i rzadko występujących sił, dopuszczalne jest wyjście wypadkowej z rdzenia podstawy i wyłączenie części podstawy ze współpracy.

Dla zapewnienia bezpieczeństwa budowli wymaga się ponadto, aby
otrzymane naprężenia nie przekraczały nigdzie dopuszczalnego jednostkowego obciążenia gruntu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W tej mierze należy opierać się na postanowieniach obowiązujących norm. Dopuszczalne jednostkowe obciążenie gruntu w wypadkach budowli mniej odpowiedzialnych, a także w korzystniejszych warunkach gruntowych można wyznaczać opierając się na tabelarycznych wartościach cech gruntów podanych w tablicach umieszczonych w odnośnych normach.
W odniesieniu do budowli morskich zwykle zachodzić będzie jednak konieczność wyznaczania naprężeń dopuszczalnych metodami dokładniejszymi, w oparciu o cechy gruntu wyznaczone drogą badań laboratoryjnych.

Istnieją dwa kryteria pozwalające na wyznaczenie obciążeń dopuszczalnych:
- osiadanie budowli wskutek ściśliwości gruntu nie może przekraczać wartości dopuszczalnej,
- grunt spod fundamentów budowli nie może ulec wyparciu na boki i ku górze (uprawnienia budowlane).
Jakie osiadanie należy uważać za dopuszczalne? W wypadku falochronów masywnych, które są budowlami, odznaczającymi się dużą własną sztywnością, można dopuścić najwyższe dopuszczalne normy osiadań.

Osiadanie fundamentu obciążonego

Wspomniana norma PN-54/B-03020 przewiduje dla podobnych budowli maksymalne osiadania od 8 do 12 cm, przy czym większe wartości przyjmuje się przy symetrycznym obciążeniu podstawy fundamentu i regularnym uwarstwieniu gruntu, mniejszą przy obciążeniu niesymetrycznym i nieregularnym uwarstwieniu.
Mowa tu tylko o osiadaniu spowodowanym ściśliwością gruntu, a nie osiadaniu będącym wynikiem zagęszczenia się podsypki (program egzamin ustny). To ostatnie, zależne od wysokości podsypki, zwykle w pierwszym okresie jest znaczne nieraz przekracza wyżej podane normy. Ważniejsze zresztą niż bezwzględna wartość osiadania budowli są różnice w osiadaniu poszczególnych części budowli.

Maksymalne różnice osiadań poszczególnych punktów fundamentu nie powinny wywoływać przechylenia większego od 1/100-4- -h 1/200 oraz od stosunku najmniejszego wymiaru fundamentu w rzucie poziomym do wysokości budowli (opinie o programie).
Jeżeli więc np. wskutek charakteru gruntu większa część falochronu, jak się przewiduje, osiądzie 5 mm, a jeden jego odcinek w wyniku lokalnej wkładki słabszego gruntu miałby osiąść 10 cm, wówczas zjawisko takie należałoby uznać za niekorzystne i fundamenty odnośnych odcinków przeprojektować tak, aby ich osiadanie było mniej więcej jednakowe.
Osiadanie fundamentu obciążonego osiowo oblicza się zakładając, że podstawa fundamentu obciążona jest równomiernie, i pomijając odkształcenia fundamentu oraz faktycznie zachodzącą nierównomierność rozłożenia oddziaływania gruntu pod fundamentem (segregator aktów prawnych).

Zgodnie z zaleceniami normy PN-54/B-03020 należy, obliczając osiadanie fundamentu, uwzględniać fakt, że wskutek wykonania wykopów fundamentowych podłoże ulega pewnemu odciążeniu i w konsekwencji rozprężeniu. Oczywiście, jeżeli, jak dla wielu falochronów stawianych (na podsypce lub bezpośrednio na dnie), nie wykonywano wykopów, to odciążenia, o którym mowa się nie uwzględnia (promocja 3 w 1).

Po wykonaniu wykopu naprężenie w gruncie zmniejsza się do tzw. naprężenia minimalnego, przy czym różnicę pomiędzy naprężeniem pierwotnym a minimalnym nietrudno obliczyć przy założeniu, że jest ona spowodowana zmniejszeniem się obciążenia projektowanego poziomu posadowienia o ciężar gruntu znajdującego się nad nim przedtem.